Terug naar het ezelparadijs

Morgen vlieg ik! Het ezelparadijs is niet alleen een paradijs voor ezels, maar ook voor mensen. Je bent de hele dag buiten, met uitzicht op de uitlopers van de Picos de Europa. Je doet nuttige dingen met je handen: poep scheppen, onkruid wieden, strobalen en haverzakken sjouwen, vijvers uitgraven, appelbomen snoeien… Je krijgt drie keer per dag vreselijk lekker vegetarisch eten, er is elke dag na het werk een borrel en… je hebt de hele dag dieren om je heen! Een kleine 30 ezels, 3 paarden, 2 muilezels, 8 katten, 6 honden en een hangbuikzwijn. Wie wil dat nou niet?

Kantoorzitmaanden

Maar morgen vlieg ik dus! En ik ben er wel aan toe, na ruim zeven kantoorzitmaanden. Ik vond de winter dit jaar een beproeving. Het gebrek aan daglicht, de grijze dagen, het binnen zitten, het is me zwaar gevallen. Ook letterlijk, want ik ben zo’n vijf kilo aangekomen. De hoogste tijd voor fysieke arbeid in de buitenlucht dus!

Ezelparadijs

El Paraíso del Burro (het ezelparadijs dus) is gestart in 2007. Het is een opvangplek voor oude, afgedankte en verwaarloosde ezels in Asturias, Noord-Spanje. Acht hectare, verschillende weides, een appelboomgaard (voor de Asturiaanse cider), de cabaña en een mini-camping voor vakantiegangers. Het wordt gerund door Marleen Verhoef, een Nederlandse vrouw van 71. Een voorbeeld. Toen ik een zak haver van 40 kilo uit de auto tilde, vroeg ze: ‘Zal ik hem van je overnemen?’ Zo’n vrouw. Ze wil het ezelparadijs nog tot haar 80e blijven runnen. Dan gaat ze reizen.

Franka

De meeste ezels van Marleen zijn oud. Maar toen ik er was, in augustus 2015, maakte ik een unicum mee: de geboorte van Franka. Ze is de dochter van Xana. En Xana is gered van een kort en rottig leven. Ze was toen 1 jaar en zwanger, een tienermoeder. De bedoeling was dat Xana achter elkaar zes veulens zou krijgen en dan mocht ze door naar de slager. En nu leeft ze samen met haar dochter in een ezelparadijs. Ik maakte een kort filmpje van Franka’s eerste stappen buiten de stal waar ze geboren is.

Vrijwilligers

Het ezelparadijs werkt met vrijwilligers. De meesten daarvan komen bij Marleen werken via Work Away. Eigenlijk een superdeal: kost en inwoning in ruil voor helpen met de verzorging van de ezels, het schoonmaken van de stallen, werken in de moestuin, appels plukken in het seizoen, koken in de keuken (ik was een paar weken chefkok) of wat er dan ook maar gedaan moet worden. Veel vrijwilligers komen terug bij Marleen. Ik dus ook. Morgen vlieg ik!!