Oh my… ik heb mijn appartement in Amsterdam verkocht! Een paar uur geleden is het voorlopig koopcontract getekend. Onder voorbehoud van financiering uiteraard, maar het ziet er naar uit dat ik vanaf 6 juli een dakloze ben met een hoop geld op de bank. En – na 25 jaar – Amsterdammer af.
Roerende goederen
‘Zijn er nog roerende goederen die in het huis achterblijven?’ vroeg de notaris. Eh ja, twee zeer ontroerende goederen. Ze zijn wat harig en ze
Dat ding op de foto, dat is sinds vandaag van mij. Mijn allereerste auto, heel raar vind ik het nog. En spannend, want ik moet er nog in leren rijden. Over hoe je in Spanje een tweedehands auto koopt. Een nieuwe aflevering van Alice in Wonderland, ofwel Lonneke in Asturias.
Amsterdam → fiets
Ik heb mijn hele volwassen leven in Amsterdam gewoond en gewerkt. Dan heb je een fiets. Veruit het snelste, fijnste en goedkoopste vervoermiddel. Gemiddeld fietste ik per
Ik ben hier in Asturias flink wat bouwvallen aan het bekijken, in de hoop dat er eentje voor mij bij zit. Het is fascinerend hoe sommige huizen erbij liggen. Alsof de bewoners ze 40 jaar geleden in grote haast leeghaalden om nooit weer terug te keren.
Een stukje land
De afgelopen dagen heb ik gezocht naar wat competitie voor de watermolen. Ik hoop een stukje land te vinden (liefst een hectare ongeveer) met daarop een huisje voor mezelf, iets
Kennen jullie die Asterix en Obelix waarin ze vrijgeleide A38 moeten bemachtigen? Zo waren mijn afgelopen dagen als emigrant-in-spé.
Ik verbeid mijn tijd nog steeds met het voor elkaar zien te krijgen van de absolute basics. Zoiets als telefoon en internet. Een eerste levensbehoefte, zeker als je in je uppie in een nieuw land zit en talloze dingen uit te zoeken hebt. Over extra GB’s, het systeem, een kapotte telefoon, geplande veroudering en Catch 22.
Nog nergens
It is
Emigreren is niet altijd leuk en zeker niet altijd makkelijk. Mijn eerste week in Ribadesella zit erop en die week vroeg best veel van me.
Zaterdagavond zat ik met een andere emigrant-in-spé en flink wat glazen wijn ervaringen uit te wisselen. Ik realiseerde me dat ik een tunnel was in gegaan. Een tunnel vol met papierwerk, zoekwerk, uitzoekwerk, regelwerk, weerstand, weemoed en grote beslissingen.
Maar je weet wat ze zeggen: er is licht aan het einde van de tunnel.
Ik heb op 6 maart nieuw uitzicht gekregen. Als ik uit het raam kijk, zie ik geen ezels meer, maar koeien. De komende maanden huur ik een aangeharkt appartement in Ribadesella, voordat ik zelf met mijn poten in de modder ga staan. De laatste fase voor mijn emigratie is begonnen!
En tot nu toe gedraag ik me als een klassieke immigrant.
Kokosmelk en seitanburgers
Ik schreef zo’n anderhalve maand geleden dat ik een tijdelijke nieuwe woonplaats zou krijgen. Eergisteren
Oké jongens, it’s a done deal. Vanaf 6 maart woon ik tijdelijk in Ribadesella. Een fijn kustplaatsje in Asturias, ergens tussen Gijón en Santander.
De volgende stap
Ik schreef eerder deze maand dat ik wel een beetje uitgeworkawayed was. Het continu inwonen bij andere mensen begon me op te breken. En dus besloot ik dat het tijd was voor de volgende stap: terug naar Asturias en op zoek naar een stukje land met een huisje erop voor mezelf. Om
Nou jongens, dat was de kortste dag. Hou vol. Ik heb in deze donkere dagen met mijn mede-Nederlanders te doen. Minder dan 8 uur per dag een soort van licht. Grijze luchten en regen.
Een schrale troost: in Spanje snakken ze naar regen. En ik ben er steeds zekerder van dat ik naar Asturias wil. Over de lengte der dagen en klimaatverandering.
Het voordeel van emigreren
Ik heb nooit per se uit Nederland weg gewild (om precies te zijn: uit
Ik voelde me al best een beetje een emigrant de afgelopen week. Van pannenkoek tot pindakaas, het is er allemaal in gegaan. En het weder werkte natuurlijk fantastisch mee.
Waarschuwing: dit wordt een niemendalletje.
Feestweek
Mijn Hollandsche week zit erop. Vandaag vlieg ik terug naar Spanje. Het was een feestje om weer even in Nederland te zijn. Maar ja, wat wil je nog meer? Een hele week in Amsterdam zonder te hoeven werken. Dat had ik nog nooit meegemaakt.
Ik heb voor het eerst hier in Asturias een huis bekeken. Nou ja, huis. Bouwval. Mijn fantasie sloeg meteen op hol. Hoewel ik graag nog even van mijn zwervende bestaan geniet, lonkt het bouwen aan een eigen plek. En het wordt toch wel een stukje echter, als je voor het eerst ergens staat waar je jezelf misschien best wel eventueel ooit ziet wonen.
Mee uit
Ik zit hier zonder auto (en oké, met enige rijangst). Ik kan dus niet