Het leek ideaal. De ene helft van de dag buiten op het platteland fysiek bezig zijn, de andere helft online geld verdienen met schrijven. Maar je weet het pas als je het probeert.
Ik ben van Asturias naar Galicië verhuisd. Naar een plek die in bijna alle opzichten anders is dan mijn vorige plek. Het enige dat hetzelfde is gebleven: ik ben nog steeds veel met poep in de weer. Het was ezelpoep en nu is het paardenpoep.
Deze foto maakte ik op 4 augustus. Het was de laatste keer dat het warm was en de zon scheen. Het was ook de laatste keer dat ik alleen was. Met een picknicklunch, een boek, een ijskoud riviertje om in te badderen, met bomen, planten, vlinders en een Romeins bruggetje. Zeg maar de omstandigheden waar ik gelukkig van word. Op 8 augustus sloot ik me op in een hotelkamer in Oviedo.
Het is voorpret galore in Casa Lonica. Ik heb de eerste 3 periodes van mijn buitenspeeljaar gepland, en die concurreren met elkaar qua leukheid. Waarom heb ik niet eerder ontslag genomen?
In een vlaag van daadkracht klikte ik op ‘nu boeken’. En hopla, het is een gedane zaak. Op 4 juli 2017 vertrek ik met de trein naar de Spaanse grens. Enkele reis.
Ik vind het wel een mooi kadootje voor mijn verjaardag, want dat is ook nog vandaag.
Ik ben eruit. Ergens eind juli 2017 pak ik mijn rugzak in en vertrek naar Spanje. Nog niet om er definitief te gaan wonen, maar om te gaan leven en werken als digitale nomade. Opeens weet je het gewoon: alles pleit voor dit plan.
Een paar weken geleden schreef ik over het idee om eerst een jaar als digitale nomade door Spanje te trekken voordat ik een definitieve keus maak over mijn vestigingsplaats. Dat idee begint steeds meer te beklijven in mijn hoofd. Op donkere, winterse avonden is het heerlijk om de snoepwinkel in te duiken: wat is er allemaal mogelijk als je een jaar lang op een schoenveter door Spanje wilt trekken? Veel, heel veel! Bijvoorbeeld pelgrims opvangen op de Camino de Santiago.
Ik denk de laatste tijd veel na over wat ik wil doen vanaf augustus 2017, als ik geen baan meer heb. Wil ik dan meteen naar Asturias verhuizen, of eerst nog een tijdje rondreizen door Spanje?
Ik neig op dit moment sterk naar het laatste. Die optie is zelfs een beetje groter geworden in mijn hoofd. Hoe gaaf zou het zijn om een vol jaar als digitale nomade te leven?
Het is niet druk in de sidrería in Arriondas. Twee mannen zijn in gesprek aan de bar, een paar anderen kijken naar een voetbalwedstrijd. En ik zit er met Arek. We hebben allebei onze laptop opengeklapt. Allebei aan het werk. Een caña erbij. De tv en de Spaanse mannen bieden een perfect achtergrondgeluid om me te kunnen concentreren. Al kijk ik wel af en toe om me heen. Ik werk in een café! Heerlijk vind ik het!