Ik kon me er nauwelijks toe zetten tijdens de lockdown. Begin mei was de moestuin meer een oerwoud. Maar ik heb me erdoor geploegd. Een tuinupdate en een twijfel.
Het lijkt wel lente hier. Met de nadruk op lijkt, want het kan volgende week zomaar sneeuwen. Met het Asturiaanse weer weet je het nooit. Maar ja, vertel dat je planten maar eens. Die denken: zon, warmte, groeien!
Manu vond het zo heet dat ze de schaduw opzocht.
Alles loopt door elkaar. Ik zaai, ik plant, ik wied, ik bemest en ik eet zelfs nog uit de tuin. Nog een heel klein beetje. En er staat van alles in bloei. Sommige planten kondigen hun nieuwe vruchten aan en andere staan gewoon een beetje door te schieten. Por fin.
Hoogste tijd voor een update voor alle moestuinliefhebbers! Ook in de winter gebeurt er nog van alles. Dit stadsmens is inmiddels zo’n tuinnerd geworden dat ik het kicken vind om te bedenken wat er zich allemaal onder die bladeren afspeelt.
Hoe deed de moestuin het in deze herfstmaand? En wat leverde dat op in harde pegels? Dit is het laatste deel van de serie over de MRM, de MoestuinRendementsMeter.
Al langere tijd wilde ik er weer over schrijven, maar ik kon steeds de woorden niet vinden. De klimaatcrisis. Ik kan er nog steeds geen woorden voor vinden, maar het onderwerp is te belangrijk om te laten liggen. En nee, het is niet zo’n vrolijk verhaal.
De enige mogelijkheid die ik nog zie is heel hard protesteren. Greta Thunbergstijl.
Het is weer tijd voor de MoestuinRendementsMeter. Wat bracht de moestuin op in september? Alles omgezet naar lokale supermarktprijzen. En nog iets over hete pepers, spruitjes en de buurvrouw.
Katsjing! Augustus is oogstmaand. Zonder twijfel de beste maand voor de return on investment op mijn moestuin. En ik heb voor een heel jaar genoeg courgettes gegeten.
Tadaaa! Ja, ik was best trots. Dertig kloeke uien van een respectabel formaat. Hier is de MoestuinRendementsMeter voor de maand juli. De oogstmaanden doen het lekker voor de Return On Investment van mijn moestuin.
Opeens zag ik ze vliegen. Twee schattige witte vlindertjes die een paringsdans uitvoerden. Boven mijn moestuin. Boven mijn koolplanten. Ze waren terug. Die zogenaamd onschuldig fladderende koolwitjes die vorige zomer van mijn mini-moestuintje een kolenkerkhof hadden gemaakt. Ten strijde.