Mail van de uitgever. Ze gaan de laatste exemplaren van mijn boek die nog in het magazijn lagen vernietigen. Het boek is nu een collectors item geworden en alleen nog nieuw verkrijgbaar via deze website.
Het lot van de onbekende schrijver
Ik schreef er eerder al eens over, van een boek schrijven word je niet rijk. Het is het lot van de onbekende schrijver: als je 1000 boeken weet te verkopen, is het veel. Bij mij is de teller
Anderhalf jaar woon ik hier nu. Anderhalf jaar in een geel huis halverwege een berg op het platteland van het Noord-Spaanse Asturias. En ik moet mezelf nog steeds weleens knijpen. Madre mía, dit is echt.
Ochtendwandeling
‘s Ochtends om half negen, als de zon op het punt staat om achter de bergen tevoorschijn te komen, gaan Bruno en ik het bos in voor onze ochtendwandeling. Het is helder en koud buiten, een graad of vijf misschien. De wolken liggen
Wat was ik van plan aan het begin van 2019 en wat kwam daarvan terecht? En wat kan zo doorgeschoven worden naar 2020?
Ik schreef aan het begin van dit jaar een best wel ambitieus blogje met plannen voor 2019. Van het soort: je kunt beter maar hoog inzetten en dan ergens halverwege uitkomen.
Met stip op 1: een boek publiceren
Dit kon simpelweg niet mislukken, want ik had in december een contract getekend met mijn uitgever en ik
In september 2019 verscheen mijn boek ‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’. Mijn belangrijkste drijfveer om dat boek te schrijven was dat ik andere mensen ermee hoopte te inspireren. En dat blijkt regelmatig gelukt te zijn.
In de boekhandel
Een boek schrijven is best iets geks. Maandenlang ploeter je in alle eenzaamheid en in de intimiteit van je werkkamer of je kantoortuin van 1,7 hectare. En als het boek is verschenen, dan ligt alles wat
‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’ is verschenen! Een verrassing, want dat is een kleine week te vroeg. Zo gaan die dingen. Zit ik hier nog op mijn berg in Spanje, zitten sommigen van jullie mijn boek al te lezen.
Al het nieuws over mijn boek in één post!
Winacties
De eerste recensie van mijn boek stond eind augustus al op de blog van Mr FOB, die ‘Het leven is te kort om op kantoor
Madre mía. Ik woon vandaag op de kop af een jaar in een geel huis halverwege een berg. En nee, ik kan niet zeggen dat de tijd vliegt. Want sjees, het lijkt echt alweer veel langer geleden dat ik hier aankwam.
A trip down memory lane.
Die eerste dagen
Over mijn aankomst schreef ik drie maanden geleden uitgebreid. En ik maakte van dag 1 en dag 2 en van dag 3, 4 en 5 ook een apart verslag. Ik
Mischien wel het spannendste onderdeel van Project Lonica: de balans tussen de inkomsten en de uitgaven. Verdien ik op termijn genoeg om in Spanje te kunnen blijven? Ik weet zeker dat jullie je dat weleens afvragen. Nu ik hier bijna een jaar woon, is het tijd voor een update.
Showstopper
Ik blog niet vaak meer over de financiële kant van dit avontuur, maar ik vermoed dat jullie daar best nieuwsgierig naar zijn. Niet zo gek natuurlijk, want de vraag
Wil je (na mijn moeder) de eerste zijn die mijn boek in handen heeft? Bestel ‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’ dan nu meteen!
Druk opgevoerd
Mijn vader zat gisteren naast me op de bank voor de grap de titel van mijn boek te googelen. En wat bleek? Je kunt hem dus gewoon al bestellen!
En ik ben nog niet eens klaar met schrijven… Ik ben nog bezig om de laatste suggesties van de uitgever
Vandaag precies negen maanden geleden kwam ik hier met mijn schamele bezittingen de berg op gereden. Het regende en het was stikbewolkt. De eerste vier dagen kon ik nauwelijks het eind van mijn landgoed zien. Laat staan het uitzicht op de Picos. En ik dacht: madre mía, vanaf nu woon ik dus hier. In het zomerhuis van een overleden echtpaar.
In negen maanden tijd is het mijn huis geworden. En ik denk nog steeds regelmatig: madre mía.
Verhuisd
19
Gesetteld in een geel huis halverwege een Asturiaanse berg en wat nu? Mijn plannen voor 2019! Met alvast de aantekening dat plannen er zijn om aangepast te worden.
Het nut van plannen
Zou ik ze überhaupt wel maken? Het Grote Plan is inmiddels een aardige kliederpartij van krassen en verbeteringen geworden. Mijn ervaring met plannen is dat het meestal toch weer anders loopt. En dat is prachtig. Want dat betekent dat ik in de tussentijd nieuwe inzichten heb gekregen en