Een jaar als digitale nomade
Ik denk de laatste tijd veel na over wat ik wil doen vanaf augustus 2017, als ik geen baan meer heb. Wil ik dan meteen naar Asturias verhuizen, of eerst nog een tijdje rondreizen door Spanje?
Ik neig op dit moment sterk naar het laatste. Die optie is zelfs een beetje groter geworden in mijn hoofd. Hoe gaaf zou het zijn om een vol jaar als digitale nomade te leven?
Twee belangrijke beslissingen
De eerste sprong is gewaagd, ik heb ontslag genomen. Nu moet ik op twee belangrijke fronten nog beslissingen nemen:
- Verhuis ik na mijn ontslag meteen naar Asturias, en ga ik vanuit een huurhuis rustig op zoek naar een lapje grond om te kopen? Of doe ik eerst nog een rondje Spanje voordat ik een definitieve keuze maak wat betreft mijn vestigingsplaats?
- Wat doe ik met mijn appartement in Amsterdam: verkopen of verhuren? Als ik het verkoop, kan ik waarschijnlijk van de overwaarde in Spanje een aardig lapje grond kopen en een huisje erop bouwen. Als ik het eerst verhuur, hou ik de Amsterdam-connectie nog even open (en laat ik mijn geld nog even zitten in iets couranter vastgoed dan een Asturiaanse berghelling…).
Gevoelsmatige keuze
Zoals ik onder mijn blog over verkopen of verhuren al constateerde: waarschijnlijk zijn dit soort keuzes eerder emotioneel dan rationeel van aard. Het schijnt overigens dat we bijna al onze keuzes op gevoel maken. De argumentatie verzinnen we er achteraf bij, waardoor het lijkt alsof onze keuze rationeel is. De laatste tijd neig ik sterk naar mijn appartement een jaar lang verhuren, rondreizen door Spanje en werken als digitale nomade. Dan ga ik nu de gevoelsmatige argumentatie daarbij aanvoeren…
Tijd om te leren en te ontdekken
Feit is dat ik een enorme twijfelaar ben. De laatste tijd drong die twijfel zich nogal op. Emigreren is geen kattenpis, al helemaal niet in je eentje. Moet ik mezelf niet wat meer tijd gunnen voordat ik zo’n radicale beslissing neem? Tijd om nog veel meer te leren en te ontdekken? Over Spanje, over de Spaanse taal, over moestuineren, permacultuur, doe-het-zelven, consuminderen en duurzaam leven? En, nog belangrijker, over mezelf: waar word ik nou echt gelukkig van? Welke manier van leven past daarbij? Welke concessies ben ik bereid om hiervoor te doen?
Een jaar vrij
Het tweede gevoel dat ik de laatste tijd had: hoe gaaf zou het zijn om een heel jaar volkomen vrij te zijn! Opeens realiseerde ik me dat de wereld na mijn ontslag aan mijn voeten ligt. Als ik een goede oplossing vind voor mijn meisjes en mijn huis, dan kan opeens alles. Bijna alles. Het lijkt wel gratis tijd! Ik zou weer een pelgrimage kunnen doen (de Camino del Norte staat hoog op mijn lijst), ik kan een tijd in het Ezelparadijs gaan werken, ik kan hospitalera worden, vrijwilliger op het platteland bij mensen met vergelijkbare idealen, ik kan een boek gaan schrijven… de mogelijkheden zijn eindeloos. En het lijkt me zó gaaf om een tijdje zonder tijd te leven!
Digitale nomade
Er is één voorwaarde voor dit plan: Lonica Tekst gaat mee. Ik heb nog ruim een halfjaar de tijd om me voor te bereiden op locatie onafhankelijk werken. Om de omstandigheden te creëren om straks te kunnen leven als digitale nomade. Mocht ik de keus maken om vanaf augustus volgend jaar een jaar te gaan rondreizen (een beslissing is het nog niet), dan is dat dé kans om te ontdekken of het mogelijk is om als locatie onafhankelijke tekstschrijver te werken. Bovendien heb ik in dat jaar natuurlijk inkomsten nodig, zo simpel is het ook nog.
En dan?
Ik verwacht dat ik na dat jaar een gefundeerde beslissing kan nemen over waar ik me wil vestigen. Ik ga er nog steeds vanuit dat dit ergens op het Spaanse platteland zal zijn, al is er een kans dat dit uiteindelijk niet Asturias wordt. Verder laat ik me in zo’n jaar natuurlijk graag verrassen. Wie weet maak ik het niet eens vol. Misschien beland ik ergens waar ik niet meer weg wil. En wellicht ontdek ik iets wat ik nu nog helemaal niet weet.
Comments
Ik vind het een tof idee!!
Eén van mijn oud-leerlingen leeft al jaren als digitale nomade. Daar kan ik met bewondering en een beetje afgunst naar kijken…
Ah, ik zou best met die oud-leerling van je in contact willen komen! Kan ik vast veel van leren!
Doen! Je settelen kan altijd nog. Als je gaat wwoofen heb je ook (vrijwel) geen inkomsten nodig en genoeg vrije tijd om aan je bedrijf te bouwen.
Ja, wwoofen is het idee! En op het moment dat ik een grote opdracht heb, kan ik altijd een week in een stad gaan zitten en daar een tijdelijke werkplek zoeken.
Ik lees je blogs graag. Hoewel spannend, het lijkt mij heerlijk om zulke keuzes te hebben. Ik hoop dat je in 2017
de keuzes ook kunt maken, want snap dat het best heel erg lastig is wat en hoe je nu het nu precies wil gaan doen.
Ik zou graag uit Nederland vetrekken en een wat ander leven leiden, helaas is dat onmogelijk gezien mijn spierziekte. Als je voor bijna elke handeling afhankelijk bent van derden heb je wat dat betreft niet veel keuze. Maar lees graag je blogs, blijf je ook in Spanje bloggen?
Wat vervelend dat je een spierziekte hebt! Ik besef heel goed wat een voorrecht het is om gezond te zijn. En ook dat dit zomaar afgelopen kan zijn. Dat is precies waarom ik dit soort plannen maak. En ja, ik blijf zeker ook vanuit Spanje bloggen!
Wat een spannende en fijne tijd ga je tegemoet! Ik vind het heel goed dat je de opties afweegt en geen overhaaste beslissingen neemt. Wat het uiteindelijk ook wordt, het is vast de beste optie. Geniet van deze vrijheid!!
Mooie plannen! Ben benieuwd wat het wordt en naar je verhalen!
Rondreizen? Zeker doen!
Ik zou ook kiezen voor rondreizen. En zou je met het verhuren van je huis niet al genoeg kunnen verdienen om dat (ten minste op redelijk basic niveau) te kunnen betalen? Dan heb je dus ook een jaar langer de tijd om je tekstbureau zover uit te bouwen dat je ervan kan leven, lijkt mij.