De last van bezit
Hoe luxe is luxe nou echt als je altijd arm bent in tijd? Als je zoveel bezit hebt, dat je bang bent dat je het kwijtraakt? Observaties van een vreemde eend, die even terug is in Nederland.
Vermogensrendementsheffing
Er was de laatste tijd nogal wat beroering bij mijn Nederlandse FIRE-vrienden over het kabinetsvoorstel om de vermogensrendementsheffing per 2022 aan te passen. Ik ga jullie (en mijzelf) de details besparen. Als je het precies wilt weten, dan legt collega-blogger Geldnerd het uitgebreid voor je uit. Het komt er kort gezegd op neer dat passief inkomen uit beleggingen zwaarder belast gaat worden.
Ik las er op verschillende fora flink wat verontwaardiging over. ‘Beleggertje pesten,’ ‘ze willen het onmogelijk maken om FIRE te worden,’ tot aan complottheorieën dat de overheid dit allemaal expres doet om controle over ons te houden.
Problemen van mensen met veel geld. Die van veel geld meer geld willen maken. En straks over dat ‘meer’ belasting moeten gaan betalen. Net zoals mensen die hun geld verdienen door te werken. Het moet niet gekker worden.
Schaarse vrije tijd
We hebben het leven in Nederland eigenlijk hopeloos complex gemaakt. Lange werkdagen maken om een huis te kunnen betalen waar we nooit zijn. En dan een heleboel geld uitgeven om die schaarse vrije tijd zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Een werkster, een afwasmachine, een magnetron, een robotstofzuiger. Alles om het leven te versnellen. Zodat er meer tijd overblijft om geld uit te geven.
Dat geld glipt ongezien door onze vingers, zodat we vooral die lange werkdagen blijven maken om alles in stand te houden. Om de wasdroger te vervangen. Om op vakantie te kunnen om te ontsnappen aan het jachtige leven.
Consumptie
Ik zeg ‘we’, want leefde ook jarenlang ongeveer zo. Al die uren op kantoor compenseerde ik in mijn vrije tijd met heel veel consumptie. Naar het café, uit eten, op vakantie en spullen aanschaffen die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt. Kleding kopen terwijl er nog zat in je kast hangt. Boeken kopen terwijl je geen tijd hebt om ze te lezen.
En misschien had ik ook wel gebaald van de belastingplannen van het kabinet.
Vertragen
Ik heb inmiddels geleerd dat dit allemaal niet hoeft. Dat het echte rijkdom is om alleen maar je huis uit te hoeven lopen en omringd te zijn door de natuur. En dat je dan helemaal geen afwasmachine, wasdroger, quooker, magnetron, werkster of zelfs maar een stofzuiger nodig hebt.
Omdat het leven niet versneld hoeft te worden.
Want als je niet naar kantoor hoeft om allerlei dingen te kunnen betalen die het leven zouden moeten veraangenamen, dan kun je de was gewoon lekker ophangen in de wind. En je eigen groente verbouwen. Je huis schoonhouden met een bezem en een mop.
Tweedaagse werkweek
Ik ga niet meer naar kantoor. In plaats daarvan werk ik gemiddeld nog een à twee dagen per week vanuit huis. Als tekstschrijver, het liefst aan een tafeltje in de tuin. Tussen het ophangen van de was door. Daarmee verdien ik genoeg geld om mezelf te onderhouden.
Het zijn geen hele dagen hoor. Meestal maar een paar uurtjes. Daarna ga ik een uitgebreide lunch koken met groente uit de tuin.
Simpele financiën
Mijn financiën zijn inmiddels van een ontstellende eenvoud. Geldzorgen heb ik niet, want er hoeft bijna niks betaald. De boodschappen kosten me 150 euro per maand, in de winter iets meer. Als je al die apparaten niet hebt, dan kunnen ze ook niet stuk en hoeven ze niet vervangen. Ze verbruiken ook geen stroom. Mijn energierekening is in de winter 45 euro per maand en in de zomer 30.
Verder maakte ik de afgelopen maand wat kosten voor de pleegpoes, brandstof voor de auto, de kettingzaag en de bosmaaier, voor een nieuw Spaans rijbewijs en de schoorsteenveger. En o ja, ik ben naar de kapper geweest, na elf maanden.
Fin-X
Dat is wat me opvalt, nu ik even in Nederland ben. Wat een last bezit kan zijn. Vanmiddag zie ik mijn FIRE-vrienden op de Fin-X conferentie. Ik mag daar wat vertellen over mijn lifestyle. Misschien kan ik ze er een klein beetje van overtuigen dat het leven te kort is om je druk te maken over zoiets als vermogensrendementsheffing.
Comments
Ik herken je verbazing, maar het is altijd goed om daar opnieuw bij stil te staan. Vandaag blijven we dus maar eens buiten, het is er prachtig weer voor. Dank voor de inspiratie!
Graag gedaan! En ja, het is een topdag om lekker het bos in te gaan. Ik mocht gisteren 🙂
Lonneke, dit heb je mooi beschreven. Je schrijft : “Ik ga ons land steeds meer met vreemde ogen bekijken “, maar de werkelijkheid is, dat je ons land steeds meer met heldere ogen ziet, omdat je eruit gestapt bent en het als het ware van een afstandje aanschouwen kunt. Je schrijft :”Wat een last bezit kan zijn “. Bezit is niks, bezit is ballast. Mijn leven was er één met zware beproevingen en dan leer je al snel, dat een simpel leven, een dakje boven je hoofd, wat eten op je bordje, gezondheid, volop genieten van kleine dingen, het allermooiste leven is. Ik volg je graag, omdat ik het mooi vind om te lezen, dat je het leven, dat je leid zo bewust in waarde schat
Dank voor je mooie reactie, Annie! Ik denk soms ook weleens dat we er zo diep in zitten met zijn allen dat we het niet meer zien.
Als je onderdeel in de natuur bent kun je verbaasd zijn over hoe sommige mensen een poging doen iets van natuur te berijpen of ervaren.
Lonneke prijs je gelukkig dat dit “ver weg” is voor jou. “Je bent natuur”. Dat is ook volgens mij de reden dat het je zo goed gaat. Je hebt het gewoon juist begrepen.
Groetjes, Manon
Ik prijs mezelf zeker heel gelukkig dat ik dit allemaal heb mogen ontdekken!
Heerlijk om te lezen en veel herkenning. Nog niet zo lang geleden was ik er ook nog onderdeel van, alhoewel ik ook in Nederland al steeds minder ‘bezit’ wilde, minder snel en bewust dingen aanschafte en spullen weg doen ook al als bevrijding zag. Nu we in onze “kleine” maar “fijne’ Spaanse huisje zitten (nog in een verbouw stand) zelfs dan voel ik me al zo vrij en ver weg van dat alles. Je merkt dat het je zo goed doet om meer buiten te zijn, in contact met de natuur, geuren op te vangen, mensen te ontmoeten. Ik voel me in ieder geval bevoorrecht. Dank je voor dit mooie stukje!
Mooi om te lezen dat jullie vergelijkbare keuzes hebben gemaakt. Veel geluk aan de Costa Brava!
Bedankt voor je mooie blog! Leuk om je vandaag even gezien te hebben op Fin-X, ik heb genoten van de interviews met jou en Daphne!
Graag gedaan! Leuk om te lezen dat je je vermaakt hebt.
Dat komt omdat je uit de matrix bent gestapt…geniet ervan 😉
Sempervivum, een van mijn favoriete planten:-) Mijn tuin staat er ondertussen vol mee, mischien kan ik ze ook gaan verkopen in van die truttige bakjes die recht uit de Action lijken te komen.
Dit begint me ook een beetje tegen te zitten aan die FIRE community: terwijl de grote FIRE goeroe Mister Money Mustache voornamelijk praat over ambachten leren en goed zijn voor het milieu, zien zijn volgelingen alleen maar dollartekens.
Ja, dat herken ik wel!
Inspirerend stuk! Ik zie mezelf niet emigreren, maar ga wel voor nu lagere lasten en minder werken ipv ‘later’ eerder stoppen.
Hoe meer spullen ik weg doe, hoe rijker ik mij voel. Als voorbeeld servies, ik heb alleen nog maar leuke of praktische bordjes/schaaltjes. Steeds meer ruis verdwijnt, heerlijk! Het is zo fijn als je precies weet wat je hebt en waarvoor je het hebt, dat het een plek heeft en dat er plek over blijft voor gewoon ‘zijn’.
Ook hier steeds minder spullen, wat een lucht geeft dat. Nog wel een baan in de volcontinue diensten maar intussen driftig aan het extra aflossen. Lichter door het leven en wie weet ooit naar mijn geliefde Spanje. Leuk om je blog te hebben ontdekt. Hasta la proxima.
Helemaal mee eens. Terugkomen in Nederland is een steeds apartere gewaarwording. Maar steeds meer gaat ook hier de maatschappij aan me voorbij. Ik loop ook liever in het bos, maak eten, veeg de vloer, pluk wat bramen of typ een stukje. De spookrijder heeft gelijk… ik hoop het. Stukje bij beetje wordt mijn leven eenvoudiger en dus beter. Met alles dat ik opgaf, heb ik alleen maar meer gekregen.
Hoe was het bij financieel onafhankelijke vriendjes? Heb je je statement kunnen maken? Ongetwijfeld. Less is more enzo. We hebben alleen nog even een goede recessie nodig om mensen dat (weer) in te laten zien.
Was gezellig! Ik hoop te hebben kunnen overbrengen wat volgens mij de essentie van het leven is.
“Hoe luxe is luxe nou echt als je altijd arm bent in tijd?” Dat vind ik nou een geweldige tekst!! Wat een prachtig geschreven blog weer!
Dankjewel!
Ik moet er van huilen. Vooral de laatste zin raakt mij.
“Misschien kan ik ze er een klein beetje van overtuigen dat het leven te kort is om je druk te maken over zoiets als vermogensrendementsheffing.”