Hááámsteren!

Hier volgt een post over boodschappen. Het meest uitgemolken onderwerp onder de bespaarblogs. Ter verantwoording: jullie hebben natuurlijk nog nooit een vergelijking gelezen tussen Nederlands en Spaans boodschappen doen.

Ik doe in deze blog uit de doeken waarom ik hier zoveel goedkoper uit ben. En nee, dat komt nauwelijks door lagere prijzen.

Boodschappenblogs

We zaten er onlangs een beetje over te geiten op de Slack groep Fire NL, de digitale hangout waar ik mijn medebloggers en andere FIRE-adepten ontmoet. Boodschappenblogs kunnen écht niet. Zo saai. Wat kan mij het nou schelen hoeveel jij aan de boodschappen kwijt bent en wat je de afgelopen week hebt gekocht.

Boodschappenblogs kunnen echt niet.

Die andere bloggers vertelden me dat boodschappenblogs gek genoeg wel altijd heel goed gelezen worden. Dat ga ik bij deze uittesten.

Afhaalsurinamer

Ik heb overigens een excuus. Ik heb in de drie jaar dat ik deze blog heb nog maar één keer over boodschappen geschreven. En dat was bijna twee jaar geleden. Dus het mag nu weleens een keer.

Ik gaf ontstellend veel geld aan boodschappen uit.

Het ging twee jaar geleden over boerenkoolsoep, Thaise curry en een boodschappenbiecht. Misschien is die biecht ook wel de reden dat ik verder nooit over boodschappen schreef. Ik bleek er ontstellend veel geld aan uit te geven. Nou rekende ik wel echt álles mee: van het bier dat ik in de speciaalbierwinkel kocht en mijn kneiterdure ecologische shampoo tot de roti van de afhaalsurinamer.

Ik heb de cijfers er net nog eens bij gepakt. In de tijd dat ik in Amsterdam woonde en met besparen was begonnen, gaf ik gemiddeld per maand 300 euro aan boodschappen uit. Voor mijzelf en twee katten. Ik had meer talent voor besparen op andere posten.

De Mercadona

Maar nu woon ik op het Spaanse platteland. Geen Appie te bekennen. Mijn favoriete supermarkt is de Mercadona. Dat is meteen zo’n beetje de goedkoopste supermarktketen hier. Goedkoper dan de Lidl.

Ik heb hem er niet op uitgezocht. Ik vind de Mercadona fijn vanwege het assortiment (ze hebben er exotische dingen zoals tofu, hummus en kokosmelk), de ruime inrichting en het altijd vriendelijke en vrolijke personeel. Ze zorgen dan ook beter voor hun personeel dan andere ketens.

Prijzen vergelijken

Zonder dat ik er nou bewust moeite voor doe is mijn maandelijkse besteding aan de boodschappen gekelderd naar zo’n 180 tot 200 euro per maand. Ik dacht eerst dat dit kwam omdat de boodschappen in Spanje nou eenmaal een stuk goedkoper zijn. Maar toen ging ik voor deze blog eens wat prijzen vergelijken.

Het valt eigenlijk wel mee met die goedkope prijzen hier.

Een pak havermout van 500 gram kost bij de Mercadona 81 cent. De AH eigen merk havermout is 79 cent voor 450 gram. Maar de AH Basic havermout is bijvoorbeeld maar 49 cent voor 500 gram. Een blok tofu: Mercadona 2,40, AH Biologisch 1,39. Een blik kattenvoer: Mercadona 0,55, AH eigen merk 0,52. Het een is wat goedkoper, het ander wat duurder, maar het ontloopt elkaar allemaal niet zoveel.

Groente en fruit is wel goedkoper hier, mits je je aan het seizoen en de regio houdt. Maar verder valt het tot mijn eigen verbazing eigenlijk wel mee.

Gouden boodschappentip

Hoe komt het dan dat ik zoveel minder geld kwijt ben aan boodschappen hier? Dat heb ik eens geanalyseerd. Als je dan toch eens een keer een boodschappenblog post, dan maar meteen goed.

1. De Mercadona heeft geen bonuskaarten, hamsterweken of aanbiedingen. En dat betekent geen verleiding. Geen tweede voor de halve prijs (terwijl je er maar eentje nodig hebt), niet overal schreeuwende schappen met ‘koop mij, want ik ben nog nooit zo goedkoop geweest’ en ook niet allerlei lekkere dingen rondom de kassa’s.
2. De supermarkt is niet meer vijf minuten op de fiets, maar 25 autominuten hier vandaan. En dus doe ik nog maar een keer per week boodschappen. Dat scheelt. Als iets op is dan is het op. En ik ben creatief geworden met koken met wat er nog in huis is.
3. Vooruit, de bierwinkel in Gijón gaat niet meer van het boodschappenbudget, maar van het geneugtenbudget. Scheelt ook. Daar staat tegenover dat ik in Amsterdam vaker naar het biercafé ging dan dat ik bier kocht. En ik brouwde zelf.
4. Maar de echte klapper: het assortiment is vele malen beperkter. Al die dure en luxe dingen hebben ze hier simpelweg niet. Geen maaltijdsalades, geen Tony’s Chocolonely’s, geen snoepgroente, geen verse smoothies, geen zestig soorten chips, geen verse smeerseltjes, geen zelfklonterend kattengrid en geen kipstuckjes van de Vegetarische Slager.

De gouden boodschappentip is dus: zorg dat je geen keus hebt. Al die dure liflafjes, verse sushi, parelgort-quinoa-weet ik wat-salades,  zuurdesemspeltbollen met mager zeezout. Dat heb je hier allemaal niet.

Hier moet je bij de meeste supermarkten niet om havermout komen vragen.

Ik zag dat je bij de Appie tegenwoordig drie soorten geitenyoghurt hebt. Geitenyoghurt. Drie soorten. En als je havermout wilt, dan kun je uit achttien verschillende pakken kiezen. Achttien. Bij de Mercadona hebben ze er eentje. En dat is bijzonder, want bij de meeste andere supermarkten moet je niet om havermout komen vragen.

Hamstermaand

O ja, die titel. Hij sloeg wel ergens op. Geen hamsterweken, maar ik moet toch hamsteren. De Mercadona in Arriondas – mijn Mercadona – is van 3 november tot 4 december dicht vanwege een verbouwing. Ja, daar nemen ze hier de tijd voor. Een hamstermaand dus. Op een moment dat er werkelijk niks meer uit je eigen moestuin is te halen.

Bij de aankondiging van de sluiting stonden de twee dichtstbijzijnde alternatieve Mercadona’s vermeld. De ene is 65 kilometer hier vandaan, de andere 80 kilometer. Om boodschappen te doen.

Hamsteren dus.

De Alimerka

Er is nog wel een andere supermarkt hier hoor. De Alimerka in Cangas de Onís bijvoorbeeld, op ruim vijftien minuten rijden. Maar een stuk duurder en gewoon niet zo fijn. Ze hebben er geen tofu, hummus of sojabrokken. En als je groente en  fruit wilt, dan moet je in de rij gaan staan bij een mevrouw met een mal mutsje op. Die pakt en weegt alles voor je.

En dan moet je een hele krappe parkeergarage in.

Om bij de Alimerka te komen moet je met je auto dwars door het centrum. Met om de vijftig meter een zebrapad. En overal dubbel geparkeerde auto’s van mensen die even sigaretten zijn gaan halen. Bij de Alimerka aangekomen moet je een hele krappe parkeergarage in. Waar ik dus tien keer aan het steken ben om er weer uit te komen. En daarna zeven keer opnieuw met het zweet onder mijn oksels de kassabon langs de scanner haal om het poortje geopend te krijgen.

Het worden zware tijden. En dan zul je zien dat de Mercadona na de verbouwing opeens allerlei rare liflafjes verkoopt.