Vandaag precies negen maanden geleden kwam ik hier met mijn schamele bezittingen de berg op gereden. Het regende en het was stikbewolkt. De eerste vier dagen kon ik nauwelijks het eind van mijn landgoed zien. Laat staan het uitzicht op de Picos. En ik dacht: madre mía, vanaf nu woon ik dus hier. In het zomerhuis van een overleden echtpaar.
In negen maanden tijd is het mijn huis geworden. En ik denk nog steeds regelmatig: madre mía.
