Gewoon lekker ziek zijn

Ik lig al twee dagen op de bank. Met een geheel niet ernstige verkoudheid. En ik lig me al een tijdje te bedenken hoe fijn het is dat ik geen baas meer heb.

Cursus minder ziek zijn

Vroeger had ik een leidinggevende van wie je niet ziek mocht zijn. Nou ja, ziekenhuisziek mocht. Maar hij had een broertje dood aan een griepje. Als je rechtop kon zitten, dan kon je ook werken.

Heel gek, het aantal mensen dat uitviel op zijn afdeling was nogal hoog. Zo hoog dat we met het team op cursus moesten. Een cursus waarin we leerden om minder vaak ziek te zijn.

Auskranken

We voerden een oefentelefoongesprek.

‘Hallo, ik voel me helemaal niet lekker. Ik denk dat ik maar een dagje thuisblijf.’ 

‘O, wat vervelend, ziek maar even goed uit!’ 

Hélemaal fout. Zo jaag je je collega toch het bed in? Uitzieken! Dat woord bestaat alléén in het Nederlands. Ooit van auskranken gehoord? Wisten jullie dat Japanners nóóit ziek zijn?

‘Maar in Japan staat op ziek zijn toch ontslag?’ opperde een collega. Dat vond de cursusleider een typisch Nederlandse reactie. Wij waren ziek omdat het mocht. Omdat we doorbetaald kregen.

Ben ik wel ziek genoeg?

Ik heb ziek zijn op kantoor altijd ongemakkelijk gevonden. Dat je wakker wordt en denkt: dit voelt niet best. Maar is het erg genoeg? Kan ik het maken om hiervoor thuis te blijven?

En dan meld je je toch maar ziek en dan moet je je door de telefoon verantwoorden. Dat je je beroerd voelt klinkt zo vaag. Dus dan maakte ik er maar een keelontsteking van. Met koorts natuurlijk. Een ziekte moet een naam hebben.

Vervolgens zeg je één voor één al je afspraken af en zit je de rest van de dag vanaf de bank te mailen en te bellen met collega’s. En je voelt je meteen schuldig als je tussendoor in staat blijkt om de afwasmachine uit te ruimen.

Lekker niks doen

Aan dit soort kantoorervaringen moest ik de afgelopen twee dagen denken. Ziek zijn was nooit relaxed. En nu lig ik in mijn gele huis op de bank. Ik ben alleen maar flink verkouden. Een virusje opgepikt in Nederland (dankjulliewel nog). En dat hoef ik verder voor helemaal niemand te overdrijven.

Ik lig al twee dagen met steeds een andere poes onder een dekentje. Niks te hoeven. Ik heb wat bijgelezen, interessante filmpjes bekeken en de administratie bijgewerkt. En pompoensoep met verse gember gemaakt. Daar was ik namelijk best toe in staat.

Ik hoef me niet af te vragen of ik wel ziek genoeg ben en er gaat helemaal niks mis. Het onkruid groeit alleen een beetje door. Werken kan ook nog wel in het weekend. Als ik me dan tenminste beter voel. Leve het vrije leven. Zelfs als je ziek bent.

Of gewoon niet zo lekker. Ik krank nog even aus.