Andere wereld

Ik ben vies. Zweet, zand, stro en modder. Ezelmest, kattenharen, hondenkwijl. Mijn haar is een vogelnestje, mijn nek bruinverbrand en wat uit mijn neus komt is zwart. Ik heb ezelmest verspreid tussen de bonenplanten. Afgezaagde takken van de appelbomen verzameld. Tientallen zakken met stro gevuld. Ik heb geleerd hoe je ezelhoeven schoonmaakt. En er slaapt een prinses in mijn bed.

Ik stond de stal bij de cabaña schoon te maken, aan de rand van het terrein. De koude ochtendlucht mengde zich met de warmte van de zon. De lucht had dat prachtige hemelsblauw en de wolken waren wit. Niet grijs, maar fris gewassen wit. De bomen – met vers blad – ruisten zachtjes, nauwelijks hoorbaar door het gekwetter van vogels. Terwijl ik de ezelpoep uit het raam van de stal schepte, had ik uitzicht op Miche en de vier cabaña dames. Ze stonden met zijn vijven te grazen in de vallei, vlakbij een kabbelend beekje. Ik liep met emmers door de blubber, om ze te vullen met vers water. Domweg gelukkig in het ezelparadijs.

Geen haast

Andrés is net zo oud als ik en woont al zijn hele leven in Asturias. Volgens hem is het mogelijk om hier voor 30.000 euro een stukje grond met mooi uitzicht te kopen en kost het ongeveer 40.000 euro om van een kleine ruïne weer een huis te maken. Verder nodig: enorm veel geduld. Geen haast hebben met het vinden van een geschikte plek en geen haast hebben met de verbouwing. ‘Je moet zorgen dat je zo min mogelijk naar het gemeentehuis toe moet. Daar werken alleen maar incompetente mensen en elk benodigd stukje papier duurt een jaar.’

In mijn huidige vak zou er dus ook best wat te doen zijn hier…

Het huisje bovenop de heuvel staat nog steeds te huur. Voor 250 euro per maand. Marleen wist ook nog een huisje op het terrein van een Duits stel, aan de andere kant van Arriondas voor 200 euro per maand. Een lopend tekstbureau en een een wifiverbinding en in feite zou ik dan al kunnen gaan…