Digitale nomade met een vaste standplaats

Er hangt nogal wat valse romantiek rondom het leven van digitale nomaden. Ik help je graag uit de droom; het is allemaal wat minder rooskleurig dan het lijkt. Er zit wel één geweldig principe achter het digitale nomadenbestaan, dat je ook prima kunt toepassen vanuit een vaste standplaats. Het heet geo-arbitrage.

Mislukte digitale nomade

Ik ben zelf als digitale nomade compleet mislukt. Toen ik in de zomer van 2017 begon met mijn zwerftocht door Spanje, was het de bedoeling om onderweg geld te blijven verdienen als tekstschrijver. Het klonk allemaal perfect: ‘s ochtends zou ik vrijwilligerswerk doen tegen kost en inwoning via Workaway en ‘s middags zou ik mijn laptop openklappen.

In de praktijk bleek het niet zo simpel. Op de meeste plekken waar ik verbleef was de indeling ‘s ochtends werken en ‘s middags vrij helemaal niet zo strak. Bovendien werkte ik veel met dieren en die hielden zich niet aan een klok.

Maar ook zelf kon ik me er maar moeilijk toe zetten. Ik zat ongeveer elke drie weken op een andere plek. Telkens nieuwe hosts met andere gebruiken, nieuwe dingen om te leren en een nieuwe omgeving om te ontdekken. Mijn hoofd stond helemaal niet naar acquireren, netwerken en contact onderhouden met opdrachtgevers in Nederland.

Yoga en slechte wifi

De meeste verhalen die je over digitale nomaden leest, zijn succesverhalen. Tropische bestemmingen als Chiang Mai, Ubud en Canggu. Een vrij leven zonder ballast, vol afwisseling en avontuur. De dag beginnen met yogales, een paar uurtjes werken in een workspace en daarna duiken of cocktails drinken op het strand.

Heel gek, de praktijk is anders. Ik ken geen voorbeelden van mensen die een bestaan als digitale nomade jarenlang volhouden. Bijna iedereen krijgt uiteindelijk weer behoefte aan een eigen plek en wat vastigheid. Reizen gaat ook vervelen. Je sociaal leven is vluchtig en oppervlakkig. Telkens moet je weer op zoek naar een plek om te verblijven, naar goede wifi en uitzoeken hoe je je was kunt doen. Dat soort dingen kosten meer energie dan je misschien zou verwachten.

Slecht betaald

En de meeste digitale nomaden verdienen slecht. Het werk is geestdodend, want ruimte voor ontwikkeling en verdieping is er nauwelijks als alles turbulent is. Een paar jaar geleden deed Beth Althringer van Harvard University onderzoek naar het leven van digitale nomaden. Wat bleek? Het gemiddelde inkomen was ongeveer 1.000 dollar per maand.

Dat werd flink omhoog getrokken door een kleine groep zeer rijke nomaden. Mensen met een goed lopend bedrijf, die met meer dan 10.000 dollar per maand ‘thuis kwamen’. Dat betekent dus dat de grootste groep digitale nomaden beduidend minder dan 1.000 dollar per maand verdient. Vaak wordt dat geld ook maar deels online bij elkaar gescharreld. Uit het onderzoek van Beth Althringer bleek dat veel nomaden er baantjes naast hadden als yoga- of surfleraar of Engelse les gaven.

So far voor de romantiek.

Locatie-onafhankelijk werken

Mijn eigen idee was altijd om slechts tijdelijk als digitale nomade te leven. Daarna wilde ik me vestigen en een ‘digitale nomade met een vaste standplaats’ worden: ik wilde locatie-onafhankelijk werk doen, maar wel vanuit een vaste basis.

Locatie-onafhankelijk werken heeft namelijk een geweldig voordeel: je kunt je geld in het ene land verdienen en in het andere land uitgeven. Dat blijkt geo-arbitrage te heten. Ik werk als tekstschrijver voor opdrachtgevers in Nederland en daarvan leef ik in Noord-Spanje. Ik maak op deze manier gebruik van de hogere lonen in Nederland en de lagere kosten voor levensonderhoud in Spanje. Met één dag werken per week heb ik al een basisinkomen om van te leven. Met twee dagen kan ik ook sparen en goed bier kopen.

Minder uitgaven

Mijn uitgaven zijn hier namelijk veel lager dan dat ze in Nederland waren. Bijna alle dingen zijn hier (wat) goedkoper dan in Nederland. Maar het komt ook door mijn levensstijl. Ik woon hypotheekvrij, ik verwarm mijn huis met hout dat grotendeels uit mijn eigen bos komt, ik verbouw zelf groente en ik ga hier nooit uit eten of naar het café.

Het enige wat hier pestpokkenduur is? Ironisch genoeg is dat zzp’er zijn. Autónomos betalen in Spanje elke maand minstens 284 euro aan sociale premies en ziektekosten, zelfs als ze geen euro aan inkomsten hebben.

Digital nomad style geld verdienen

Je geld digital nomad style verdienen is wat ik iedere buitenlander aanraad die zich hier wil vestigen. De werkloosheid is in Asturias 14%. Voor vrouwen is het 16% en voor jongeren 26%. En reken maar dat die cijfers op het platteland nog een stuk hoger liggen. Daar komt bij dat de salarissen in Spanje laag zijn. Je mag van geluk spreken als je met een fulltime baan met 1.000 euro netto thuiskomt.

Hoe mooi is het dan om je geld in een rijk land als Nederland te verdienen en het hier in de lokale economie te investeren?

Vrijheid vanaf een vaste standplaats

Ik heb dezelfde vrijheid die digitale nomaden ook hebben. Ik werk waar mijn laptop staat en ik kan mijn dagen volledig naar eigen zin en inzicht indelen. Ik werk bijvoorbeeld graag in het weekend, zodat ik op een rustige, doordeweekse dag lekker naar de kust kan. Als ik mijn deadlines maar haal.

En ik zwerf nog aardig wat af. Met mooi weer verdien ik mijn geld in de tuin, bijvoorbeeld in de opstelling op de foto hierboven. Ik heb expres een laptop gekocht met een mat scherm, zodat je er in de buitenlucht goed op kunt werken. Een pet op tegen de zon en ik zit heerlijk te tikken bij een briesje en het geluid van koeienbellen. Bij warm weer zet ik de parasol op of ik zoek een plekje in de schaduw.

Mijn boek schreef ik afgelopen winter grotendeels op de veranda. In de zon en uit de wind is het er zelfs met een buitentemperatuur van tien graden nog heel aangenaam. Voor regenachtige dagen – en daar grossiert Asturias in – heb ik een keurige werkkamer boven en als het koud is, werk ik aan de eettafel in de woonkamer bij de houtkachel.

Een leven zonder cocktails

Wat ik niet hoef, is zoeken naar een slaapplaats, naar een café met wifi of uitzoeken waar ik goedkoop kan printen, scannen of kopiëren. Van duiken krijg ik trouwens pijn aan mijn oren en een leven zonder cocktails is goed te doen. Yoga kan hier gewoon op een matje in het gras met uitzicht op de Picos de Europa. Als ik dat zou willen.