Lonneke Lodder Lonneke Lodder
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Tekstschrijver
  • Blog
  • Boek
  • Over mij
  • In de media
  • Het team
    • Manu
    • Isa
    • César
    • Aura
  • Contact
  • Home
  • Blog
  • Een jaar Project Lonica

Blog

07 sep

Een jaar Project Lonica

  • 4 comments

Een jaar geleden, op 7 september 2015, kwam ik thuis na een sabbatical van vier maanden. Vastberaden om niet langer mijn leven te dromen, maar mijn droom te leven. Er is in dat jaar behoorlijk wat veranderd. Hoe staat het ervoor na een jaar Project Lonica?

Best wel goed eigenlijk.

Van vijf jaar naar de helft

‘Over vijf jaar wil ik wel weg zijn uit Nederland.’ Dat zei ik toen ik terugkwam van mijn sabbatical. Ik had besloten dat ik een ander leven wilde. Niet tot mijn 70e achter een bureau zitten, maar buiten leven, dichtbij de natuur. Ik wilde een huisje op het platteland van Spanje. Een moestuin, een paar dieren en bierbrouwen. Dingen met mijn handen doen. Liever in vrijheid op een houtje bijten, dan met een ruim salaris opgesloten zitten in een kantoorgebouw.

Er is inmiddels een jaar voorbij en ik hoop eigenlijk over maximaal anderhalf jaar wel in Spanje te wonen. ‘Over vijf jaar’ is gehalveerd dus.

Van bierbrouwerij naar tekstbureau

Het plan dat ik tijdens mijn sabbatical had bedacht was het beginnen van een bierbrouwerij op het Spaanse platteland. Ik ging toen ik weer thuis was enthousiast aan de slag met de voorbereidingen. Ik brouwde twee keer per maand, las boeken over brouwen, zocht van alles uit over brouwinstallaties en accijnzen en stak mijn licht op bij professionele brouwers. Na vier maanden kwam ik tot de conclusie dat ik op een doodlopende weg zat. Het bleek simpelweg te ingewikkeld en te risicovol.

Een maand later schreef ik Lonica Tekst in bij de Kamer van Koophandel. En nu heb ik het gevoel dat die stap helemaal klopt. Ik bén een schrijver, van kinds af aan al. Anderhalve week geleden zat ik een interview uit te werken voor een nieuwe opdrachtgever en ik realiseerde me dat ik met plezier aan het werk was. En toch was ik hier waarschijnlijk niet gekomen zonder dat eerste, enthousiaste plan van een eigen brouwerij.

Van geld sparen naar een andere kijk op geld

Ik was altijd al wel verstandig met geld, maar mijn ideeën waren heel klassiek: niet rood staan, niet op de pof kopen, heb een buffer, los af op de hypotheek en zorg voor een fatsoenlijk pensioen. Toen ik thuis kwam van mijn sabbatical, wilde ik flink gaan sparen. Emigreren kost immers geld. En dus ging ik eens kijken waar ik op kon bezuinigen.

Eind november ontdekte ik het bestaan van Mustachians. Daar is het begonnen. Een andere manier van denken over geld. Niet: hoeveel kan ik besteden, maar: hoeveel heb ik nodig? Ik blijk maar de helft van mijn salaris nodig te hebben. De andere helft kan naar de hypotheekschuld, de spaar- of beleggingsrekening. Het feit dat ik met gemak van minder geld kan leven, betekent dat ik straks in Spanje minder inkomsten nodig heb. Dat maakt mijn plan een stuk makkelijker haalbaar.

Van ‘ik wil anders leven’ naar ‘hee, dat kan hier ook alvast’

Ik had na mijn sabbatical een ideaal voor ogen. Ik wilde op het platteland wonen, veel meer buiten zijn, duurzaam leven, minder materiële zaken, meer genieten van kleine dingen en minder onderscheid tussen werk en privé. Eigenlijk gewoon zoveel mogelijk en zo vaak mogelijk zijn wie ik ben. Omdat je daar nou eenmaal het gelukkigst van wordt.

En zie wat er hier – gewoon in Nederland – al is gebeurd. Ik ben het afgelopen jaar veel meer buiten geweest. Naast wandelen en fietsen was de ontdekking van het afgelopen seizoen het buiten zwemmen. Niet alleen in het onvolprezen Flevoparkpad, maar ook gewoon in de Amstel en Het Nieuwe Diep. Man, wat is dat heerlijk! Mijn besparingen hebben geleid tot een verschuiving van spullen kopen naar bewuster genieten van ervaringen. Mijn pot vol mooie momenten wordt nog dagelijks gevuld. En mijn sluimerende bewustzijn over milieu en dierenwelzijn is weer aangewakkerd (Project Vegan is still alive). Maar ik merk het ook op mijn werk. Ik ben daar veel vrijer geworden en werk sterker vanuit mijn eigen waarden. Tot mijn eigen verbazing levert het betere resultaten en meer waardering op.

Van ‘dat wordt niks’ naar ‘zo kan het ook’

Eigenlijk begon deze verandering al tijdens mijn sabbatical. Ik was daarvoor nooit iemand van gekke plannen. Het kon zomaar mis gaan, dus je kon er maar beter niet aan beginnen. Ik noemde dat realisme. Maar eigenlijk zat ik vol met beperkende aannames over mezelf: dat vind jij toch niks, dat kan jij niet, daarvoor mis jij … (vul een eigenschap in naar keuze). En ik was gewoon bang om te vallen.

‘What if I fall?’ ‘Oh but my darling, what if you fly?’

Deze tekst werd mijn motto tijdens mijn sabbatical. Ik denk nu nog zelden ‘dat wordt niks’. Ik probeer het gewoon uit. Sommige dingen blijken goed te werken. En als het niet werkt zoek ik naar een manier die wel werkt. Bierbrouwerij werkte niet, tekstbureau werkt wel. Ik heb steeds meer vertrouwen dat het uiteindelijk wel gaat lukken. Niet op de manier die ik in eerste instantie had bedacht, maar door te leren van ervaringen en op basis daarvan mijn route steeds een beetje aan te passen.

Hallelujah? What’s next?

Een vriend vond dat mijn avontuur tot nu toe iets te positief verliep. Er mochten wel wat meer strubbelingen in mijn blog. Meer drama en tegenslag. Nou, hier komt ie. Wat gaat er allemaal nog niet goed? Een to do lijstje voor het komende jaar:

  1. Dat ontspullen is volkomen verzand. Nadat ik mijn tv heb verkocht is er niets meer uit mijn huis verdwenen. Ik ben al heel lang niet meer bij mijn minibieb langs geweest. Het voordeel is dat er geen troep bij komt, maar er gaat dus ook al een tijdje geen troep meer uit.
  2. IK MOET VERDER MET SPAANS LEREN.
  3. Er is nog geen concrete grote sprong gewaagd. Ik werk nog steeds full time in loondienst, ik woon nog steeds in Nederland en ik bezit nog steeds een Amsterdams koopappartement. Het 2e jaar van Project Lonica wordt het jaar van de waarheid…
  4. Ik klus tot nu toe slechts bij als tekstschrijver. Na een halfjaartje opstarten mag het komend jaar de wind wel onder dat tekstbureau.
  5. En ai, ai, ai, wees gerust. Ik heb nog honderd kleine zorgen. Hoe zal het straks gaan met mijn schuwe meisjes? Ik kan voor geen meter autorijden. Als je woont en werkt in Amsterdam maakt dat geen moer uit, maar het is níet handig op het Spaanse platteland. Ik kan niet klussen, ik ben bang voor spinnen, ik heb een veel te romantisch beeld van mijn emigratie en ik heb geen idéé van wat me in Spanje allemaal te wachten staat… (dat is laatste is misschien maar goed ook).

In volle vaart verder dus!

Tags:besparenduurzaam levenfinanciële onafhankelijkheidHet Grote PlanSpanjetekstschrijver
Lonneke

You may also like

Het einde

  • 23 september 2022
  • by Lonneke
  • in Blog
Dat was het dan, jongens. Ik stop definitief met bloggen. Het was hier natuurlijk al zeven maanden stil, dus...
Beschermd: Een update over van alles
25 februari 2022
Het water staat aan de lippen
24 november 2021
Rare jongens, die Hollanders
19 september 2021

    Comments

  1. Rita Zoomers
    7 september 2016

    Hoi Lon,

    Ik snap dat er nog wat beren op de weg zijn, maar je bent goed op weg. 2 punten kun je al een beetje oplossen.. Je zegt dat je niet zo’n ervaren auto rijder bent, maar ik denk dat op het platteland van Spanje de wegen aanmerkelijk rustiger zijn dan in het westen van ons kikkerlandje. Dus dat zal niet al te veel problemen op leveren. Misschien is het vinden van een betrouwbare en goedkope auto wel lastiger en dan vooral dat betrouwbare. Niet kunnen klussen is ook niet zo’n probleem. Paul en Betina hebben zonder enige kluservaring en kennis hun heel erg casco huis gebouwd. Hoe doe je dat dan. Volgens Paul:”3 you tube filmpjes kijken en dan de handige tips gebruiken”. En dat bleek te werken heb je gezien. Misschien is een internet verbinding dan op het platteland dan nog wel het meest lastige.

    succes met je andere beren.

    liefs
    Rita

    • Lonneke
      9 september 2016

      Dank voor je opbeurende reactie!

      Qua autorijden: ik geloof dat ik het in de stad makkelijker vind dan op van die bergweggetjes waar je allemaal capriolen moet uithalen als je een tegenligger krijgt. Mijn grootste probleem is dat die auto nog steeds meer met mij rijdt dan ik met hem 😉

      Maar dat verhaal van Paul over dat klussen geeft de burger moed! En een internetverbinding is voor mij sowieso een must, want anders kan ik mijn werk als tekstschrijver niet doen.

      • Helena
        21 september 2016

        Maak je niet al te druk over het autorijden. Als het moet, moet het. Ikzelf was nogal angstig voor gladde wegen en sneeuw. Nu een Zweedse winter verder draai ik daar mijn hand niet meer voor om. Sommige dingen wennen wonderbaarlijk snel. En zoals Pippi ooit zei : Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.Succes.

  2. Sjoukje - meergeldminderstress.nl
    8 september 2016

    Het is misschien wel eens goed om de beren te bekijken, maar ik word altijd veel blijer van de positieve ontwikkelingen.
    Ben wel heel benieuwd hoe het over een half jaartje gaat! En of je dan de sprong hebt gewaagd. Tot die tijd is wat je doet wel heel verstandig denk ik, veel sparen en goed nadenken over wat je wil. Ik lees in ieder geval weer graag met je mee hoe het verder gaat.

Comments are closed.

Het weer in Asturias

Boekomslag
Bestel mijn boek

Categorieën

  • Bierbrouwen
  • Blog
  • Digitale nomade
  • Duurzaam leven
  • Emigreren
  • Geld
  • Het Grote Plan
  • Levenskunst
  • Pioniers (serie)
  • Spanje
  • Varia
  • Werk en inkomen

Twitter

Lonneke Lodder 🌱 Follow

Boek 'Het leven is te kort om op kantoor te zitten', Spanje, Asturias, ex-Amsterdammer, tekstschrijver, kattenvrouwtje, wannabe veganist, biersnob, gelukszoeker

LonnekeinSpanje
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
31 jan

Op de valreep...

Reply on Twitter 1620417730695532547 Retweet on Twitter 1620417730695532547 Like on Twitter 1620417730695532547 2 Twitter 1620417730695532547
Retweet on Twitter Lonneke Lodder 🌱 Retweeted
maxvangeuns Max van Geuns @maxvangeuns ·
29 jan

Shell is een criminele organisatie die zelfs in de drugswereld zijn gelijke niet kent, schrijft @JamalOuariachi.

"Maar wie werd er onlangs, nadat hij zijn kind naar school had gebracht, gearresteerd op verdenking van opruiing? @LWinnips van @NLRebellion."
https://www.trouw.nl/opinie/wanneer-zien-we-in-dat-de-echte-boeven-niet-bij-extinction-rebellion-maar-bij-shell-zitten~b6e24831/

Reply on Twitter 1619817489575329792 Retweet on Twitter 1619817489575329792 66 Like on Twitter 1619817489575329792 148 Twitter 1619817489575329792
Retweet on Twitter Lonneke Lodder 🌱 Retweeted
tekstnet Tekstnet @tekstnet ·
12 jan

Hoe vaak je ook webteksten schrijft voor je opdrachtgevers, je eigen uithangbord maken valt nog niet mee. @LonnekeinSpanje helpt je op weg met 4 dilemma's om over na te denken. https://tekstnet.nl/4-dilemmas-voor-je-website/

Reply on Twitter 1613548632833236995 Retweet on Twitter 1613548632833236995 1 Like on Twitter 1613548632833236995 1 Twitter 1613548632833236995
lonnekeinspanje Lonneke Lodder 🌱 @lonnekeinspanje ·
27 dec

Het schiet nog niet echt op, 24,6% van de Spanjaarden spreekt (enigszins) Engels.
Bron: https://www.ine.es/prensa/ecepov_2021.pdf

Reply on Twitter 1607812101157916672 Retweet on Twitter 1607812101157916672 Like on Twitter 1607812101157916672 1 Twitter 1607812101157916672
Load More

Handige Links

  • Over mij
  • Tekstschrijver
  • Contact
  • Privacyverklaring

Social Media

  • Facebook
  • Twitter
  • Linkedin
  • Instagram

De laatste blogs

Laat je mailadres achter en je ontvangt een melding als ik ooit weer ga bloggen

Copyright Lonneke Lodder alle rechten voorbehouden - Privacyverklaring

  • Home
  • Over mij
  • Contact