Een vrouw in een hut

Vriendin Kerry woont in een hut. Nou ja, eigenlijk in twee hutten. Eentje als slaapkamer en eentje als keuken. Ik mag van dichtbij volgen hoe ze haar eigen paradijs aan het bouwen is. Van een habbekrats, voor een leven zo vrij als een vogel.

Slapen in een herdershut

Tot misschien een jaar of dertig geleden trokken herders in de zomer met hun kuddes de bergen in. Daar verbleven ze dan een paar maanden. Ze sliepen in eenvoudige hutten. Binnen maakten ze een open vuur als het koud was, dus het zal een rokerige boel geweest zijn. Op de bovenste plank werden de kazen te rijpen gelegd.

En nu wordt er in een van die hutten opnieuw geslapen. Door een vrouw. Die geen kudde heeft, maar haar geld op een laptop verdient. En die in de winter niet terug naar het dorp beneden gaat, maar in haar slaaphut overwintert.

Van Turkije naar Asturias

Kerry was een van de eerste mensen die ik in Asturias leerde kennen. Haar eerste woorden waren: ‘You’re not Spanish!’ Kerry komt uit Engeland. Nou ja, daar is ze ooit geboren en getogen. Voordat ze naar Asturias kwam, woonde ze twintig jaar op het platteland van Turkije. In een zelfgebouwd huis van leem.

We trokken ongeveer gelijk op. Toen ik haar leerde kennen, was ze net als ik op zoek naar een huis. Alleen noemde ze het niet zo. Ze was op zoek naar ‘land’. Toen ik later voor het eerst bij haar ‘thuis’ kwam, begreep ik wat ze bedoelde. Kerry kocht voor een appel en een ei een stuk land op 650 meter hoogte, aan de rand van het Nationaal Park Picos de Europa. Op dat stuk land stonden drie cabañas, herdershutten, en er was water uit de bergen. Kerry zag een paradijs.

Een huis van leem

Ze wist wat ze deed. In Turkije had Kerry letterlijk aan de grond gezeten. Het enige dat ze nog bezat was een stuk land dat ze ooit had gekocht en een handvol Turkse lira op de bank. Ze is er lopend naartoe gegaan, met een speelgoedtent, een fles water en een zak gedroogd fruit. Ze zette haar tent op, ging ervoor zitten en liet de omgeving op zich inwerken. Ergens moesten antwoorden zijn op de volgende stap in haar leven.

Ze werd verliefd op de plek en bleef. Totdat het herfst werd en buren haar vertelden dat het heel koud kon worden in de winter. In die tent kon ze niet blijven.

Kerry besloot een huis te bouwen van leem. Daar had ze geen ervaring mee. En toch kwam dat huis er. Ze begon de kennis die ze tijdens het bouwen opdeed te delen. Ze gaf workshops, schreef boeken, maakte een website en creëerde een bescheiden inkomen voor zichzelf. Kerry vond het een ideaal leven: simpel, dichtbij de natuur en vrij.

Totdat het steeds gevaarlijker, heter en droger werd en ze na twintig jaar besloot om ergens anders verder te gaan. Dat werd Asturias.

Het land van Kerry

Gisteren was ik op haar landgoed en ik zag dat ze inderdaad een paradijs aan het creëren was.

Kerry doet alles zelf en met de hand. Het klimaat in Asturias is geheel anders dan dat van Turkije. Inmiddels heeft ze de ideale mix gevonden voor de muren: Asturiaanse klei, stro, paardenpoep en zand. Aangelengd met water en in de juiste verhoudingen blijkt het uitstekend geschikt.

Ik mocht ook even mengen en smeren aan de badkamer in aanbouw.

Slingerende bergweg

En dan dachten jullie dus dat ik een simpel leven leid.

Alleen al de weg naar Kerry’s hutten toe. Eerst moet je een slingerende bergweg op met naast je een ravijn, waarbij je de hele tijd hoopt dat je geen tegenliggers tegenkomt (ik dan). Dan slalom je door een smal dorp. Vervolgens komt er een haarspeldbocht die je niet zonder steken kan nemen (ik dan) en dan moet je nog een kilometer of zo over een onverharde weg met gaten en kuilen.

Vergeleken met Kerry woon ik in dichtbevolkt gebied.

Stoer wijf

Het bouwen van haar paradijs is een meerjarenproject. De twee kleine hutten zijn inmiddels omgetoverd tot een slaapkamer en een keuken. Nu volgt de badkamer. Kerry is nog aan het puzzelen op de beste constructie voor warm water. Tot slot is de grootste hut aan de beurt. Dat wordt uiteindelijk een werkplaats, een huiskamer en nog een slaapkamer met badkamer. Een tweejarenproject. Op haar blog kun je haar vorderingen volgen. Ze schrijft als een schrijver.

Kerry is natuurlijk een ontzettend stoer wijf. En ik mag van haar leren. Dat je maar heel weinig zekerheden nodig hebt als je op jezelf kunt vertrouwen. Dat je meer kunt dan je denkt. Dat je soms gewoon een beetje creatief moet zijn.

Ik ga me dus binnenkort aan een hondenhok wagen.