Een pot vol mooie momenten

Ik had voor 2016 twee goede voornemens. De ene was ondernemer worden. Daar kan ik al een voorzichtig vinkje bij zetten. Mijn inschrijving bij de Kamer van Koophandel is een feit en mijn eerste opdracht als tekstschrijver ook! De tweede: een pot vol mooie momenten.

Update: hier lees je het resultaat van de 2016 pot, een jaar vol mooie momenten

Happiness jar

Ik geloof dat ik het op Facebook zag. De happiness jar. Het idee is uiterst simpel: schrijf aan het eind van de dag op een stukje papier wat het mooiste moment van die dag was, vouw het op en stop het in een glazen pot. Dat leek me een haalbaar plan. En een mooi idee. Een goede vriendin vertelde me dat ze, als ze haar zoons naar bed bracht, altijd vroeg wat hun leukste moment van die dag was geweest. En zo zorgde ze ervoor dat haar jongens met dat moment in gedachten hun hoofd op het kussen legden.

Self-nudging

Het werkt. Aan het begin was ik best aan het peinzen. Wat was er allemaal gebeurd vandaag? En was dát nou het mooiste moment, of toch dát? En soms dacht ik dat er helemaal geen mooi moment was geweest. Maar ik vond altijd iets. En nu er al bijna 50 briefjes in mijn glazen pot zitten, wordt het steeds makkelijker. Soms is het een moment, soms een hele middag. En als ik echt niet kan kiezen, schrijf ik twee dingen op. Het is eigenlijk self-nudging. Doordat ik elke dag mijn mooiste momenten af ga, ben ik veel meer bezig met wat er leuk was dan met wat er níet leuk was.

Een bloemlezing

1 januari

“Toen ik in de trein zat van Alkmaar naar Amsterdam en de trein moest stoppen omdat er een schaap op de rails liep. Ik zag mannen in gele hesjes ijverig achter een schaap aan rennen en de machinist gaf updates. Het leverde een kwartier vertraging op, maar ik had helemaal geen haast. We stonden stil in de polder en ik hield van Nederland.”

5 januari

“Toen ik na een dag werken in het zwembad sprong. Ik zette me af tegen de kant en gleed door het water.”

14 januari

“Om kwart over acht fiets ik door de stromende regen. Het is donker, het is koud. Voor me tuft een scootmobiel. Ik erger me. Het ding helt naar links en rijdt in de weg. ‘Ik moet naar links!’, roept de berijdster onverwacht boven het ruisen van de regen uit, ‘maar ik kan door mijn paraplu mijn knipperlicht niet gebruiken!’ Ik grijns.”

9 februari

“Ik was heel vrolijk toen ik stond te koken. Spaanse radio aan, Jut en Julletje erbij, superlekkere moussaka gegeten!”

12 februari

“Rasa kwam naar me toe terwijl ik op de bank zat. Ze gaf kopjes, ik mocht haar aaien en ze zette zelfs even haar pootjes op mijn knie!”

14 februari

“Het heeft (een beetje) gesneeuwd! Samen maken we om negen uur ‘s ochtends een ommetje over de Veluwe vanaf onze hut. Het is koud, we lopen in de natte sneeuw, maar het is hier zo prachtig!”

Dit ga ik wel volhouden tot 31 december. En ik ben ook wel nieuwsgierig wat er na een jaar op al die briefjes staat!