Lonneke Lodder Lonneke Lodder
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Blog
  • Dit leven is niet voor iedereen

Blog

08 jan

Dit leven is niet voor iedereen

  • 31 comments

Dit kluitje huizen is het gehucht waar ik woon. Daar ergens rechtsboven – los van de rest – zie je mijn gele huis. Ik woon dus een stukje buiten een gehucht in een dunbevolkt gebied. Dat is best afgelegen. Ik woon er helemaal alleen, onder vrij eenvoudige omstandigheden, met vertier op afstand en zonder enige structuur in mijn dagen. Daar moet je tegen kunnen.

Mooie plaatjes

Ik had gisteren een paar mooie plaatjes op Twitter geslingerd. Van mijn landgoed en het uitzicht in de prille ochtendzon. Dat doe ik wel vaker. Niet om jullie de ogen uit te steken, maar omdat ik nog steeds verrast word door de schoonheid ervan en dat gevoel graag wil delen.

Wat je niet ziet, is dat ik het best koud had.

Maar wat je op die plaatjes niet ziet, is dat ik het best koud had. Het vroor de afgelopen nachten. Als ik ‘s ochtends beneden kom, is het kil in huis. De kachel is aan het eind van de avond al uit gegaan. En de huizen zijn hier niet zo goed geïsoleerd als in Nederland.

Zuinig met stoken

Op zonnige dagen zoals gisteren begin ik pas om vijf uur ‘s middags met stoken. Ook al komt de middagtemperatuur niet boven de tien graden uit. Vanaf half twaalf ‘s ochtends kun je prima met een trui op de veranda in de zon zitten. En dat scheelt nogal qua verbruik. Ik ben zuinig met mijn hout, omdat dit mijn eerste winter is en ik nog geen droge voorraad heb kunnen opbouwen.

Ga maar eens met een kettingzaag de helling op.

Ja, het bos hierachter ligt vol met omgezaagde en omgevallen boomstammen. Maar ga maar eens in je eentje met een kettingzaag de steile en met bramenstruiken begroeide hellingen op. En het hout in een kruiwagen lading voor lading naar je huis brengen.

Everzwijn

Gisteren waren de jagers er weer. Ze kwamen met vier auto’s en parkeerden pal voor het keukenraam. Daarna gingen ze met hun oranje hesjes, geweren en jachthonden met het nodige geschreeuw op pad. Een paar weken geleden heeft er hier een halfuur een afgeschoten everzwijn gelegen. Met tien hysterisch blaffende honden er omheen.

Geen vertier

De laatste keer dat ik een avondje met vrienden in het café zat was op 5 juli 2018. Als ik hier naar het café zou willen, dan moet dat met de auto. En dan drink ik dus niks. Los van het feit dat je voor goed bier ongeveer negentig kilometer naar Gijón moet rijden.

Eigenlijk is elk vertier ver weg. Behalve roodborstjes kijken in de tuin.

Sowieso is ‘s avonds de deur uit een beetje onpraktisch, want hoe doe je dat met de kachel? Die gaat uit. En het wordt zonder stoken flink koud in huis met buitentemperaturen rond het vriespunt.

Dagenlang alleen

Ik ben hier meestal dagenlang alleen. Dan is het de bedoeling dat ik zelf structuur aanbreng in mijn dag. Dat ik een goede balans vind tussen schrijven en de klussen in en om het huis. Niemand die iets van me verwacht en niks hoeft op tijd.

Gisterochtend hield ik een betoog tegen de katten.

Soms praat ik een dag alleen tegen de katten. Gisterochtend hoorde ik mezelf een betoog tegen Manu en Isa houden. Dat het zo’n lekker weer was om buiten te spelen. En waarom ze toch de hele tijd binnen hingen.

Dit leven is niet voor iedereen.

Perfecte dag

Toen ik die foto’s maakte, stond ik over de vallei uit te kijken. Het gras nog bevroren, de mistflarden hingen in het licht van de opkomende zon. Op dat soort momenten kan ik het nog nauwelijks geloven. Dat ik elke ochtend wakker word in dit landschap.

Daarna heb ik op de veranda zitten schrijven.

Omdat het nog te koud was om te schrijven, heb ik het perk afgemaakt waar ik in de lente bloemen, kruiden, sla en aardbeien ga planten. Ik heb een rand van stenen gemaakt, die ik eerst bij elkaar zocht in het bos achter het huis. Daarna heb ik op de veranda zitten schrijven.

Met de kruiwagen, nog meer stenen en een schep.

Toen ik honger kreeg, heb ik een lunch gekookt van rijst met verse groenten en sambal en pindakaas uit Holland. Tegen half vijf werd het te koud om stil te zitten. Toen ben ik begonnen met het egaliseren van de bodem van mijn nieuwe houtopslag. Dat had ik natuurlijk nog nooit gedaan, dus ik ben gewoon een beetje gaan klooien met de kruiwagen, nog meer stenen en een schep. ‘s Avonds heb ik me na een hete douche met de poezen bij het haardvuur genesteld.

En dan heb ik een perfecte dag gehad.

Zoveel ander moois

Dit leven is niet voor iedereen. Natuurlijk lijkt het me fijn om een keertje wakker te worden in een warm huis. Natuurlijk zou ik best af en toe naar het café willen fietsen om een biertje te drinken en mijn vrienden te zien. Maar je kunt niet alles hebben. En er staat zoveel moois tegenover.

Veel te laat naar huis

Ik heb nog steeds mijn gezellige momenten, alleen wat minder frequent en wat vaker overdag. En als het er zomaar een avondje van komt, dan is het extra leuk. Laatst kwam Andrés aan het eind van een vrijdagmiddag planken brengen voor de houtopslag. We dronken een biertje bij het haardvuur en daarna nog een. Hij ging veel te laat weer naar huis.

‘Veel te laat’ was rond negen uur ‘s avonds.

‘Veel te laat’ was rond negen uur ‘s avonds. Toen moest hij nog vijf kwartier naar huis rijden, zijn honden uitlaten, zijn ezels en koeien voeren en eten. Hallo platteland.

Oudejaarsavond

Op oudejaarsavond zat ik rond het kampvuur met de vrijwilligers in het Ezelparadijs. Waaronder twee goede vriendinnen uit Nederland. Het was twee graden boven nul.

Zo’n uitje kan precies. Toen het tegen zes uur ‘s avonds begon te schemeren, heb ik mijn katten binnengehaald en ze eten gegeven. Daarna ben ik – met slaapzak en kussen – in de auto gesprongen naar het Ezelparadijs.

En op 1 januari zat ik om acht uur ‘s ochtends weer in de auto terug naar huis. Iedereen was om half acht opgestaan, want de ezels moesten gevoerd. En mijn katten ook. Maar ik heb een hele gezellige avond gehad.

Bieren in Ribadesella

Binnenkort ga ik met een Engelse vriendin een avondje bieren in Ribadesella. Ze heeft een stuk land met een simpele hut gekocht in de bergen, maar bivakkeert in de winter in een appartement met centrale verwarming. Ook zij mist het om af en toe eens door te zakken en dan lopend weer naar huis te kunnen.

Op dat soort avonden teer ik een week.

En dus doe ik binnenkort dezelfde truc nog een keer: na een dag schrijven en buiten werken geef ik de katten eten, mik mijn slaapzak in de auto en rij naar Ribadesella. Daar ga ik een avondje naar het café met vriendin, slaap in haar appartement en de volgende ochtend rij ik terug naar huis om de katten ontbijt te serveren. Op dat soort avonden teer ik rustig een week.

Ik weet nog wat mijn moeder zei toen ze hier in september voor het eerst op bezoek was. ‘Maar hoe zou ik dan op de fiets naar tennis moeten?’ Dit leven is niet voor iedereen. Dat snap ik.

Maar wel voor mij.

Tags:het leven zelfintrovertplattelandwonen in Spanje
Lonneke

You may also like

Het einde

  • 23 september 2022
  • by Lonneke
  • in Blog
Dat was het dan, jongens. Ik stop definitief met bloggen. Het was hier natuurlijk al zeven maanden stil, dus...
Beschermd: Een update over van alles
25 februari 2022
Het water staat aan de lippen
24 november 2021
Rare jongens, die Hollanders
19 september 2021

    Comments

  1. mariimma
    8 januari 2019

    Toch fijn dat je dat zo zeker weet… stel je voor…..

    • Lonneke
      8 januari 2019

      Je weet het pas als je het probeert. So far so good 🙂

  2. José
    8 januari 2019

    Klopt, buitenaf in de bergen wonen heeft zo z’n nadelen. Maar je krijgt er veel voor terug. En je kunt inderdaad af en toe naar de bewoonde wereld om te stappen etc. Na een tijdje stadsdrukte is het erg fijn om naar huis te gaan. Huizenruil met je vriendin in Ribadesella? Heb je meteen kattenoppas.

    • Lonneke
      8 januari 2019

      Leuk idee, maar zij is hartstikke allergisch voor katten…

  3. Tom
    8 januari 2019

    Wat een prachtig verhaal. Het klinkt ergens ook wel heel romantisch en aanlokkelijk. En goed om wel echt één te worden met jezelf 🙂

    • Lonneke
      8 januari 2019

      Romantisch is het zeker. Ik waan me soms net in Walden van Henry David Thoreau.

      • Inge
        8 januari 2019

        Over Walden gesproken…Ik moest aan haar https://andreahejlskov.com/ denken bij het lezen van je blog: wonend in het Zweedse woud (weliswaar met gezin) en ook schrijfster. Haar boek ‘Wij in het wild’ (zelf nog niet gelezen, wel van plan) is zojuist uitgekomen in het Spaans ‘Nuestra casa en el bosque’. Mooie samenvatting van haar schrijfproces in recente instragrampost 🙂

        • Lonneke
          8 januari 2019

          Ah tof, ik zoek haar even op!

          • nicole orriens
            8 januari 2019

            Ik heb net haar boek gelezen: Wij in het wild. Op mijn blog hetmoederfront.com vind je mijn review : )

            Maar zij woont echt in een hutje.

  4. Merel - indefruitboomgaard.nl
    8 januari 2019

    Fijn dat het jou goed past! Het spreekt me ook wel aan moet ik zeggen (behalve die kou; die zou ik echt niet trekken!). En inderdaad gewoon lekker af en toe uit logeren gaan. En Andrés uitnodigen voor biertjes. Praten met katten is heel normaal hoor. Ik doe niet anders :-).
    Hoop dat je veel geniet!

    • Lonneke
      8 januari 2019

      Dat doe ik zeker! En praten tegen mijn katten deed ik eigenlijk in Amsterdam ook al…

  5. Team CF
    8 januari 2019

    Hou erg ik het kan waarderen om soms alleen te zijn, ik ben te veel een extrovert om dit permanent te kunnen. Maar ik snap zeker de aantrekkingskracht en het levensgenot dat je eruit kan halen. Geniet ervan! En succes met houthakken!
    P.s. kan je niet nog wat isolatie aanbrengen in je huis? Of aan de buitenkant? Zou je een hoop comfort brengen en minder werk (lees houthakken)

    • Lonneke
      8 januari 2019

      Ik ben hier niet zo deskundig in, maar zou niet zo goed weten hoe dat moet met muren van 70 cm dik… En de Asturiaanse bouwers hebben er ook geen verstand van, want volgens hun standaarden is mijn huis prima geïsoleerd. Het dak heeft isolatie, de ramen hebben dubbel glas en ik heb zelf een isolatielaag op de vloer laten aanbrengen.

  6. nicole orriens
    8 januari 2019

    Het klinkt mij prima in de oren. Ik woon op het Achterhoekse platteland en dat is natuurlijk een stuk bewoonder dan hoe jij woont : )

    • Lonneke
      8 januari 2019

      Ja, dat is wel een verschil. De afstanden zijn hier groter dan in Nederland en die bergen staan er altijd tussen. De kust is hier hemelsbreed maar zo’n 15 km vandaan, maar ik moet er 45 minuten voor rijden.

  7. Annie
    8 januari 2019

    Het is heel fijn om te lezen, dat je in deze korte tijd van je leven omgooien al zo’n thuisgevoel hebt. Zeker kost een avondje uit wat meer organisatie, maar nu is een avondje uit bewuster, intenser en nog waardevoller in beleving. Nee, het is niet voor iedereen, maar een leven in een rat race met waarde hechten aan dingen, die er niet toe doen heeft geen vrijheid en op den duur geen voldoening. Mooi, dat je je hart gevolgd hebt, geniet ervan

    • Lonneke
      8 januari 2019

      Dat is het. Ik zou nooit meer terug in de rat race willen…

  8. Pasja
    8 januari 2019

    Weer heel mooi geschreven en om te lezen.
    (H) Eerlijk verhaal!
    Geniet ervan!

  9. Mariana
    8 januari 2019

    Het is leuk om te lezen hoe je zo leeft in Spanje. Prachtige foto’s van de omgeving. Geniet ervan. Ik krijg weer veel zin om op vakantie naar Spanje te gaan.
    Deze zomer zal dat wel lukken. Wat zal het voorjaar mooi zijn daar. Ik verheug mij ook weer op het tuinieren in de moestuin. Veel succes met alles.

  10. Ineke
    9 januari 2019

    Zo fijn dat het je goed bevalt, je hebt ook heel leuk beschreven. Wat ik me wel afvroeg: heb je geen problemen met bevroren waterleidingen in zo’n koud huis, of is het daar niet koud genoeg voor?
    En praten tegen de katten, ik doe het iedere dag in mijn huis in Rotterdam. 😉

    Leuke tip trouwens van dat boek wat hier ook genoemd wordt, ik ga even kijken of ze het bij mijn bieb hebben.

    • Lonneke
      9 januari 2019

      Tot nu toe is het bij nachtvorst gebleven. Niet genoeg om de leidingen te laten bevriezen. Maar het is niet uitgesloten dat het een keer gebeurt. We gaan het zien…

      • Ineke
        9 januari 2019

        Gelukkig maar dan. 🙂

  11. Tom
    10 januari 2019

    Leuk, Lonneke! Mijn maximum van alleen-met-de-honden-praten staat geloof ik op 13 dagen en nachten. Als Cecile in Nl is, vind ik het dorp te ver lopen zolang er nog wat oud brood en wat kaas in huis is. Daar geniet ik van, maar ik denk niet dat het zonder honden ook zo leuk zou zijn. Maar goed. Wat ik wilde zeggen: je muren zijn dik, maar éénsteens en zonder functionerende spauw. Het huis is er beter in, schat ik, om vocht naar buiten te laten dan warmte binnen te houden. De korste weg naar comfortabel uit bed klimmen is daarom… tromgeroffel,… zorgen dat je overdag een flink stuk vlees naar binnen werkt. Vegetariërs en veganist, dat kun je prima zijn op zeeniveau, in India en zo. In de bergen en de kou is dat een bijzonder slecht idee. Just saying…

    • Lonneke
      10 januari 2019

      Of de dag beginnen met een bord dampende havermoutpap en dan een portie zagen, hakken, stenen sjouwen en tuin spitten 😉

      • Tom
        11 januari 2019

        Dat kan ook, al bestaat er een kansje dat je binnenkort versteent onder een laag sneeuw. Hoe dan ook: we zijn de eerste generatie die nadenkt over warmte.
        https://www.lowtechmagazine.com/2015/02/heating-people-not-spaces.html

        • Lonneke
          11 januari 2019

          Leuke website en interessant artikel! Brengt me op ideeën. Het is lastig dat ze het hier in Asturias allemaal niet zo’n issue vinden. Ze stoken hier gewoon als een malle en rustig met nat hout. Lastig dus om hier deskundigheid te vinden. Ik heb namelijk geen idee hoe je een stenen muur van 70 cm beter zou kunnen isoleren (enkelsteens inderdaad).

          • Tom
            11 januari 2019

            LowTechMag is het meest inspirerende platform dat er is, fijn dat ik het op je netvlies heb kunnen prikken. Zo’n beetje het enige hoekje in de groene zone op internet waar je niet voor de gek wordt gehouden. Nooit. (Als ik ooit één iemand anders zou willen zijn, dan is het niemand anders dan Chris de Dekker!)

            Isoleren van een eensteens muur kan bij mijn weten alleen door er een tweede muur voor te zetten (of achter) en zo een spauw te creeeren. Als dat geen optie is, moet je het doen met oplossingen voor lokale verwarming en lokale isolatie. Brasero dan maar?

            En… Als je je principes honoreren wilt én het lekker warm wilt hebbe, ook als je uit bed stapt, koop dan een stukje van zo’n traditioneel gehouden Asturiaanse koei. En eet dat op. 🙂 Over de verstandsverbijstering die zo populair is onder stadse yuppies met smetvrees en veganisme heet, praat ik je graag een andere keer in detail bij. Of ga liever zelf op onderzoek en start bij Soil4Climate.

  12. Cecile van Berkum
    11 januari 2019

    Ha Lonneke, Herkenbaar verhaal weer! Mijn eigen ervaring is dat je went aan de kou. Als het net koud wordt, vind ik het ook lastig. Maar na een paar weken kan ik het steeds beter hebben. En inderdaad nu ‘s avonds lekker naast te kachel. En bij onze vrienden in het dorp vind ik het heerlijk onder de ‘deken’ bij de brassero! Groetjes!

  13. jan
    13 januari 2019

    Mooi verhaal. Gaaf om te lezen waar je tegenaan loopt, en hoe je dat dan weer oplost. Respect voor je keuze’s. Ik denk dat de meeste mensen dit niet durven. Ik reken mezelf daar ook onder 😉

  14. Anne
    17 januari 2019

    Hoi Lonneke, die poezen hoeven toch niet per se twee keer per etmaal eten? Je geeft ze ‘s avonds toch gewoon een schep extra zodat ze er wat langer tegenaan kunnen? Hoef jij niet ‘s ochtends vroeg naar huis te jakkeren.

    • Lonneke
      17 januari 2019

      I am a sucker for cats… Ze zijn pas 8 maanden. En ze zitten ‘s avonds altijd binnen, want mama is bang voor vossen en loslopende honden ‘s nachts (en César weigert de handige functie van een kattenluik te onderkennen). Dus als ik pas in de loop van de middag kom aanrollen, dan moesten ze al die tijd binnen blijven. Zonder eten. Ik weet dat je gelijk hebt hoor. Maar ja, sucker…

Comments are closed.

Het weer in Asturias

Boekomslag
Bestel mijn boek

Categorieën

  • Bierbrouwen
  • Blog
  • Digitale nomade
  • Duurzaam leven
  • Emigreren
  • Geld
  • Het Grote Plan
  • Levenskunst
  • Pioniers (serie)
  • Spanje
  • Varia
  • Werk en inkomen

Twitter

Lonneke Lodder 🌱 Follow

Boek 'Het leven is te kort om op kantoor te zitten', Spanje, Asturias, ex-Amsterdammer, tekstschrijver, kattenvrouwtje, wannabe veganist, biersnob, gelukszoeker

LonnekeinSpanje
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
19 mrt

Voor het eerst vanuit Spanje (indirect) mogen stemmen voor de Eerste Kamer. Heel andere uitslag, maar BBB deed niet mee. #KCNI

Christoph Schmidt @trouwschmidt

Correctie: PvdA nog boven Volt

Reply on Twitter 1637581296980357127 Retweet on Twitter 1637581296980357127 Like on Twitter 1637581296980357127 1 Twitter 1637581296980357127
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
15 mrt

Oef, dat de opwarming op land veel hoger is dan die 1,2 graden heb ik me nooit gerealiseerd...

Bart Verheggen @BVerheggen

Nederland is ongeveer twee keer zo veel opgewarmd (2,3˚C) als het mondiaal gemiddelde (1,2˚C).

Dat komt vooral omdat land nu eenmaal sterker opwarmt dan water (~70% van het aardoppervlak is oceaan). En door schonere lucht in EU bereikt meer zonnestraling het aardoppervlak.

Reply on Twitter 1636136300779655168 Retweet on Twitter 1636136300779655168 Like on Twitter 1636136300779655168 Twitter 1636136300779655168
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
31 jan

Op de valreep...

Reply on Twitter 1620417730695532547 Retweet on Twitter 1620417730695532547 Like on Twitter 1620417730695532547 2 Twitter 1620417730695532547
Retweet on Twitter Lonneke Lodder 🌱 Retweeted
maxvangeuns Max van Geuns @maxvangeuns ·
29 jan

Shell is een criminele organisatie die zelfs in de drugswereld zijn gelijke niet kent, schrijft @JamalOuariachi.

"Maar wie werd er onlangs, nadat hij zijn kind naar school had gebracht, gearresteerd op verdenking van opruiing? @LWinnips van @NLRebellion."
https://www.trouw.nl/opinie/wanneer-zien-we-in-dat-de-echte-boeven-niet-bij-extinction-rebellion-maar-bij-shell-zitten~b6e24831/

Reply on Twitter 1619817489575329792 Retweet on Twitter 1619817489575329792 66 Like on Twitter 1619817489575329792 148 Twitter 1619817489575329792
Load More

Handige Links

  • Over mij
  • Tekstschrijver
  • Contact
  • Privacyverklaring

Social Media

  • Facebook
  • Twitter
  • Linkedin
  • Instagram

De laatste blogs

Laat je mailadres achter en je ontvangt een melding als ik ooit weer ga bloggen

Copyright Lonneke Lodder alle rechten voorbehouden - Privacyverklaring

  • Home
  • Over mij
  • Contact