Code rood

De meest gehoorde uitspraak tot nu toe: je hebt wel een lekkere week uitgezocht om naar Nederland te komen! Code rood, Hollandscher kan het bijna niet. Maatschappij-ontwrichtend weer. Ik heb het geweten. In plaats van vrienden te zien, had ik vandaag een lege agenda.

Ik ben even terug in Amsterdam. En dat is – los van het weer – best raar.

Op vakantie in eigen stad

Ik liep met een grote grijns op het vliegveld van Malaga rond. Voor het eerst van mijn leven had ik zin om naar Amsterdam te vliegen. Normaal gesproken betekent vliegen naar Amsterdam dat ik terug naar huis ga. Dat ik weer in de routine moet en terug naar kantoor. En nu is mijn vlucht naar Amsterdam de heenweg! Ik ga op vakantie naar Amsterdam, hoe leuk is dat?

Verlaat Sinterklaasfeest

Dat ik in december naar Nederland zou komen, was al een jaar eerder bepaald. Sinterklaas is de enige familietraditie die mijn ouders en ik al 100 jaar in ere houden. We vieren het met een min of meer vast gezelschap van vrienden en eventuele aanhang. We doen niet aan surprises of grote kado’s, maar aan rijmen. Op zaterdagavond 9 december kwam ik aan op Schiphol en op zondagmiddag 10 december werd ik – met kadootjes uit Spanje – in De Rijp verwacht, een dorp in de polder, zo’n 30 kilometer boven Amsterdam.

Maar het sneeuwt…

Zondag aan het eind van de ochtend werden de eerste telefoontjes gepleegd. Was het nou wel verstandig om met deze weersomstandigheden in de auto te stappen? We besloten het er uiteindelijk toch maar op te wagen. Volgens de verwachting zou de sneeuw aan het eind van de middag alweer op zijn retour zijn. En sjees, ik was toch niet voor niets vanuit Malaga naar Nederland gevlogen?

Dat de terugweg behoorlijk tricky zou worden, dat wisten we toen nog niet.

Dus het feestje ging door. Ik liep al sinds Valencia met een kilo rijst uit de Albufera in mijn rugzak rond. En met grote plakken Turrón, waar ik al die tijd vanaf was gebleven. En Sylvain was zo lief geweest om nog snel Spaanse kaasjes voor me te kopen, terwijl ik zaterdagochtend in de rij stond op het busstation van Granada. Het Sinterklaasfeest was, zoals elk jaar, heel gezellig en dat de terugweg behoorlijk tricky zou worden, dat wisten we toen nog niet.

Sociaal leven ontwricht

Vandaag was een ander verhaal. De vriend met wie ik zou bijpraten strandde in Kopenhagen omdat zijn vlucht naar Schiphol was geannuleerd. En de vriendin met wie ik eind van de middag zou gaan bieren blijft vanwege de sneeuw in Arnhem overnachten, omdat ze daar vandaag en morgen voor haar werk moet zijn.

Als er in Nederland iets met het weer aan de hand is dan heet dat weeralarm en is het land in rep en roer.

Had ik eindelijk weer eens een weekje een sociaal leven, wordt het door het weer ontwricht. Andere vrienden van me doen maandagavond altijd spelletjes, misschien kon ik daar nog bij aansluiten? Maar nee, de spelletjesavond is vanwege de sneeuw verzet naar dinsdag. Ja, ik heb een lekkere week uitgezocht om naar Nederland te komen.

Het Hollandsche weeralarm

Maar ik genoot wel van de couleur locale. Als er in Nederland iets met het weer aan de hand is, dan heet dat weeralarm en dan is het land in rep en roer. Het KNMI roept Code Rood uit en in allerlei media kun je via liveblogs van minuut tot minuut bijhouden wie er allemaal last van heeft. Het heeft bijna iets gezelligs. De hele dag kunnen we het met elkaar over de sneeuw hebben. Ik las net dat het gelukt is om de supermarkten te bevoorraden. Pfieuw, komen we daar toch goed vanaf.

In de uitlopers van de Sierra Nevada komt Rijkswaterstaat niet even zout strooien.

Ik kom net uit de uitlopers van de Sierra Nevada, op 1500 meter hoogte. Daar sneeuwt het elke winter. En dan komt Rijkswaterstaat niet even zout strooien en er is ook geen KNMI dat Code Rood uitroept. Je zorgt dat je voorraden op orde zijn en je redt je maar.

Op bezoek in mijn eigen huis

Het is raar om weer even thuis te zijn. En nee, niet vanwege het weer. Het voelt meer als een vakantieadres dan als mijn eigen appartement. Alsof ik me hier even een weekje mag ophouden. Ik verblijf al maandenlang op tijdelijke plekken en dit is gewoon het volgende tijdelijke adres.

Het geinige is dat ik mijn routines kwijt ben. Mijn katten herinneren me er af en toe aan. Dan maak ik aanstalten om naar bed te gaan en dan dribbelen ze enthousiast naar de keuken. O ja, denk ik dan, jullie kregen altijd brokjes voordat ik ging slapen.

Verdwaald

Mijn huis is niet wezenlijk veranderd, maar ik ben dat blijkbaar wel. Ik moet erover nadenken dat ik wc-papier weer gewoon in de wc gooi en heb er moeite mee om al die liters drinkwater weg te spoelen. Ik zoek naar de compostbak voor mijn bananenschillen. En ik wil steeds klusjes in huis gaan doen (dat is héél afwijkend van mijn vorige ik).

Het voelt een beetje alsof ik verdwaald ben. Iemand die in een joggingbroek de kippen voert en nu opeens in een net appartement in de stad terecht is gekomen. Met een magnetron en een afwasmachine. En een CV-installatie waar je gewoon een tandje bij gooit als je het koud hebt. Wat ook zo gek is: iedereen spreekt hier Nederlands.

Zwerfjaar, deel 2

Ik vind het heerlijk om weer even in Amsterdam en bij mijn meisjes te zijn. Vanaf morgen zal het wel weer gewoon Hollands regenen, dus grote kans dat ik de rest van mijn vrienden deze week wel ga zien. En ik vind het ook heerlijk om daarna weer terug te vliegen naar Spanje, voor deel 2 van mijn zwerfjaar. Het leven is mooi.