Afscheid van mijn twitteraccount

Na bijna acht jaar actieve aanwezigheid heb ik gisteravond mijn oude twitteraccount aan de wilgen gehangen en een gloednieuw account aangemaakt. Er waren verschillende redenen. De belangrijkste: alles wat je aandacht geeeft groeit. En ik was op twitter de verkeerde dingen aandacht aan het geven.

Walhalla voor nieuwsjunks

Lange tijd omschreef ik mezelf als nieuwsjunk. Ik vond twitter een fantastisch medium. Nieuws op het moment dat het gebeurde en iedereen kon verslaggever zijn. En opiniemaker! Je kon de hele dag live je ongezouten mening geven over actualiteiten en reageren op de meningen van anderen. Ik volgde op twitter voornamelijk journalisten, politici en opiniemakers. Lekker overal met je snuit bovenop zitten. Snel en rechtstreeks contact. Twitter is een walhalla voor nieuwsjunks. Eerlijk is eerlijk, ik heb er veel plezier aan beleefd.

De keerzijde van twitter

De laatste tijd zag ik steeds meer de keerzijde van twitter. Beledigingen, fitties, scheldpartijen, aanvallen ‘op de man’, nepnieuws. Het hijgerige begon me steeds meer tegen te staan. Wie reageert het meest gevat? Wie zet de ander het hardst in een hoek? Des te ongenuanceerder, des te meer retweets, replies en mentions. En dat is toch waar twitter om lijkt te draaien: zoveel mogelijk exposure, zoveel mogelijk volgers, zo vaak mogelijk je tweets in de mainstream media. Met als dieptepunt de photoshop van Pechtold door Wilders en vervolgens de triomfantelijke tweet over hoeveel kranten en tv-zenders hij met zijn twitterrel had gehaald.

Tot slot is Trump natuurlijk het ultieme voorbeeld van dat twitter zijn leukste tijd wel heeft gehad. Die man heeft het ambt van president van de Verenigde Staten terug weten te brengen tot 140 tekens.

Aandacht voor negatieve dingen

Tegelijkertijd is twitter verslavend. Het was heel lang het eerste en het laatste wat ik deed op een dag: twitter checken. Ik las een tijdje terug een blog van Mariimma over een sociaal media dieet en werd geprikkeld. Hoeveel tijd besteedde ik wel niet aan kijken wat Trump nu weer voor stoms heeft gezegd en lezen hoe iedereen daar vervolgens op reageerde? Tijd was dus een van de redenen om mijn twitteraccount te heroverwegen. Maar de belangrijkste was negativiteit. Ik zat op twitter in feite de hele tijd aandacht te geven aan dingen die ik stom vond en waar ik me boos over maakte. En wat gebeurt er met dingen die je aandacht geeft? Die groeien. Het gehakketak, het gebrek aan nuance, het lezen van meningen die totaal de mijne niet zijn. Wat levert het op?

In gesprek met gelijkgestemden

Ik realiseerde me dat mijn twittergedrag eigenlijk niet zo goed past bij Project Lonica, bij wat ik hier aan het doen ben. Vandaar dat ik een nieuw twitteraccount heb aangemaakt. Want ik vind het wél leuk om via social media geïnspireerd te worden en in gesprek te raken met gelijkgestemden. Mijn nieuwe account ga ik gebruiken om te twitteren en te lezen over de dingen waar ik me hier in mijn blog ook mee bezig hou.  Ik ga mijn aandacht richten op onderwerpen als financiële onafhankelijkheid, duurzaam leven, geluk, de Tiny House beweging, ontspullen, diervriendelijk voedsel, het basisinkomen, emigreren en een digitale nomadenbestaan. Contact leggen met andere tekstschrijvers en bloggers, mooie verhalen delen, kletsen over het vak. Een hele nieuwe crowd, twitter op een positieve manier gebruiken. Dat gaat nog best even omschakelen worden…

Zie ik je op twitter? @LonicaTekst