In augustus ging ik een weekje wandelen in Frankrijk met een vriendin. Het zorgde voor een onvermijdelijke confrontatie met het slijtagespook: mijn wandeluitrusting is nu wel echt ouwe meuk aan het worden. Het spul is allemaal intensief gebruikt. Die rugzak kocht ik in 2011. Sindsdien heb ik hem naar ruige schatting zo’n 5.000 km en 230 dagen gedragen. Hij is aan vervanging toe.
Ik begin na een jaar zuinig aan doen steeds vaker tegen het slijtagespook aan te lopen. Steeds
Deze week is Project Vegan begonnen. Drie dagen per week veganistisch eten. Er was wat creativiteit en gepuzzel voor nodig, maar achter week 1 kan een vinkje. Hoed af voor de 100% veganisten.
O, en dit is een ik-gris-zaterdag-op-weg-naar-huis-snel-even-wat-mee-uit-de-supermarkt-en-dan-maak-ik-daar-zondag-wel-iets-van salade. Best lekker!
Dieronplezierig
Ik had onlangs beloofd iets aan mijn ecologische voetafdruk te doen. Een druppel op de gloeiende plaat natuurlijk. Maar ja, als iedereen zo redeneert verandert er nooit iets. En ik weet bovendien dat ik al een
Mijn bezoekerscijfers spoten deze maand omhoog. Het zijn nog steeds zeer bescheiden cijfers, de aantallen in het grafiekje zijn per maand. Maar toch, augustus kan zomaar drie keer zoveel pageviews halen als juli.
En dat vind ik best leuk.
(For the record: in groen het aantal pageviews, in blauw de unieke bezoekers en in oranje de terugkerende bezoekers.)
Verschanst achter een wachtwoord
Laten we wel wezen, als ik niet wilde dat mijn blog gelezen werd, dan zou ik mijn
Dit is een van de twee crowdfunding projecten waar ik in geïnvesteerd heb. Brouwerij Kees, een bierbrouwerij die is opgericht door een echte vakman, die zijn sporen in de bierwereld toen allang had verdiend.
Mijn andere investering zit – niet geheel toevallig – ook in een brouwerij: Oedipus Brewing. Jongens (mannen inmiddels) waar ik bewondering voor heb. Ze hebben zich met veel enthousiasme in een groot avontuur gestort. En ze blijken verdomde goed in wat ze doen.
De gunfactor
Dat was best confronterend. Mijn ecologische voetafdruk is dus gewoon ruim 4 hectare. ‘Als iedereen zo zou leven als jij, dan hebben we 2,3 aardbollen nodig.’ In my face. En ik dacht dus dat ik nog best meeviel als milieuvervuiler en aardeopwarmer.
Tja, deze blog kon niet uitblijven natuurlijk, na de vorige. Ik kan wel de hele mensheid gaan zitten afbranden (en ik ben met sommige reageerders eens dat er bij de grote industrieën een groot probleem zit), maar ja,
Het bericht haalde eind juli nauwelijks de kranten: de stijging van de temperatuur in de eerste helft van 2016 is zo hoog, dat zelfs klimaatwetenschappers erdoor verrast zijn. Al veertien maanden lang wordt record na record gebroken.
En tegelijkertijd is het niets nieuws. Sinds ongeveer 1880 houden we de temperaturen op aarde een beetje netjes bij. De top-16 van warmste jaren ooit bestaat uit 2001 tot en met 2015, plus 1998. Het lijkt nu al bijna zeker dat 2016 het
Het is zomervakantie, dus ik deel tussendoor even het geheim met jullie dat doorgewinterde bespaarders allang kennen. Als je aan het eind van de maand meer geld wilt overhouden, is het veel makkelijker om je uitgaven te verlagen dan om je inkomsten te verhogen. Dat scheelt echt een slok op een borrel! Helemaal als je het op je vaste lasten doet. Het levert je elke maand extra geld op en je merkt er eigenlijk niks van.
Ik heb voor de
Ik vind het een interessante gedachte, het basisinkomen. Het is van een schitterende simpelheid: geef iedereen een vast bedrag per maand, zonder daar een tegenprestatie voor te vragen.
Of het betaalbaar is weet ik niet. Of mensen massaal aan het nietsdoen slaan? Ik geloof er niets van. Het meest interessante is het rotsvaste paradigma dat kantelt: de relatie tussen werk en inkomen.
Voorstellen en experimenten
Het basisinkomen staat de laatste tijd weer in de belangstelling. Zwitserland hield er op
Sorry jongens, deze kan gewoon niet in het Nederlands. Ik bedoel: aanname is de moeder der stommiteiten, het klinkt niet hè? Dit tegeltje stond bij mijn allereerste post, precies negen maanden geleden.
Hij blijft behoorlijk briljant. Als ik terugkijk op de laatste negen maanden, dan is er veel veranderd, juist door allerlei aannames over mezelf overboord te gooien. Ik had er in die eerste post een motto bij bedacht: je weet het pas als je het probeert. Die geldt nog
Facebook herinnerde me aan een negen jaar oude foto. Hij is genomen in een bar in Malasaña, een populaire wijk in Madrid. Op de foto sta ik met mijn medestudenten en huisgenoten van toen.
Toen ik die foto zag, besefte ik hoe lang ik al Spaans aan het leren was. Je zou verwachten dat ik er inmiddels vloeiend in ben geworden…
Taalles in Spanje
Ik heb het best vaak gedaan: voor een weekje naar Spanje vliegen om ‘s ochtends