Terugblikken op het afgelopen jaar is bijster cliché. Maar ik mag het. Want wat een jaar was het. Alle memorabele momenten van 2018 op een rij.
Klaar met zwerven
Begin januari schreef ik: in 2018 wordt het anders. Nou, dat klopte.
Ik had er toen een halfjaar zwerven en vrijwilligen in Spanje op zitten. Dat was ontzettend leuk en interessant geweest, maar ik was het leven in andermans huishouden een beetje beu. Het was elke keer flink stretchen, zeker
Nieuwsbrieflezers wisten al een tijdje dat ik ermee bezig was, maar nu is het dan rond. Ik ben in zee gegaan met een uitgever! Dat betekent dat mijn boek er nu echt komt. Op 20 mei 2019 moet de eerste versie van mijn manuscript er liggen. Dat lijkt ver weg, maar het is lente voordat je het weet (ja echt, houd moed).
Jullie kunnen mijn boek lezen vanaf september 2019. Tenminste, ik hoop dat jullie dat leuk zouden vinden.
Bij het uitpakken van de laatste verhuisdozen kwam ik een tegeltje en een steen tegen. Twee symbolen van drie jaar geleden, toen ik begon met Project Lonica. En ik dacht: je zou me nu eens moeten zien.
Madre mía, wie had toen gedacht dat ik nu in een geel huis halverwege een berg zou wonen? Ik zeker niet.
Of wel?
Drie jaar oud
Vandaag is Project Lonica drie jaar. Op 7 september 2015 stapte ik in Madrid op het
Sorry jongens, ik moet even wat mensen streng toespreken. Fijn dat ik voor inspiratie zorg, echt heel fijn. Maar kom uit die comfort zone! Ja, ik heb mijn zekerheden losgelaten. En ja, ik ben best een beetje trots op waar ik nu ben. Maar jij kunt dit óók.
Clickbait
Ik moest gisteren erg lachen om een blogpost van collega-blogger Cheesy Finance: How we saved €100.000 in 3 years. De vervolgzin bij de gemiddelde Amerikaanse blog is: ‘And you can too!’ Bij
Tadaa! Ik woon straks dus gewoon in een geel huis halverwege een Asturiaanse heuvel. Ik heb een huis gekocht! Na 25 jaar als Amsterdammer verkas ik naar een plek waar de enige buren 100 meter verderop wonen. Van zeeniveau naar 300 meter hoogte. Ik kan het zelf nog nauwelijks geloven.
En natuurlijk zit er een verhaal aan vast.
Een vreselijk net huis
Die huizenjacht, ik vond het best een toestand. Ik bekeek honderden huizen online op Funda-achtige websites, en
Tadaa, doei schuld! Gisteren gingen huurder en ik gezellig samen op de fiets naar de notaris om onze handtekening te zetten onder de leveringsakte. Huurder heet dus nu huiseigenaar en ik ben een dakloze geworden met een hoop geld op de bank.
Zeven keer mijn jaarinkomen
Op de foto is het 4 november 2007. Ik teken voor een hypotheek die op dat moment zeven keer het jaarinkomen is dat ik mag meetellen. Het waren andere tijden. De internationale kredietcrisis
Vandaag precies een jaar geleden stapte ik op station Amsterdam Centraal in de trein richting de Spaanse grens. Het avontuur tegemoet. Een onbekende weg met een onbekende afloop. Ik had mezelf een jaar buitenspelen beloofd. Zou ik daarna de grote sprong wagen? Ik had op die dag vast nooit geloofd waar ik een jaar later zou zijn…
Ja, in Amsterdam, maar dat is toeval.
Enkele reis Spanje
Op 4 juli 2017 vertrok ik naar Irún, net over de grens
Ik leef nu bijna een jaar zonder inkomsten. Dat is helemaal niet erg, maar ik kan dat niet eeuwig blijven doen. De kans dat ik hier ga wonen in een hutje en nooit meer ga werken is bijster klein.
En dus heb ik de eerste, voorzichtige rekensom gemaakt. Hoeveel geld moet ik straks per jaar verdienen om niet verder in te teren op mijn vermogen? En hoe ga ik dat verdienen? Over FIRE en HOT.
FIRE en HOT
In
Oh my… ik heb mijn appartement in Amsterdam verkocht! Een paar uur geleden is het voorlopig koopcontract getekend. Onder voorbehoud van financiering uiteraard, maar het ziet er naar uit dat ik vanaf 6 juli een dakloze ben met een hoop geld op de bank. En – na 25 jaar – Amsterdammer af.
Roerende goederen
‘Zijn er nog roerende goederen die in het huis achterblijven?’ vroeg de notaris. Eh ja, twee zeer ontroerende goederen. Ze zijn wat harig en ze
Even iets gezelligs. Vier redenen voor de ondergang van de wereld. Of tenminste, voor een einde aan de voorspoed zoals we die nu in Nederland en Europa kennen. En ik had er best nog een paar kunnen verzinnen. Hier volgt een flink potje doemdenken. En er is een link met Project Lonica.
Alleen maar omhoog
De wereld zoals we die – pak hem beet – sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog hier in het westen kennen, is geen