Lonneke Lodder Lonneke Lodder
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura (2013 – 2023)
  • Contact
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura (2013 – 2023)
  • Contact
  • Home
  • Blog
  • De last van bezit

Blog

21 sep

De last van bezit

  • 21 comments

Hoe luxe is luxe nou echt als je altijd arm bent in tijd? Als je zoveel bezit hebt, dat je bang bent dat je het kwijtraakt? Observaties van een vreemde eend, die even terug is in Nederland.

Vermogensrendementsheffing

Er was de laatste tijd nogal wat beroering bij mijn Nederlandse FIRE-vrienden over het kabinetsvoorstel om de vermogensrendementsheffing per 2022 aan te passen. Ik ga jullie (en mijzelf) de details besparen. Als je het precies wilt weten, dan legt collega-blogger Geldnerd het uitgebreid voor je uit. Het komt er kort gezegd op neer dat passief inkomen uit beleggingen zwaarder belast gaat worden.

Ik las er op verschillende fora flink wat verontwaardiging over. ‘Beleggertje pesten,’ ‘ze willen het onmogelijk maken om FIRE te worden,’ tot aan complottheorieën dat de overheid dit allemaal expres doet om controle over ons te houden.

Problemen van mensen met veel geld. Die van veel geld meer geld willen maken. En straks over dat ‘meer’ belasting moeten gaan betalen. Net zoals mensen die hun geld verdienen door te werken. Het moet niet gekker worden.

Schaarse vrije tijd

We hebben het leven in Nederland eigenlijk hopeloos complex gemaakt. Lange werkdagen maken om een huis te kunnen betalen waar we nooit zijn. En dan een heleboel geld uitgeven om die schaarse vrije tijd zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Een werkster, een afwasmachine, een magnetron, een robotstofzuiger. Alles om het leven te versnellen. Zodat er meer tijd overblijft om geld uit te geven.

Dat geld glipt ongezien door onze vingers, zodat we vooral die lange werkdagen blijven maken om alles in stand te houden. Om de wasdroger te vervangen. Om op vakantie te kunnen om te ontsnappen aan het jachtige leven.

Consumptie

Ik zeg ‘we’, want leefde ook jarenlang ongeveer zo. Al die uren op kantoor compenseerde ik in mijn vrije tijd met heel veel consumptie. Naar het café, uit eten, op vakantie en spullen aanschaffen die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt. Kleding kopen terwijl er nog zat in je kast hangt. Boeken kopen terwijl je geen tijd hebt om ze te lezen.

En misschien had ik ook wel gebaald van de belastingplannen van het kabinet.

Vertragen

Ik heb inmiddels geleerd dat dit allemaal niet hoeft. Dat het echte rijkdom is om alleen maar je huis uit te hoeven lopen en omringd te zijn door de natuur. En dat je dan helemaal geen afwasmachine, wasdroger, quooker, magnetron, werkster of zelfs maar een stofzuiger nodig hebt.

Omdat het leven niet versneld hoeft te worden.

Want als je niet naar kantoor hoeft om allerlei dingen te kunnen betalen die het leven zouden moeten veraangenamen, dan kun je de was gewoon lekker ophangen in de wind. En je eigen groente verbouwen. Je huis schoonhouden met een bezem en een mop.

Tweedaagse werkweek

Ik ga niet meer naar kantoor. In plaats daarvan werk ik gemiddeld nog een à twee dagen per week vanuit huis. Als tekstschrijver, het liefst aan een tafeltje in de tuin. Tussen het ophangen van de was door. Daarmee verdien ik genoeg geld om mezelf te onderhouden.

Het zijn geen hele dagen hoor. Meestal maar een paar uurtjes. Daarna ga ik een uitgebreide lunch koken met groente uit de tuin.

Simpele financiën

Mijn financiën zijn inmiddels van een ontstellende eenvoud. Geldzorgen heb ik niet, want er hoeft bijna niks betaald. De boodschappen kosten me 150 euro per maand, in de winter iets meer. Als je al die apparaten niet hebt, dan kunnen ze ook niet stuk en hoeven ze niet vervangen. Ze verbruiken ook geen stroom. Mijn energierekening is in de winter 45 euro per maand en in de zomer 30.

Verder maakte ik de afgelopen maand wat kosten voor de pleegpoes, brandstof voor de auto, de kettingzaag en de bosmaaier, voor een nieuw Spaans rijbewijs en de schoorsteenveger. En o ja, ik ben naar de kapper geweest, na elf maanden.

Fin-X

Dat is wat me opvalt, nu ik even in Nederland ben. Wat een last bezit kan zijn. Vanmiddag zie ik mijn FIRE-vrienden op de Fin-X conferentie. Ik mag daar wat vertellen over mijn lifestyle. Misschien kan ik ze er een klein beetje van overtuigen dat het leven te kort is om je druk te maken over zoiets als vermogensrendementsheffing.

 

 

Tags:consuminderendurf te springenfinanciële onafhankelijkheidFIRE en HOT
Lonneke

You may also like

Het einde

  • 23 september 2022
  • by Lonneke
  • in Blog
Dat was het dan, jongens. Ik stop definitief met bloggen. Het was hier natuurlijk al zeven maanden stil, dus...
Beschermd: Een update over van alles
25 februari 2022
Het water staat aan de lippen
24 november 2021
Rare jongens, die Hollanders
19 september 2021

    Comments

  1. mariimma
    21 september 2019

    Ik herken je verbazing, maar het is altijd goed om daar opnieuw bij stil te staan. Vandaag blijven we dus maar eens buiten, het is er prachtig weer voor. Dank voor de inspiratie!

    • Lonneke
      21 september 2019

      Graag gedaan! En ja, het is een topdag om lekker het bos in te gaan. Ik mocht gisteren 🙂

  2. Annie
    21 september 2019

    Lonneke, dit heb je mooi beschreven. Je schrijft : “Ik ga ons land steeds meer met vreemde ogen bekijken “, maar de werkelijkheid is, dat je ons land steeds meer met heldere ogen ziet, omdat je eruit gestapt bent en het als het ware van een afstandje aanschouwen kunt. Je schrijft :”Wat een last bezit kan zijn “. Bezit is niks, bezit is ballast. Mijn leven was er één met zware beproevingen en dan leer je al snel, dat een simpel leven, een dakje boven je hoofd, wat eten op je bordje, gezondheid, volop genieten van kleine dingen, het allermooiste leven is. Ik volg je graag, omdat ik het mooi vind om te lezen, dat je het leven, dat je leid zo bewust in waarde schat

    • Lonneke
      22 september 2019

      Dank voor je mooie reactie, Annie! Ik denk soms ook weleens dat we er zo diep in zitten met zijn allen dat we het niet meer zien.

  3. Manon
    21 september 2019

    Als je onderdeel in de natuur bent kun je verbaasd zijn over hoe sommige mensen een poging doen iets van natuur te berijpen of ervaren.
    Lonneke prijs je gelukkig dat dit “ver weg” is voor jou. “Je bent natuur”. Dat is ook volgens mij de reden dat het je zo goed gaat. Je hebt het gewoon juist begrepen.
    Groetjes, Manon

    • Lonneke
      22 september 2019

      Ik prijs mezelf zeker heel gelukkig dat ik dit allemaal heb mogen ontdekken!

  4. Sabine
    21 september 2019

    Heerlijk om te lezen en veel herkenning. Nog niet zo lang geleden was ik er ook nog onderdeel van, alhoewel ik ook in Nederland al steeds minder ‘bezit’ wilde, minder snel en bewust dingen aanschafte en spullen weg doen ook al als bevrijding zag. Nu we in onze “kleine” maar “fijne’ Spaanse huisje zitten (nog in een verbouw stand) zelfs dan voel ik me al zo vrij en ver weg van dat alles. Je merkt dat het je zo goed doet om meer buiten te zijn, in contact met de natuur, geuren op te vangen, mensen te ontmoeten. Ik voel me in ieder geval bevoorrecht. Dank je voor dit mooie stukje!

    • Lonneke
      22 september 2019

      Mooi om te lezen dat jullie vergelijkbare keuzes hebben gemaakt. Veel geluk aan de Costa Brava!

  5. Mr FireMe
    21 september 2019

    Bedankt voor je mooie blog! Leuk om je vandaag even gezien te hebben op Fin-X, ik heb genoten van de interviews met jou en Daphne!

    • Lonneke
      22 september 2019

      Graag gedaan! Leuk om te lezen dat je je vermaakt hebt.

  6. Harriet
    22 september 2019

    Dat komt omdat je uit de matrix bent gestapt…geniet ervan 😉

  7. geld-is-tijd
    23 september 2019

    Sempervivum, een van mijn favoriete planten:-) Mijn tuin staat er ondertussen vol mee, mischien kan ik ze ook gaan verkopen in van die truttige bakjes die recht uit de Action lijken te komen.
    Dit begint me ook een beetje tegen te zitten aan die FIRE community: terwijl de grote FIRE goeroe Mister Money Mustache voornamelijk praat over ambachten leren en goed zijn voor het milieu, zien zijn volgelingen alleen maar dollartekens.

    • Lonneke
      23 september 2019

      Ja, dat herken ik wel!

  8. Audrey
    23 september 2019

    Inspirerend stuk! Ik zie mezelf niet emigreren, maar ga wel voor nu lagere lasten en minder werken ipv ‘later’ eerder stoppen.

  9. Marije
    23 september 2019

    Hoe meer spullen ik weg doe, hoe rijker ik mij voel. Als voorbeeld servies, ik heb alleen nog maar leuke of praktische bordjes/schaaltjes. Steeds meer ruis verdwijnt, heerlijk! Het is zo fijn als je precies weet wat je hebt en waarvoor je het hebt, dat het een plek heeft en dat er plek over blijft voor gewoon ‘zijn’.

  10. Marina
    23 september 2019

    Ook hier steeds minder spullen, wat een lucht geeft dat. Nog wel een baan in de volcontinue diensten maar intussen driftig aan het extra aflossen. Lichter door het leven en wie weet ooit naar mijn geliefde Spanje. Leuk om je blog te hebben ontdekt. Hasta la proxima.

  11. Gerlinde
    25 september 2019

    Helemaal mee eens. Terugkomen in Nederland is een steeds apartere gewaarwording. Maar steeds meer gaat ook hier de maatschappij aan me voorbij. Ik loop ook liever in het bos, maak eten, veeg de vloer, pluk wat bramen of typ een stukje. De spookrijder heeft gelijk… ik hoop het. Stukje bij beetje wordt mijn leven eenvoudiger en dus beter. Met alles dat ik opgaf, heb ik alleen maar meer gekregen.

    Hoe was het bij financieel onafhankelijke vriendjes? Heb je je statement kunnen maken? Ongetwijfeld. Less is more enzo. We hebben alleen nog even een goede recessie nodig om mensen dat (weer) in te laten zien.

    • Lonneke
      26 september 2019

      Was gezellig! Ik hoop te hebben kunnen overbrengen wat volgens mij de essentie van het leven is.

  12. Bouk
    25 september 2019

    “Hoe luxe is luxe nou echt als je altijd arm bent in tijd?” Dat vind ik nou een geweldige tekst!! Wat een prachtig geschreven blog weer!

    • Lonneke
      26 september 2019

      Dankjewel!

  13. Nermin
    3 oktober 2019

    Ik moet er van huilen. Vooral de laatste zin raakt mij.
    “Misschien kan ik ze er een klein beetje van overtuigen dat het leven te kort is om je druk te maken over zoiets als vermogensrendementsheffing.”

     

Comments are closed.

Het weer in Asturias

Boekomslag
Bestel mijn boek

Categorieën

  • Bierbrouwen
  • Blog
  • Digitale nomade
  • Duurzaam leven
  • Emigreren
  • Geld
  • Het Grote Plan
  • Levenskunst
  • Pioniers (serie)
  • Spanje
  • Varia
  • Werk en inkomen

Twitter

LonnekeinSpanje Follow

@ ·
now

Reply on Twitter Retweet on Twitter Like on Twitter Twitter
Load More

Handige Links

  • Over mij
  • Tekstschrijver
  • Contact
  • Privacyverklaring

Social Media

  • Facebook
  • Twitter
  • Linkedin
  • Instagram

De laatste blogs

Laat je mailadres achter en je ontvangt een melding als ik ooit weer ga bloggen

Copyright Lonneke Lodder alle rechten voorbehouden - Privacyverklaring

  • Home
  • Over mij
  • Contact