Boerenkoolsoep, biecht en Thaise curry

Dit is Stanley. Ik kocht hem in september vorig jaar, toen ik net terug was van mijn sabbatical. Sindsdien gaat hij overal mee naartoe. Stanley is de reden waarom ik nooit meer bij de Soup en Zo kom (waar ik voorheen 1 à 2 keer per week soep à 5,80 per portie kocht).

Ik ga vrijwel nooit meer uit lunchen of uit eten. Het was een van mijn eerste bezuinigingsmaatregelen. Ik kook. Veel en graag.

Het enige dingetje: het maandbedrag dat ik aan boodschappen uitgeef kan (ahum) écht niet voor iemand die zegt te besparen… Dit wordt iets tussen een biechtblog en een kookrubriek (het biechtstukje staat achterin).

Bij mezelf eten

Ik eet me toch lekker! Ik vind het altijd weer een feest om bij mezelf thuis te eten. Het is niet dat ik wil opscheppen, ik heb gewoon een simpele smaak. Veel afwisseling, veel groente en wat kruiden. Dat is het zo ongeveer wel.

Lunch mee van thuis

Ik heb altijd lunch van thuis mee naar mijn werk, maar nooit een stapeltje bammetjes. Ik heb echt geen last van tarwe-angst en ik ben ook heel tolerant tegenover gluten, maar ik hou gewoon niet zo van brood. Ja, een sneetje bij een kopje soep, maar het laatste waar je me een plezier mee doet is de Hollandsche klassieker: een boterham met kaas.

Soep, liters soep

Stanley dus. Hij is samen met mijn staafmixer (die heeft geen naam) de beste aanschaf die ik heb gedaan sinds het begin van Project Lonica. Ik hou van soep. Bijna elk weekend maak ik wel een grote pan en die gaat dan in porties in de vriezer. ‘s Ochtends voor ik naar mijn werk ga kies ik er eentje uit, warm hem op in een pannetje en giet hem in Stanley. Gegarandeerd tongverbrandend hete soep rond lunchtijd. Op dit moment in de vriezer: pompoensoep, tomatensoep (met vegetarische ballen), rode bietensoep en boerenkoolsoep.

Boerenkoolsoep

Boerenkoolsoep ja. Want ik experimenteer graag in de soeppan en dit is een blijvertje. Nodig: een pompoen, een zak voorgesneden boerenkool, een uitje, een flinke scheut kokosmelk, twee bouillonblokjes en een schep pindakaas. Zoiets tenminste, want ik schrijf mijn experimenten nooit op. Een kind kan de was doen: pompoen ontleden (de schil kun je bij de meeste pompoenen gewoon laten zitten); uitje fruiten in een soeppan; water, bouillon, de stukken pompoen en de boerenkool erbij; gaar koken, pureren en tot slot pindakaas en kokosmelk naar smaak toevoegen. En nog 100% vegan ook.

Thais!

Nog eentje dan (ik kook namelijk echt heel lekker). Een van mijn favorieten voor het avondeten is Thaise curry. Ik heb een paar jaar geleden een vegetarische kookcursus gevolgd in Bangkok en die is zijn geld minstens zo dubbel en dwars waard geweest als Stanley en de staafmixer. Ik kan nog pagina’s vol schrijven over alle tongstrelende gerechten die ik daar geleerd en geproefd heb, maar het grootste geheim is dit: zelfgemaakte Thaise currypasta. Als je die hebt, heb je goud in de keuken.

Currypasta

Oké, ik verklap het. Men neme weer diezelfde staafmixer en daarmee pureer je dit: een handvol kleine rode of groene chilipepertjes, een stuk ui, een paar tenen knoflook, een of twee stengels citroengras, een stuk galangawortel, een stuk of wat kaffir limeleaves, korianderpoeder en komijnpoeder. Een beetje water heb je ook wel nodig om er een pasta van te maken. Vraag me niet naar de exacte hoeveelheden, maar experimenteer gewoon. Goddelijk! Ik vries hem vervolgens in porties in (een ijsblokjesbakje is hiervoor heel handig). Hier in Amsterdam koop je de ingrediënten bij de Chinese of Thaise supermarkt. Mocht je me straks in Asturias komen opzoeken, dan weet je waar je me ontzaglijk gelukkig mee kunt maken.

Waarschuwing: die kleine pepertjes zijn gruwelijk heet. Je wil echt niet in je ogen wrijven nadat je die onder handen hebt gehad. En ook als je er curry mee gaat maken: een klein theelepeltje volstaat.

Dure boodschappen

Ik hou van koken en ik hou van lekker eten. En ik vond, toen ik begon met besparen, dat ik het niet al te Spartaans voor mezelf moest maken. Niet meer uit eten, geen kleren meer kopen en de tv de deur uit, soit. Maar bezuinigen op boodschappen? Daar heb ik tot nu toe nooit echt aan gewild. De prijs van eten, het zit niet in mijn systeem. Ik vind het belangrijk dat het vers is, dus veel groente en fruit. Verder let ik op biologisch en volkoren. Ik eet bijvoorbeeld dure zilvervliesrijst en speltpasta van de biowinkel. Vrijwel het enige wat ik thuis drink is water, thee en speciaalbier (dat laatste meestal zelfgebrouwen). Nou ja, en mijn thee is dus van de Simon Lévelt. En ga zo maar door. Chocola? Tony’s Chocolonely. Mijn katten eten dure (maar o zo verantwoorde) brokjes en ze hebben duur (maar o zo fijn) kattengrind.

Boodschappenbiecht

Zo min mogelijk verspillen, daar doe ik mijn best voor. Maar ik heb qua boodschappen een ronduit dure smaak. Want hoe je het ook wendt of keert: meestal zijn die heerlijke zelfgemaakte soepen boordevol verse groenten wel even wat duurder dan een paar bammetjes met kaas. En, nou ja, toen ik begon met besparen, ging ik dus eens uitrekenen wat ik zoal kwijt was per maand aan boodschappen. Dat bleek een whopping 350 tot 400 euro per maand! Voor één persoon! En twee katten, soit. En ja, daar zat kaas van de kaasboer bij, bier van de bierwinkel en de afhaalsurinamer rekende ik ook bij het boodschappenbudget, maar allejezus wat een geld…

Nieuw bezuinigingsdoel

Hoewel ik nooit echt aan bezuinigen op boodschappen heb gewild, heb ik het in de loop der maanden wel teruggebracht tot zo’n 300 euro, maar dat is natuurlijk nog steeds een enorme smak geld voor iemand die zegt te besparen. Dus ik leg de lat nu maar eens ietsiepietsie hoger. Lekker, vers, verantwoord en biologisch eten blijft mijn guilty pleasure, maar vanaf december gaat het boodschappenbudget naar 250 euro per maand. Zo.

Dat gezegd hebbende, vanavond ga ik rode curry maken. Met zoete aardappel, ui, tomaat, paprika, kokosmelk, cashewnoten en zilvervliesrijst. Die dure, van de biowinkel.