De bakens verzetten (deel 1)
Je weet het pas als je het probeert, dat is al een tijd lang mijn motto hier. En nu blijkt maar weer eens dat dingen in de praktijk anders zijn dan bedacht. Ik ben aan het overwegen of ik op het gebied van inkomsten de koers zal verleggen. Het klinkt logisch om het beter te laten aansluiten bij de manier waarop ik wil leven. En ik heb ook al een idee. Benieuwd wat jullie daarvan vinden!
Vrijwilligerswerk combineren met werken als tekstschrijver
Dingen uitproberen bewijst zijn nut maar weer eens. Het oorspronkelijke plan voor dit zwerfjaar: werken op het Spaanse platteland én werken als tekstschrijver voor opdrachtgevers in Nederland. Klinkt als een logische combinatie. Ik hou van buiten fysiek bezig zijn en ik hou van schrijven. Maar beide dingen doe ik liever niet non-stop de hele dag. Via organisaties als Workaway en HelpX is de deal 5 uur per dag werken tegen kost en inwoning. Het lijkt de perfecte combinatie: ik hou de kosten laag, kan veel dingen leren over leven op het platteland én hou een deel van de dag over voor mijn werk als tekstschrijver.
De praktijk: lastiger dan gedacht
Om verschillende redenen blijkt het in de praktijk niet zo makkelijk om ‘gewoon’ als tekstschrijver aan het werk te blijven.
- Ik werk niet alleen bij andere mensen, ik leef ook met ze. Dat betekent dat mijn aandacht daar is, ook als mijn werktijd er formeel op zit. Workaway en HelpX gaan over uitwisseling, over leren van elkaar, over tijdelijk je leven delen met anderen. Dat kost meer tijd dan 5 uur werken per dag. Neem afgelopen donderdag. Mijn gastvrouw kreeg vrienden over de vloer en we hebben paella gemaakt. Ga je je dan terugtrekken als het eten klaar is en jouw werktijd erop zit?
- Het is meestal niet zo dat je – ik zeg maar wat – van 8.00 tot 13.00 uur non-stop aan het werk bent en daarna vrij. Deze manier van leven vergt aanpassing aan de omstandigheden. Ik zat aan dit blogje te tikken toen mijn gastvrouw haar kleinkind naar de peuterspeelzaal bracht. Ik kon pas weer verder met mijn werk zodra zij terug was. Het schrijven gebeurt in de verloren uurtjes. Dat gaat ten koste van mijn concentratie. Misschien zou ik strikter aan mijn werktijden moeten vasthouden, maar eigenlijk wil ik dat niet. Je helpt mensen en je leeft met ze. Het is geen zakelijke arbeidsrelatie. Zie punt 1.
- Mijn hoofd is bij veel andere dingen. Zo studeerde ik in Galicië op een boek over permacultuur. Ik ben veel tijd kwijt geweest met het vinden van nieuwe Workaway adressen. Ik wil iets van de omgeving zien, dus ik plan uitstapjes. Ik schrijf een boek en een blog. En ik probeer die taal nou ook eindelijk eens onder de knie te krijgen. Emigreren vraagt nou eenmaal veel tijd en aandacht.
- Acquisitie vond ik in Nederland al lastig genoeg en netwerken is er op afstand nauwelijks bij. Nederland is niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk ver weg. Op LinkedIn voel ik me wat verloren. Mijn timeline is gevuld met berichten uit een kantoorwereld die ver van me af is gaan staan, een wereld waar ik niet meer in zit. Al met al is het resultaat dat ik vrijwel geen tijd meer besteed aan het verwerven van nieuwe opdrachten en het warm houden van mijn contacten.
- Ik ben opdrachten misgelopen vanwege het feit dat ik op afstand werk, zo simpel is het. Sommige werkgevers vinden het een vreemd idee dat mijn laptop ergens in Spanje staat. Soms vraagt een opdracht om regelmatig overleg op kantoor.
- Ik was pas anderhalf jaar als zelfstandig tekstschrijver aan het werk voordat ik vertrok, dus ik was mijn portfolio, reputatie en netwerk nog aan het opbouwen. Ik heb geen vaste opdrachtgevers met regelmatig terugkerend werk meegenomen naar Spanje.
Mijn aandacht is ergens anders
Kortom, het combineren van deze manier van leven met werken als tekstschrijver op afstand blijkt lastiger dan gedacht. Het belangrijkste punt is mijn aandacht. Die is ergens anders. Niet alleen bij de plek waar ik op dat moment ben, maar ook bij Spanje, mijn nieuwe toekomst en een andere manier van leven. Ik heb contact met andere nomaden, ik heb gesprekken met mijn hosts over de keuzes die zij maken in het leven, over permacultuur, over zelfvoorzienendheid, je hart volgen en dichterbij de natuur leven. Dat is ook waar ik in mijn vrije tijd over lees en over schrijf.
Leven en werken dichter bij elkaar
Dit alles heeft me aan het denken gezet. Het plan is om de uitgaven laag te houden en deels zelfvoorzienend te leven, maar ik zal ook ergens wat geld mee moeten verdienen. Ik ben dit avontuur begonnen omdat ik werken en leven dichter bij elkaar wilde brengen. Zou ik niet veel liever werk doen dat past bij het leven dat ik wil leiden? Het antwoord is ja. De volgende vraag is: hoe?
Stap 1 is het realiseren van dat vakantiehuisje. Dat hoort letterlijk bij de plek waar ik straks hopelijk zit en het lijkt me geweldig om anderen te laten meegenieten. Van een plek dichtbij de natuur, waar het ‘s nachts nog echt donker wordt en waar je aardbeien en tomaten eet uit eigen tuin. Maar de opbrengsten zijn waarschijnlijk te weinig om van te leven. Er is dus een tweede bron van inkomsten nodig.
Hosselen
Ik zou kunnen gaan hosselen. Af en toe een tekstopdracht, online mensen helpen met Nederlands leren (daar is een site voor), desnoods productiewerk zoals transcriberen (ik scheef een jaar geleden een blogje over online geld verdienen waarin ik dit soort opties beschrijf). Of ik ga hopplanten verbouwen, appels verkopen om Asturiaanse cider van te maken, bier brouwen en dat clandestien wegzetten en af en toe vegetarisch koken voor mijn gasten. Er zijn vast nog veel meer opties te bedenken.
Een vaag idee
Er is nog een ander idee. Het is nog wat vaag, maar toch drop ik het vast hier. Wellicht hebben jullie er goede ideeën over (of raden jullie het me af, dat mag natuurlijk ook). Er zijn veel mensen die qua werk en leven liever andere keuzes zouden willen maken. Mensen die iets doen waar hun hart niet ligt, die op zien tegen het idee dat ze nog tot hun 70e door moeten. En dat is heel erg zonde. Ik ben de interviewserie Pioniers begonnen, omdat ik merkte dat ik met mijn verhaal anderen inspireerde. En er zijn zoveel andere verhalen te vertellen. Zo kwam ik ook op het idee van een boek.
Mensen helpen andere keuzes te maken
Maar wat als ik nog een stap verder ga? Wat als ik andere mensen ga helpen om ook het roer om te gooien? Als je met wat meer afstand naar je leven kunt kijken en als je bereid bent om los te laten, dan zijn er voor iedereen andere keuzes mogelijk. Van klein tot groot. Het doel: gelukkiger worden en een leven leiden dat beter bij je past.
Ik vind het nu al leuk dat ik mensen inspireer, al is het soms maar met kleine dingen zoals wat minder vlees eten. Het lijkt me heel gaaf om daar meer mee te doen. Wellicht via een online cursus, met coachingsgesprekken, of door mensen uit te nodigen op mijn nog te creëren plek op het Spaanse platteland. Het idee moet absoluut nog verder vorm krijgen, maar ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden!
You may also like
Beschermd: Een update over van alles
Het water staat aan de lippen
Comments
Goed idee Lon. Heb ik ook al eens aan zitten denken. Je hebt veel ervaring. Die kun je dan goed gebruiken
Goed idee om te kijken naar wat haalbaar is. Ik denk zeker dat als je de combi doet van vakantiehuis samen met iets anders het haalbaar niet zijn. Bijvoorbeeld schrijfretraites of workshops. Kijk eens op de site van http://www.sharanam-retreats.com/yoga-therapie/.
Dit stel woont op Mallorca (daar zit je nu toch?). Dit zijn oude vrienden van mij, de man van het stel is mijn ex vriend.
Zij bieden therapie, yoga, massages en zo aan. Met veel vrije tijd voor de gasten, wandelingen etc.
Dat concept is zo in de loop van de jaren gegroeid. Het oorspronkelijke idee was ook zelfvoorzienend te leven en ‘iets’ aan te bieden.
Ha, ik ben vanochtend vertrokken van Mallorca… Aan het idee van het faciliteren van workshops en cursussen heb ik ook zitten denken, maar dat vraagt ook een groot gebouw om mensen te huisvesten.
Lijkt me heel waardevol en ook zeker bruikbaar. Las laatst ook een interview met een stel dat andere stellen relatiecoaching geeft in de bergen. 2 op 2 in dat geval. Met jouw ervaring denk ik dat daar zeker belangstelling voor is.
Succes ermee. Ik ben bezig met mijn eigen switch (adviesbaan opgezegd, komend jaar studeren en daarna hopelijk voor de klas). Net iets minder extreem dan jij maar toch erg spannend met twee jonge kinderen. Er is moed voor nodig en daar kan je mensen mee inspireren/helpen ?
Wat super dat je dat gedaan hebt! En het gaat er natuurlijk niet om hoe groot of wild de verandering is, maar of het je gelukkiger maakt.
Het blijft lastig om ‘iets anders’ te gaan doen. Wij oriënteren ons ook op een uitbreiding van bezigheden maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Door echter stil te blijven zitten gaat er sowieso niets gebeuren, het feit dat je bezig bent en er over nadenkt is het allerbelangrijkste en dan komen er vanzelf ‘dingen op je pad’!
Mocht je nog zon over hebben, kun je die dan deze kant op sturen?
Dat dingen vanzelf op je pad komen, hoor ik vaker. Maar het gaat er natuurlijk toch om of je ze ziet en of je er iets mee doet. De zon is hier helaas ook even op. Ik zit inmiddels op 1500 meter hoogte in de bergen van Andalusië.
coaching lijkt me eerlijk gezegd geen vetpot… en (sorry voor deze kritische noot) dat jij ervaringsdeskundige bent is geen pré, maar maakt je voor veel mensen ook niet meteen een professionele expert die hen kan helpen…
Hosselen lijkt me in jouw geval beter. Of toch nadenken over andere constructies dan “Workaways” waardoor je wél meer toe komt aan jezelf promoten en iets meer tijd kan geven aan tekstschrijven..
Overigens lijkt de tekstschrijvermarkt me ook behoorlijk verzadigd. Als je via portals als freelancer.nl werkt dan kan ik me voorstellen dat je vaak achter het net vist vergeleken met mensen die gewoonweg meer uren achter de computer zitten? Maar dat is slechts een vermoeden, hoor!
Dank voor je kritische noot! Daar zit natuurlijk ook mijn twijfel. En ja, ik speel inderdaad ook met de gedachte om minder Workaways te gaan doen. Het zijn gewoon teveel dingen waar ik nu (half) mee bezig ben en de focus mist een beetje. Hier post ik binnenkort deel 2 over 😉
O, en je hebt trouwens ook gelijk dat de tekstschrijversmarkt aardig verzadigd is (ook omdat er veel door opdrachtgevers is bezuinigd). Ik spreek tekstschrijvers die al 15 jaar in het vak zitten en nu interen op hun laatste spaargeld.
Ik geniet van het lezen en het volgen van je blogs. Fijn om zo te weten wat je doet, bezig houdt en waar je bent. Het is mooi je zoektocht te zien naar een ander leven en hoe het vorm krijgt. Deze blogs zijn op zich al een inspiratie voor anderen. Je zou hier ook een boek over kunnen schrijven. Het coachen van anderen is natuurlijk heel mooi en persoonlijker, maar hoe dat vorm moet krijgen vind ik moeilijk om te bedenken. Ik hoop dat je daarin de weg mag vinden.
Hallo,
Naast goed schrijven lijkt het me toe, dat je ook goed kunt organiseren. Misschien kun je je ontwikkelen tot een bouwcoördinator / beheerder van vakantiehuisjes bij jou in de buurt. Stel: een Nederlander wil een huisje kopen in jouw streek. Maar er moet verbouwd worden en later moet het verhuurd of in de gaten worden gehouden. Want zij/hij of een stel zijn nog werkend in Nederland. Dan is een vertrouwenspersoon heel handig. Vooral als die ter plekke woont en de taal spreekt. Op die manier kun je aanvullend inkomen verwerven tot de mate, die je zelf wilt. Onder al je volgens zullen er vast een paar zijn, die zo’n vertrouwenspersoon graag in de hand nemen.
Aardig idee! Ik ken een stel die dit wilde gaan doen in Andalusië. En daarbij ook het beheer en onderhoud van vakantiehuisjes aanbieden. Maar hier komt wel veel specialistische kennis bij kijken.
Schrijfretraites houden op je eigen terrein met vakantiehuisjes/caravans/kampeerplekken. Gecombineerd met je permacultuurtuin en hosselen op de momenten dat er geen schrijfretraites zijn. Later eventueel uitbreiden met workshopweken waarin je anderen leert over permacultuurtuin en zelfvoorzienend leven/het roer omgooien. Nog weer later bied je ook Spaanse les op je landgoed aan 😉
Klinkt zo als een makkie 😉
Na je omzwervingen zit je bijna bij de kern. Ik ken verschillende personen die zo rondzwerven en zoekende zijn, in Nederland en daarbuiten (o.a. China). Iedereen wil leuke dingen doen. Leuk is voor iedereen verschillend. Geld! Hoe vervelend ook. En wel de mogelijkheid om dit (deels naar believen) uit te kunnen geven, daar draait het uiteindelijk om (niet overal natuurlijk, maar wel in de situatie waarin heel veel zich bevinden). Overduidelijk ook in jouw situatie. Verzekeren, vliegen, etc. Nu de crux; het is verstandig te analyseren, goed na te denken en te overwegen hoe ver je wilt gaan om aan dat geld te komen. Neem daar de tijd voor en doe het bewust en weloverwogen. En wat je al doet: vraag zoveel mogelijk advies, divergeren / brainstormen in deze is aan te bevelen, maar probeer zover het kan anderen nog niet in een zekere richting te laten denken.
Volgens mij zou jij eens contact moeten zoeken met Diana van yourdreamjobcoach. Jullie hebben aardig wat overeenkomsten. Zij heeft ook een poos (met haar partner) in Spanje geleefd zoals jij. En daarna elders op de wereld. Met het idee dat ze op afstand mensen zou kunnen coachen. Haar opleiding en achtergrond waren hiervoor zeer geschikt. Ze was thuis al gestart met haar coachingsbureau. En toch kreeg zij het, om allerlei redenen, niet voor elkaar. Inmiddels is ze terug van haar wereldreis en heeft ze naast haar coachingswerk gewoon een baan. Het valt echt niet mee om in Spanje te leven zoals jij zou willen. Ik zou je niet verder kunnen helpen, maar Diana vast wel.
Ha, dank voor de tip! Ik kom er ook al achter dat dingen op afstand in de praktijk toch lastiger blijken dan gedacht. Alles lijkt er toch op te wijzen dat je geld het beste on the spot kunt verdienen. Gecombineerd met weinig uitgeven en enige zelfvoorzienendheid natuurlijk.
Stroopwafels importeren?
Haha, die is ook leuk! Ik zag ze laatst hier ergens in Spanje in de winkel liggen…