Mijn eigen eten verbouwen is een belangrijke manier om deels zelfvoorzienend te worden. Al het voedsel dat ik uit de tuin oogst, hoef ik niet meer in de supermarkt te kopen. Duurzaam, vers en besparend. En mega leuk!
En ongetwijfeld heel veel vallen en opstaan voor deze Amsterdammer van driehoog.
Jetzt gehts los!
Mijn eigen moestuin! Wat heb ik daar in mijn Amsterdamse appartement veel over gefantaseerd. Ik klootte wat met die AH moestuintjes en ik heb een keer
Nee, het was niet de bedoeling dat ik nu op Mallorca zou zijn. Het liep gisteren een beetje anders dan gepland. Vandaag lag ik in de Middellandse Zee. Het kan verkeren.
Het zet me aan het denken. De reden waarom ik hier strandde en de plek waar ik strandde. Over duurzaamheid en consumptie. Sommige dingen zijn gewoon te goedkoop. Gisteren kreeg ik de deksel op mijn neus.
Zwitserland
Mijn broer woont in Zwitserland. Hij is me voor gegaan en
Even iets gezelligs. Vier redenen voor de ondergang van de wereld. Of tenminste, voor een einde aan de voorspoed zoals we die nu in Nederland en Europa kennen. En ik had er best nog een paar kunnen verzinnen. Hier volgt een flink potje doemdenken. En er is een link met Project Lonica.
Alleen maar omhoog
De wereld zoals we die – pak hem beet – sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog hier in het westen kennen, is geen
In 2017 waren de winter en de lente ongewoon droog in Asturias, net als in veel andere delen van Spanje. De reservoirs raakten uitgeput. Omdat de aansluiting van het Ezelparadijs bovenin het gemeentelijk reservoir zit, zaten we hier als eerste zonder water. Dat heeft voor een compleet ander watergebruik en een flink waterbewustzijn gezorgd.
En gedachtevoedsel voor mijn eigen plek.
Het bord
Elke ochtend bij het ontbijt nemen we het bord door. Daarop staan alle taken die er voor
Ik kijk met bewondering naar de manier waarop Rosa en Sylvain hier leven. En ik besef opnieuw hoe arbeidsintensief het is als je dit soort keuzes wilt maken. Duurzaam, dichtbij de natuur en met minder geld. Het maakt je enorm bewust van je eigen impact op deze planeet. Maar ook van de waarde van een gezond en sterk lijf, want alles komt neer op je eigen arbeid. En ik hoor Rebecca weer: hou het klein, hou het klein, hou het
Praktiseer wat je preekt. Het hebben van allerlei ideeën over duurzaam leven en een betere wereld is makkelijk. Ernaar handelen is een stuk moeilijker. Hier volgt een biecht en een boetedoening.
Ik weet best hoe ik vind dat het hoort. Zuinig met schaarse dingen, zoals water. Zuinig met milieubelastende dingen, zoals spullen. En zuinig met vliegen.
Milieubelasting top-10
Wist je trouwens dat de spullen die wij gebruiken (gewoon de dingen die je in huis hebt staan) de hoogste milieubelasting
Ik leer hier de eerste beginselen van permacultuur en het is razend interessant. De principes zijn eigenlijk precies hetzelfde als die ik in mijn werk op kantoor toepaste, als organisatieveranderaar. Hoe geinig is dat? Alleen noemen ze het bij permacultuur geen agile, scrum of lean management.
Voor wie nu nog steeds geen idee heeft waar dit over gaat, permacultuur is moestuinieren, maar dan samen met de natuur. Ik zag 7 overeenkomsten met de lessen die ik heb geleerd op kantoor.
Water. Het komt uit de kraan en het kost vrijwel niks. Totdat het zomaar niet meer uit de kraan komt. In het Ezelparadijs is water niet vanzelfsprekend en moet elke liter zelf gehaald worden. Dat levert een hoop waterbewustzijn op. En waterwaardering. En viezigheid.
Die douche was vanochtend wel heel erg lekker. Maar ook raar. Groeten uit Gijón!
Droge winter en lente
Terwijl het zuiden van Spanje aan het uitdrogen is, dacht ik in het noorden qua water in
Naast je ecologische voetafdruk, kun je ook je eigen voedselafdruk en waterafdruk uitrekenen. Hoeveel hectare landbouwgrond is er voor jouw eet- en drinkpatroon nodig en hoeveel water kost dat per dag?
Ik vulde hem in en de uitkomsten waren een aanmoediging om door te gaan met Project Vegan. Waar het overigens heel goed mee gaat. Veganistisch eten blijkt een eitje.
Een lapje rundvlees = een maand douchen
‘Een dag zonder rundvlees bespaart evenveel als een maand niet douchen.’ Deze
How not to die? Ik geef toe, het is niet zo’n opbeurende titel voor een boek. Het is een 412 pagina’s tellend pleidooi voor plantaardig voedsel, geschreven door Michael Greger. Het begint met een verhaal over zijn oma, die op haar 65e opgegeven wordt door haar artsen (beginnen met een verhaal, dan heb je mij al helemaal mee natuurlijk). Deze oma heeft al een aantal hartoperaties ondergaan en lijdt aan helse pijnen. Het ziekenhuis stuurt haar met rolstoel en al