Ik kreeg wat ongeruste berichten. Beste trouwe bloglezer, alles is goed hier. Ik had even geen zin in bloggen, dat is alles. Maar ik praat jullie bij. Nou ja, het is eigenlijk meer een trip down memory lane.
Het is een jaar geleden dat Spanje in strikte lockdown ging. En juist deze week ging mijn gemeente opnieuw op slot. Met een aanzienlijk verschil: ik heb nu 213 km² om vrij binnen te bewegen. Dat is een stuk beter dan de 1,7 hectare van vorig jaar. Maar het voelt even zinloos.
Ik ga even klagen jongens.
Ik word hier altijd een beetje vies aangekeken als ik vertel dat ik vroeger in Amsterdam ambtenaar was. Het imago van ambtenaren is in Spanje nog veel slechter dan in Nederland. En met reden. Het is een vrij bizar systeem hoe je hier ambtenaar wordt én blijft.
Als je in je nieuwe land een kapper en een tandarts hebt natuurlijk. Een verslag van mijn laatste ‘voor het eersts’.
Deze week vier ik mijn vijfjarig jubileum als tekstschrijver. Ik doe eigenlijk nog steeds maar wat. En dat bevalt ontzettend goed.
Toen ik wakker werd op 2 januari was alles wit. Dit is mijn vierde winter in Asturias en het is zonder twijfel de koudste van de vier.
Langzaamaan begint het leven weer te lijken op hoe het was. En dat was een bijster aangenaam leven.
Hoera, ik mag weer terug naar overdag, twitterde ik gisteren blij. Maar het loopt natuurlijk weer anders. De gifbeker is nog niet leeg.