Een van de acht
Ik was in het eerste semester van 2018 goed voor 12,5%. Als een van de acht Nederlanders die in de eerste helft van dit jaar naar Asturias verkaste.
Hier volgt een blog met lullige feitjes en cijfers over Asturias. Voor de liefhebber.
Immigranten
Deze week zijn de bevolkingscijfers van het Spaanse bureau voor statistiek gepresenteerd. In Asturias wonen nu nog maar 1.027.624 mensen. Het worden er elk jaar minder. Aan ons immigranten ligt het niet. Asturias heeft een positief migratiesaldo van 1.035.
De meeste immigranten komen uit Zuid-Amerika. Zo kwamen er in de eerste helft van 2018 277 Venezolanen, 259 Colombianen en 126 Paraguayanen naar Asturias. Maar bijvoorbeeld ook zes Belgen, vijf Zwitsers en een Deen. Andere wat grotere leveranciers zijn Roemenië (128), Italië (83), Marokko (101) en Cuba (103).
Nederlanders vormen 0,02% van de Asturiaanse bevolking.
Onder de 2.752 immigranten in het eerste halfjaar van 2018 waren acht Nederlanders, waarvan ik er dus een was. Op de valreep, want ik werd op 26 juni na de nodige bureaucratische hobbels resident. Hiermee komt het totale aantal Nederlandse residenten in Asturias op 206. Dat is 0,02% van de Asturiaanse bevolking.
Ruimte zat
We hebben hier ruimte zat. Asturias is met 10.604 km² vier keer zo klein als Nederland. Als er in Nederland vier miljoen mensen zouden wonen, zouden jullie net zoveel ruimte hebben als wij hier. Maar jullie zijn met 17 miljoen.
We zijn hier overigens wel heel ongelijk verdeeld. Van die 1.027.624 mensen woont 56% in de steden (stadjes) Gijón, Oviedo en Avilés. Ze vormen met zijn drieën zeg maar de Randstad van Asturias (waar dus nog meer mensen wonen).
Nederland met vier miljoen mensen.
In de echte Randstad wonen (een beetje afhankelijk van de definitie) 7,1 miljoen mensen. Dat is 42% van alle Nederlanders. Als je alleen naar de vier grote steden zou kijken, dan kom je op ongeveer 13%.
Het Friesland van Asturias
Ik woon in het Friesland van Asturias. De gemeente Cangas de Onís – waar mijn gehucht onder valt – telde in 2016 een slordige 6.368 inwoners. Hoewel ik daar nog niet bij zit, is het cijfer inmiddels ongetwijfeld wat lager. Cangas de Onís heeft een oppervlakte van 213 km². Mijn oude gemeente Amsterdam meet 219 km². Zeg maar even groot dus. Maar er wonen 135 keer zoveel mensen in Amsterdam.
In mijn eigen gehucht zijn we volgens de buurvrouw met zijn vijftienen.
Toeristische toestand
Het is (met name in de zomer) wel een vrij toeristische toestand hier. In 2017 overnachtten er 2,3 miljoen toeristen in Asturias. Het overgrote deel komt naar mijn kant van de provincie, ten oosten van Oviedo en Gijón. Ik ben dus niet de enige die het hier zo mooi vindt.
Overigens zijn 9 van de 10 toeristen Spaans, hoewel het aantal buitenlandse toeristen wel elk jaar stijgt. Maar je komt nog steeds niet ver met Engels.
Een groots kleintje
Asturias is een van de zeventien autonome regio’s van Spanje en het valt samen met de provincie Asturias. Het is een kleintje. Het beslaat 2,1% van de oppervlakte van Spanje en 2,4% van de Spanjaarden woont hier.
Het Gallië van Spanje.
Maar dit kleintje is ook groots. Asturias is zeg maar het Gallië van Spanje. De enige provincie die de Moren niet wisten te veroveren. Ze liepen ergens rond 720 (het jaartal is een beetje onduidelijk) tegen Pelayo aan, de held van Asturias. Het begin van de herovering van Spanje (die nog een eeuw of acht zou duren).
In september (toen mijn ouders hier waren) gingen we naar bedevaartsoord Covadonga en toen schreef ik wat over Pelayo en zijn maagd.
Folklore
De Asturianen zijn een trots volkje. Met hun eigen taal, vlag en volkslied, keuken en cultuur. Een cultuur die een hoop Keltische invloeden heeft. Het provinciale muziekinstrument is de Gaita, een doedelzak. Bij feesten trekken groepen doedelzakspelers in traditionele kledij door de straten, gezellig tegen elkaar op tetterend.
En daarna gaan ze met zijn allen aan de sidra – de cider – een ander aspect van de Asturiaanse nationale trots.
Twaalf keer
Ik denk dat de gemiddelde Asturiaan zich eerst Asturiaan voelt en dan pas Spanjaard. En als je je bedenkt dat Spanje ongeveer twaalf keer groter is dan Nederland, dan is die lokale verbondenheid ook wel begrijpelijk.
Als een van de acht Nederlanders die hier in de eerste helft van 2018 kwam wonen, begin ik die verbondenheid ook al te voelen. Het is heel moeilijk om niet een beetje van Asturias en de Asturianen te gaan houden.
You may also like
Beschermd: Een update over van alles
Het water staat aan de lippen
Comments
Jammer, weinig reactie op dit bericht terwijl dit ook interessante informatie is, alleen blijkbaar niet voor je huidige publiek, er lijkt niet heel veel interesse voor te zijn, of het stuk is volledig duidelijk natuurlijk en nodigt niet uit voor een reactie. Dat laatste zou heel goed mogelijk kunnen zijn. Ik vraag me overigens wel af waarom er zo weinig Nederlanders zitten, terwijl er volgens mij wel veel Nederlanders in Spanje zitten. Onbekend maar onbemind? Als je op dit moment reacties wilt zal je volgens mij meer foto´s moeten plaatsen van je interieur. Een blauwe stoel bij je nieuwe open haard met daaroverheen gedrapeerd een uiteraard niet echte, maar gelijkende, schapenvacht met daarop een kat of twee mogelijk drie en ergens een relatie met Kerst ofzo. Zoals je merkt is het heel moeilijk om een nieuw publiek aan te boren. Veel succes nog, hier in Nederland ligt overigens een laagje sneeuw en meteen is er enige ontregeling op de weg en op het spoor. Dat laatste verbaasd mij dan overigens wel weer.
Kijk, maar jij reageert dan weer wel heel uitgebreid! Ik schrijf niet voor de reacties hoor, en ook deze blogpost wordt prima gelezen. Maar dank voor de suggestie 🙂
De meeste mensen emigreren naar Spanje vanwege het warme en zonnige weer. En dan moet je niet in Asturias zijn. En het klopt dat het ook nog een vrij onbekende regio is. Sterkte met de ontregeling in Nederland!
Interessant om te lezen. Veel immigranten uit zuid amerika…is dat (mede) vanwege de taal denk je?
Ja, de taal en het koloniale verleden van Spanje. Er zijn vroeger ook erg veel Asturianen vertrokken naar Zuid-Amerika. Een deel daarvan kwam ergens begin 20e eeuw stinkend rijk weer terug. Daar hebben we alle ‘Indianos’ aan te danken: kasten van huizen, enorme bonbondozen. Veel van die kolossale gebouwen staan inmiddels te verkrotten, omdat niemand het onderhoud ervan kan betalen.
Ben even benieuwd of je nog Spaanse les hebt. En hoe is het met de afterspaanselessenterrasclub waar je een tijd geleden over schreef? Komen jullie nog bij elkaar?
Ik heb al een hele tijd geen Spaanse les meer. De laatste keer was in Valencia, in oktober vorig jaar. Zou best goed zijn, maar er is hier in de buurt geen aanbod op gevorderdenniveau. Ik probeer het nu in de praktijk bij te spijkeren. De terrassenclub (die inmiddels trouwens naar binnen is verhuisd) heb ik alweer even niet gesproken, maar de laatste keer was het heel gezellig.
Dit verhaal over de mentaliteit in Asturias spreekt me aan. Het doet me denken aan Frankrijk, waar ik zelf even woonde. Fransen voelen zich toch ook vaak meer verbonden met de streek dan met ‘Frankrijk’ of ‘Parijs’. Streekproducten en lokale tradities zijn erg belangrijk, ondanks (of juist doordat) Frankrijk zo’n gecentraliseerd land is. Ik denk dat dit overal wel in bepaalde mate speelt, ook op het platteland van NL of BE. Het komt daar wellicht minder tot uiting, omdat die landen nu eenmaal veel kleiner zijn, maar het is er altijd wel een beetje. Verontschuldig je niet voor je blogposts! Ik lees juist graag over immigratie, lokale gebruiken en meer van zulks.
Ja, hier in Spanje heeft het net als in Frankrijk veel te maken met de eeuwige spanning tussen het centrale gezag in Madrid en de regio’s. In Catalonië uit zich dat heel politiek, in Baskenland lange tijd ook, maar in Asturias is het eerder een prettig Asturiaans chauvinisme. Ook met een hoop zelfspot.
Fijn dat jij genoten hebt van mijn cijfertjespost!