Besparen en leuke dingen doen

Wat veel mensen tegen hebben op besparen is dat ze zich liever niet allerlei prettige dingen ontzeggen ‘voor later’. Want later komt misschien wel nooit. Een terechte gedachte. Het gaat natuurlijk om de balans.

Voor mij heeft het te maken met het bepalen van de waarde van dingen: waar geniet ik echt van en waar kan ik prima zonder? En hoe maak je iets goedkoper, zonder dat het minder wordt?

Even een disclaimer vooraf: ik bespaar omdat het mijn droom dichterbij brengt, niet uit noodzaak. Het is dus een heel ander perspectief dan rondkomen van een minimum. Hier schrijft een Amsterdamse single met een (nu nog) bovenmodaal inkomen, die aan het experimenteren is met bewuster leven.

Ruim uitjesbudget

Vanaf het moment dat ik in oktober vorig jaar begon met besparen, vond ik het opvallend hoe weinig moeite het me eigenlijk kostte. Ofwel: hoe gedachteloos ik mijn geld tot die tijd blijkbaar uitgaf. Ik bespaarde verreweg het meest op ‘dingen’: ik kocht simpelweg bijna niks meer. Ik gaf mezelf nog wel een ruim budget voor ‘dingen doen’, omdat ervaringen voor mij meer waarde hebben dan spullen. Ik begon met 250 euro per maand (nogmaals: single in de grote stad). In de praktijk maak ik dat bij lange na niet op. Wat doe ik dan bijvoorbeeld?

Wandelen

Gisteren heb ik een dag gewandeld (het winterse plaatje is overigens van een week eerder, toen ging ik ook wandelen). De enige kosten bestonden uit de trein heen en terug: 6,70 euro. Ik heb op een bankje zelfgemaakte vegetarische erwtensoep uit Stanley zitten eten en ben de horeca onderweg voorbij gelopen. En ik vind dit dus fijner hè? Ik zit veel liever ergens in de natuur soep te lepelen dan dat ik in mijn eentje in een café ga zitten.

Met de brouwmannen

Ik ben lid van een bierbrouwgilde. Kost 50 euro per jaar, ben je tien avonden voor onder de pannen. En dat zijn hele prettige avonden. Ik ben nog steeds het enige vrouwelijke lid. De clubavonden vinden plaats in een jongenshol met een in elkaar getimmerde bar, een biljart, rood licht en wat bijeengeraapt meubilair. Verder is er altijd een diapresentatie en een hoop flauwe humor. Het enige onderwerp is bier, dus de avonden zijn per definitie interessant. Iedereen neemt wat thuisbrouwsels mee, ruilt en proeft onderling wat, er zijn borrelnoten en de avond is compleet. Natuurlijk kun je vooraf en achteraf ook bier aan de bar in het café boven de man cave bestellen, maar het hoeft niet. Op de fiets heen en terug en de totale kosten bedragen 5 euro en wat zelfgemaakte biertjes.

Uit eten zonder eten

Hier heb ik gêne moeten overwinnen. Etentjes. Als het even kan, probeer ik er onderuit te komen. Uit eten is iets waar ik weinig waarde aan hecht. Maar ik ben onderdeel van twee verschillende damesclubjes die me dierbaar zijn. En ja, wat doen damesclubs met elkaar? Eten. En omdat het ook nog dames zijn die prima in de slappe was zitten, gaan ze niet goedkoop naar de Ethioop.

In beide clubs heb ik het na enig aarzelen op tafel gelegd: ik zie jullie graag, maar niet als me dat 50 euro per keer kost. Ik vond het lastig, omdat ik niet wil dat zij mijn eten betalen. Ik heb namelijk geld zat, ik geef het alleen niet uit. En nu hebben we een deal: zij gaan lekker uit eten en ik kom een glas wijn meedrinken.

Minder naar het café

Met een van mijn goede vrienden zat ik standaard een keer per week in het café. Meestal op zondagmiddag. Altijd in een zeer goed gesorteerd biercafé, waar een beetje biertje vijf euro kost. En we zaten meestal aardig te hijsen. En er kwam meestal ook een portie kaas bij. Kostte me zo 25 euro. Dat is minstens 100 euro per maand.

Nu spreken we misschien nog maar eens per maand in het café af. Dan drinken we een stuk minder. Zonder kaas. Ik ga nog steeds naar het café met vrienden. Dat is echt iets wat ik graag doe. Maar het is wel veel minder vaak geworden, met minder bier en minder borrelhappen. Een concessie die mijn gezondheid ook nog ten goede komt.

Vaker thuis

Het is een raar fenomeen als al je vrienden in de stad wonen en je allemaal een prima salaris verdient: dan spreek je nauwelijks nog bij elkaar thuis af. Sinds ik begonnen ben met bezuinigen, kom ik weer vaker bij vrienden thuis. En zij bij mij. En dat is dus eigenlijk heel erg gezellig. Je krijgt ook nog gratis wat mee van kinderen, partners en huisdieren.

Sportschool werd zwembad

Ik had een hele fijne sportschool. Maar hij kostte wel 55 euro per maand. Nu zwem ik. In de zomer kost dat bijna niks. Er is hier een fantastisch 50-meter buitenbad, daarvoor betaal ik met een 12-badenkaart 2,80 euro per keer. Afgelopen zomer zwom ik ook vaak gratis in open water. In de winter kost het zwembad 3,85 euro per keer. Dan moet ik 14 keer per maand zwemmen om evenveel kwijt te zijn als in de sportschool. Haal ik niet.

Minder, anders, bewuster

Veel leuke dingen ben ik gewoon blijven doen, alleen minder vaak en soms kan het op een simpele manier goedkoper. Door altijd op de fiets te gaan bijvoorbeeld in plaats van met de tram. En toen ik laatst met een vriendin naar IDFA ging, zaten we allebei met een thermosfles thee van thuis in de bioscoopzaal. Maar daarna kletsen we wel gewoon bij met een biertje in het café. Het is een combinatie van minder, anders, bewuster en sommige dingen gewoon blijven doen. En ondertussen helemaal niet het gevoel hebben dat ik mezelf dingen ontzeg.