Beleggen, mag dat?

Het grootste deel van mijn leven heb ik het een vies woord gevonden. Beleggen. En nu doe ik het dus zelf. Het is een beetje uit nood geboren, maar stiekem vind ik het eigenlijk best leuk.

Mag dat? Consuminderen, een kleinere ecologische voetafdruk en een simpeler leven nastreven en tegelijkertijd je uitgespaarde geld naar de beurs brengen? Ik weet het niet, maar ik doe het wel.

Triodos maandbeleggen

Ik ben begonnen met maandbeleggen bij de Triodosbank. Ik wilde mijn geld het liefst in verantwoorde en duurzame bedrijven investeren. Elke maand koop ik automatisch voor een klein bedrag aandelen van verschillende fondsen. Dubbele spreiding en je hebt er geen omkijken naar. Maar de fondskosten zijn behoorlijk hoog. Zo rond de 2%. Dat betekent dat je een aardig rendement moet halen om je geld te zien groeien.

Indexfondsen

Toen ben ik toch maar eens verder gaan kijken. Ik kwam uit op exchange-traded funds (ETF). Dit zijn aandelen die zo precies mogelijk de beurs volgen. In tegenstelling tot fondsen die proberen om de beurs te verslaan (wat vaker niet lukt dan wel). ETF’s hebben twee grote voordelen. Ze beperken je risico, omdat ze uit een breed pakket van aandelen bestaan. Daarnaast zijn de kosten zeer laag, omdat je geen dure fondsmanager hoeft te betalen die de beurs probeert te verslaan. De kosten van ETF’s liggen zo tussen de 0,2 en 0,3%.

En dus handel ik naast mijn Triodosbeleggingen nu ook zelf op de beurs. Het zijn nog geen enorme bedragen, maar toch. En ik vind het stiekem hartstikke leuk (ieder zijn guilty pleasures). Ik heb voor een deel geïnvesteerd in een verantwoord fonds (Think Sustainable World UCITS ETF), maar vanwege de spreiding heb ik ook een aantal andere trackers en obligaties gekocht.

Waarom dan?

Ik schreef er al eerder over, als ik naar het buitenland verhuis bouw ik geen AOW meer op en ook geen pensioen meer. Ik zal dit dus op een andere manier moeten aanvullen. Als ik zou sparen, verlies ik elk jaar een beetje geld. De 0,6% rente die ik op mijn spaarrekening ontvang, weegt niet op tegen de 0,7% inflatie van nu. Bovendien ga ik er boven de 25.000 euro ook nog 1,2% vermogensbelasting over betalen. Ik moet dus iets anders verzinnen. Banksparen om mijn pensioen aan te vullen mag ik niet, want op dit moment zit ik nog gewoon in de pensioenregeling van mijn werk. Beleggen leek mij het enige zinvolle alternatief.

Mag dat?

Ik moet denken aan het boekje Praktisch Idealisme dat twee GroenLinks-vriendinnen twaalf jaar geleden schreven. Je had in die tijd in de idealistische hoek veel tobbers, die elkaar over van alles de maat namen. Hun stelling: hou je idealisme een beetje overzichtelijk. Koop je wel fairtrade bananen, maar ga je nooit naar de biologische winkel? Dat is beter dan geen fairtrade bananen kopen. Heb je geen auto, maar ga je wel elk jaar naar Azië op vakantie? Beter dan én een auto én naar Azië op vakantie.

Hou idealisme een beetje leuk, was eigenlijk hun boodschap. Stapje voor stapje. Zo ben ik al meer dan twintig jaar vegetariër en zou ik eigenlijk veganist willen worden. Is nog niet gelukt. Ik eet inmiddels wel al veel minder eieren en zuivel dan een paar jaar geleden. Als beleggen mij helpt om een klein beetje financiële zekerheid te creëren in een verder financieel behoorlijk onzeker plan, dan is dat maar zo. En mocht ik er rijk van worden, dan koop ik later van mijn dividend allemaal biologische, dier- en mensvriendelijke dingen. Of ik geef het weg aan Occupy Wall Street.