Even de wegenbelasting betalen

Ik heb een nieuwe ontdekking gedaan: hoe je in Spanje de motorrijtuigenbelasting betaalt. Het bleek een wandeling langs drie loketten. En de pinautomaat. Ik kreeg er weer enorme heimwee van naar DigiD.

Mysterie

Het was al een tijdje een mysterie: hoe betaal je in Spanje wegenbelasting? De Impuesto sobre Vehículos de Tracción Mecánica, ofwel IVTM. Ik wist dat het geïnd werd door de gemeente. Maar hoe?

Andere buitenlanders vertelden me verschillende verhalen. ‘Daar moet je zelf achteraan hoor!’ zei de een. ‘Welnee,’ zei de ander, ‘de gemeente is verplicht om je een brief te sturen.’

Ik begreep dat de meeste gemeenten ergens in april of in mei de motorrijtuigenbelasting inden. Maar mijn brievenbus bleef leeg in die maanden. En zo kwam het op een vage to do lijst, ergens in mijn achterhoofd.

Naar de gemeente

Vorige week moest mijn 17-jarige auto naar de garage. En dan neem ik altijd (ja, ervaren) mijn laptop mee, wandel naar een koffietent en ga daar zitten werken tot ik mijn auto weer kan ophalen.

Op weg naar de koffietent liep ik langs het gemeentehuis en opeens schoot me de wegenbelasting weer te binnen. Ik beklom de trappen en meldde me bij het algemene loket, vlak naast het kabinet van de burgemeester. ‘Dan moet u naar een ander gebouw van ons’ zei de mevrouw die me hielp.

Wel ja, 6278 inwoners en meerdere gebouwen.

Vrijwillige periode

In het andere gebouw moest ik een nummertje trekken en wachten tot de meneer achter loket 2 – het enige loket dat open was – beschikbaar was. ‘Ah ja, de motorrijtuigenbelasting, die had u allang moeten betalen.’

Er bleken twee mogelijkheden te zijn geweest. De ‘vrijwillige periode’ van 5 maart tot 5 mei en de schriftelijke aanzegging die daarna volgde.

‘U was niet thuis. De postbode is twee keer bij u langs geweest, maar u was niet thuis. En dan hebben wij aan onze informatieplicht voldaan.’

Formulier

‘Kan ik nu alsnog betalen?’ vroeg ik.

‘Dat zult u wel moeten. Maar nu zit er wel een boete op van 6 euro en 41 cent.’

Ik besloot er maar geen punt van te maken. ‘Kan ik hier pinnen?’

De meneer achter loket 2 lachte minzaam tegen zijn scherm. Hij klikte een paar keer met zijn muis en de printer begon te ratelen. Er kwam een formulier uit en ik moest ergens een krabbel zetten. ‘Met dit formulier gaat u naar de bank en daar kunt u betalen.’

Natuurlijk.

Geldautomaat

Ik liep met het formulier naar de bank. Toen ik aan de beurt was, gaf ik het aan de bankmevrouw. Die reageerde alsof mensen die hun belasting kwamen betalen dagelijkse kost waren. Ik haalde mijn pinpas tevoorschijn.

‘U kunt niet met pin betalen.’

Ik liep weer naar buiten, haalde voldoende contant geld uit de automaat van de bank, liep weer naar binnen en gaf het geld terug aan de mevrouw. Ze telde het wisselgeld tot de cent voor me uit. Ik kreeg een stempel en warempel, ik had mijn wegenbelasting betaald.

Onroerendgoedbelasting

Er is hier overigens nog een ding beduidend anders dan in Nederland. Ik betaal in Spanje precies tien keer zo weinig als wat ik in Nederland voor dat oude dieselbeest had betaald (een fortuin, ik heb het opgezocht).

Sorry jongens, ook op dit gebied is Spanje *kuch* anders. Ruim de helft van de Spaanse auto’s rijdt nog op diesel. En die van mij staat hier met name van het uitzicht te genieten.

Ik ben er inmiddels trouwens ook achter hoe ik de onroerendgoedbelasting moet betalen. De vrijwillige periode is van 20 september tot 20 november.