Heimwee naar Nederland

Er is één woord dat ik niet meer kan horen. Trámite. Het betekent procedure. En de titel is nogal clickbait, want ik heb eigenlijk alleen enorme heimwee naar DigiD. Madre mía, het is alsof ik terug naar de jaren 80 ben gekatapulteerd. Ik leg honderden autokilometers af voor wat je in Nederland in twee minuten online kan fiksen.

Project Lonica against the System, hoofdstuk 13.

Leesplezier

Mensen die hier vaker meelezen beginnen nu vast te gniffelen. Ik heb inmiddels een aparte tag #bureaucratie gemaakt. Voor al uw leesplezier over mijn strijd met overheidsdienaren, bankmedewerkers, telefoonproviders en wat dies meer zij.

Ik zou hier bergen werk kunnen hebben.

Het ironische is dat het precies hetgeen is waar ik mij in de laatste jaren op kantoor veel mee bezighield: hoe kunnen we als overheid uit onze ivoren toren komen en het leven van burgers logischer, eenvoudiger en makkelijker maken?

Ik zou hier bergen werk kunnen hebben. Maar ik gok dat ze eerst een teletijdmachine naar deze eeuw moeten plaatsen.

Ordners

Ik heb sinds een paar weken dus een nieuw adres. Het kostte me twee uur om me in te schrijven bij de gemeente, maar dan denk je dat je er qua overheidsinstanties wel bent. Eh nee. De gemeente is superzuinig op je adres en geeft het aan helemaal niemand door.

De gemeente geeft je adres aan helemaal niemand door.

Dat gaat ook niet, want mijn inschrijving is verdwenen in een ordner. Toen ik bij de gemeente Cangas de Onís was, zag ik ze staan op een kast: Burgerlijke Stand jul – dec 2015, Burgerlijke stand jan – jun 2016…

In Nederland ging de laatste gemeente in 1994 over op de Gemeentelijke Basisadministratie (GBA), inmiddels Basisregistratie Personen geheten (BRP).

Dat is 24 jaar geleden.

Adreswijziging

Ik vroeg mijn advocaat hoe ik dit moest fiksen. ‘Ach, de Belastingdienst vindt je altijd wel, maak je daar maar geen zorgen over. Het is wel essentieel dat je je adreswijziging doorgeeft aan DGT.’

DGT heet in de volksmond Tráfico. Het is de verkeersdienst van Spanje. Van rijbewijzen tot verkeersboetes. ‘Anders gaan je boetes en je aanslag voor de wegenbelasting naar je oude adres en dat eindigt in driedubbele aanslagen.’ 

Het loket van Tráfico is hier zo’n anderhalf uur rijden vandaan.

DGT heeft een website en daarop staat dat je een adreswijziging kunt doorgeven bij één van hun kantoren. In Asturias zijn er twee: eentje in Oviedo en eentje in Gijón. Dat is hier allebei zo’n 88 kilometer of anderhalf uur rijden vandaan.

Nou ja, ik moest toch nog naar Gijón om mijn nieuwe bankpas op te halen (nee, gaat niet over de post), dus ik koos voor Gijón.

Het kantoor van DGT

Naar Gijón betekent parkeren in een buitenwijk en dan nog twee kilometer lopen, of een stukje met de bus. In het centrum kun je – zeker in het hoogseizoen – je auto aan de straatstenen niet kwijt. En de parkeergarages zijn berekend op Mini’s.

Zo’n afspraak zal toch vast alleen voor iets moeilijks zijn.

Het kantoor van Tráfico is precies even troosteloos als de kantoren van de Nationale Politie en de Belastingdienst. Systeemplafonds, TL-buizen, grijze archiefkasten en witte formica tafels. Meteen rechts naast de ingang staan twee PC’s opgesteld, met een printer ertussen. ‘Maak hier uw afspraak’ staat erboven. De moed zakt me in de schoenen.

Ik ben voor niks in anderhalf uur naar Gijón gereden.

In de buurt van de twee PC’s loopt een mevrouw rond in uniform en met een knuppel. Ik vraag haar hoe ik een adreswijziging kan doorgeven. Zo’n afspraak zal toch vast alleen zijn voor als je een rijbewijs wilt. Of iets anders moeilijks. De mevrouw beent weg naar één van de archiefkasten. Ze komt terug met een formulier. ‘Hier,’ zegt ze, ‘invullen en een afspraak maken.’ Ze wijst naar de PC’s.

Ik ben dus voor niks in anderhalf uur naar Gijón gereden. En nog twee kilometer lopen. Ik zijg neer achter één van de PC’s en begin mijn gegevens in te typen. Ik kan een week later terecht. Om 12.31 uur word ik verwacht voor het doorgeven van een adres. Zodat ik voortaan mijn boetes en belasting kan betalen.

Bankrekening

Over trámites gesproken, omdat ik de bankpas van mijn nieuwe bankrekening in Gijón had opgehaald, kon ik mijn rekening bij Banco Santander opzeggen. Raad eens of dat ook online kan? Of per post wellicht?

Nee joh. Doe niet zo mal.

Banco Santander heeft net als DGT een website. Daarop staat dat het opzeggen van je rekening kan bij het filiaal waar je je rekening hebt geopend. Dat is in mijn geval het filiaal in Ribadesella. Dat is ruim drie kwartier met de auto vanaf mijn huis. En dan nog een stukje lopen, want ook in Ribadesella moet je in het hoogseizoen niet proberen om in het dorp te parkeren.

Ik haatte mijn filiaal van Banco Santander nog een beetje meer.

Woensdag reed ik naar Gijón, donderdag naar Ribadesella. En vrijdag nog een keertje.

De bank is elke werkdag open van 8.30 tot 14.30 uur. Normaal gesproken dan. Ik kwam er donderdag aan om 12.38 uur. Op de deur hing een mededeling. ‘Van 31 juli tot 3 augustus zijn we open van 9.15 tot 12.30 uur.’ Ik haatte mijn filiaal van Banco Santander nog een beetje meer.

Onderknuppel

Vrijdag reed ik opnieuw naar Ribadesella. En ik moet zeggen, het ging van een leien dakje. De vervelende filiaaldirecteur bleek met vakantie en het was de onderknuppel die het opheffen van mijn rekening mocht afhandelen. Dat is een vriendelijke meneer die geen vragen stelt. Hij knipte mijn bankpas door, typte wat op zijn computer, liet me ergens tekenen en gaf me een afschrift mee. Mijn rekening bij Banco Santander is verleden tijd.

De kittens hebben thuis het afschrift verscheurd.

Ezelstal

Ik krijg vast nog een hele hoop trámites. Eentje ligt er sowieso in het verschiet. Ik heb een vergunning nodig voor het bouwen van een ezelstal. En zo’n vergunning krijg je alleen als je een architect inhuurt die een ‘technische studie’ maakt.

We hebben het over een houten stal met een golfplaten dak erop. Voor drie ezels. Ik kijk er naar uit.