Flexivegan

Ik heb het geprobeerd, jongens. Een maand geleden startte ik Project Vegan. Drie dagen per week veganistisch eten. En ik vínd het toch een potje ingewikkeld… Conclusie: het moet anders. Ik ga voor 80%. En ik neem nog maar eens mijn hoed af voor de 100% veganisten.

Vegetariër

Ik ben nu zo’n 22 jaar vegetariër. Appeltje eitje. Ik eet veel lekkerder dan vleeseters en het idee om dode dieren op te eten staat me inmiddels ronduit tegen. Eigenlijk vind ik het gewoon een smerig idee. Sorry mensen, andere mindset. Het was me in eerste instantie te doen om de bio-industrie en de manier waarop mensen met dieren omgaan. Alsof het producten zijn in plaats van levende wezens.

Besparing: 727 dieren

Pas later leerde ik dat vlees eten ook hartstikke slecht is voor het milieu en het klimaat, dat het ongelooflijk veel water kost en dat we de wereldbevolking nooit zouden kunnen voeden als iedereen net zoveel vlees ging eten als wij in het Westen doen. In Nederland eten we een slordige 40 kilo vlees per persoon per jaar, twee keer zoveel als 50 jaar geleden. Een vegetariër spaart in zijn hele leven 727 dieren. Dat is een hele grote kinderboerderij.

Het milieu en zo

Ik heb op veel bezuinigd, maar ik ben nog steeds donateur van Wakker Dier. Op hun site staan wat cijfers over vleesproductie. Om net zoveel broeikasgassen uit te stoten als één enkele koe, moet je 70.000 kilometer met een auto rondrijden. De productie van een kilo rundvlees kost 15.000 liter water. Echt, als je iets aan het milieu wil doen, geen of minder vlees eten zet zoden aan de dijk. Nou ja, en dan kost het natuurlijk ook nog heel veel landbouwgrond, heel veel voer en staan die dieren stijf van de antibiotica. Om maar een paar nadelen van vlees te noemen.

Project Vegan

Maar ja, die methaan, CO2 en lachgas uitstotende koeien staan ook mijn biologische kwark te maken. En al die lekkere kaasjes. En dat staan ze nou niet onder hele gelukkige omstandigheden te doen. En dus vind ik al een tijdje dat ik eigenlijk vegan zou moeten gaan. En dus deed ik hier de openbare belofte dat ik iets aan mijn ecologische voetafdruk ging doen. Te beginnen met drie dagen per week veganistisch eten. Om te wennen. Dan werden het er vast vanzelf wel zeven. Not.

80-20 regel

Het is net als wanneer je een tijdje geen suiker meer wilt eten. Dan kom je er dus achter dat ze dat óveral in mikken. Nou, zo is dat met dierlijke producten dus ook. En zo was ik me dus in allerlei bochten aan het wringen om bijvoorbeeld twee gram kippeneiwit te vermijden. Tot ik me de 80-20 regel herinnerde: 20% van je inspanningen leveren 80% van je effect. Dan is de volgende vraag: ga ik 80% inspanning leveren voor 20% effect? En ja, de vraag stellen is hem beantwoorden.

Net-niet dag

Ik ging eerst heel braaf aan de slag met tempé en zo, maar dat kwam me toch al snel mijn neus uit. Het bleek dat ik net-niet vegan dagen eigenlijk best makkelijk vond, maar het probleem zat in die laatste paar procent.

Een voorbeeld van zo’n net-niet dag. Ik ontbeet met hartstikke veganistische havermoutpap met banaan, dadels en walnoten. De lunch: een salade van krieltjes, haricots verts, linzen, avocado, kerstomaten en visvrije tonijn van de Vegetarische Slager. En die tonijn bevat wei-eiwit. Avondeten: zilvervliesrijst met paprika, ui, tomaten, zoete aardappel, kokosmelk, zelfgemaakte rode currypasta en quorn. En ja, quorn bevat scharrelei-eiwit.

Flexivegan

Nu weet ik best dat ik die visvrije tonijn en die blokjes quorn ook gewoon kan weglaten, maar die zijn wel net de kers op de taart. En dankzij dat soort ingrediënten kook ik dus nauwelijks nog met hompen kaas, scheppen crème fraîche en hele eieren en zo. Dus: ga ik krampachtig proberen om drie dagen per week 100% vegan te eten, met een grote kans dat ik dat niet ga volhouden? Of ga ik zeven dagen per week 80% vegan eten? Best een makkelijke keus. Flexivegan it is.

Maar ooit word ik een echte veganist. Er moet wel iets te streven overblijven hè?