Het Grote Plan

26 jul

Assumption is the mother of all…

4 comments

Sorry jongens, deze kan gewoon niet in het Nederlands. Ik bedoel: aanname is de moeder der stommiteiten, het klinkt niet hè? Dit tegeltje stond bij mijn allereerste post, precies negen maanden geleden. Hij blijft behoorlijk briljant. Als ik terugkijk op de laatste negen maanden, dan is er veel veranderd, juist door allerlei aannames over mezelf overboord te gooien. Ik had er in die eerste post een motto bij bedacht: je weet het pas als je het probeert. Die geldt nog

13 jul

Springpunt

1 comment

Ik heb het gevoel dat ik steeds dichterbij het eerste springpunt kom. Het begint spannend te worden. Durf ik? Het was namelijk best relaxed om in een veilige zone plannen te maken en te dromen over een nieuw leven. Ik liep met redelijk vaste tred de juiste kant op, maar nu nader ik het punt waar de vaste grond onder mijn voeten ophoudt. Ga ik springen? Prima, of maximaal? Waarom wilde ik ook alweer springen? Ik heb lange tijd

05 feb

Van doodlopende wegen en wat dies meer zij

Ach ja, waar bleef ze nou? Januari werd een worstelmaand. Een maand van vertwijfeling, niet kunnen kiezen, halfslachtige pogingen, moed die in schoenen zonk, dingen die niet lukten, inertia en ontkenning. Wat nou, Groot Plan? Wat nou, emigreren naar Spanje? Waarom wil ik eigenlijk een weg vol met beren inslaan? Zie je wel, bij mij komt er nooit wat van Grote Plannen terecht. Ik kan het niet, ik durf het niet, ik vind het te moeilijk, ik heb er geen

19 dec

Raad van Toezicht

Gisteravond ontving ik mijn Raad van Toezicht voor de tweede keer. En net als de eerste keer heb ik dat geweten. Het is alsof ze al jaren bij elkaar over de vloer komen, zo goed spant dit driekoppige gezelschap samen. Alsof ze elkaar vooraf hebben gebeld, handenwrijvend: ‘We gaan haar weer even flink het vuur aan de schenen leggen!’ Mijn Raad van Toezicht heeft zichzelf aangesteld. Hij bestaat uit mijn coach en twee goede vrienden uit verschillende vriendenkringen. Ik

19 nov

Spijbelweek

Ik was dus best gedisciplineerd bezig hè, met mijn planning en mijn projecttime en zo. Er hangt sinds september een whiteboard in mijn kamer. Aan het begin stond ie met name vol met inspirerende spreuken. Maar de laatste tijd schrijf ik er op zondagavond trouw mijn weekplanning op. In rood wat er de komende week sowieso gepland staat, in groen wat ik verder nog heb gedaan. En dit ging dus best goed hè? Ik stond elke werkdag om half zeven

04 nov

Concreet worden

Broer uit Zwitserland op de skype. Om me te feliciteren met mijn plan, maar ook om te horen wat ik nou eigenlijk precies van plan ben. ‘Want die blog van jou blijft tot nu toe best vaag.’ Ai… Ik ben deze blog begonnen ongeveer 50 dagen nadat ik mijn plan bedacht heb. In die 50 dagen is er al best het een en ander gebeurd. Om het hier een beetje leesbaar te houden, ben ik toch maar bij het begin

28 okt

Lessen

Goed, en dan heb je besloten dat je het wél durft, dat je pas weet of je het kan als je het probeert en dat je waarschijnlijk spijt gaat krijgen als je het niet probeert. Je gaat het doen dus! Maar dan? Ik haalde een aantal waardevolle lessen uit het boek ‘Waanzinnige Plannen’. 1) Vertel het aan de wereld Praat over je plan. Deel het met de mensen die belangrijk voor je zijn, maar ook met mensen die misschien wel

26 okt

Er waren onderweg naar Santiago een aantal beslissende momenten. In Moissac, op de GR65 richting de Pyreneeën, mocht ik in een herberg een briefje trekken. Abandonner tes peurs stond erop, laat je angsten los. Ik wist niet zo goed wat ik ermee aan moest. Ik was op de Camino nergens bang voor. Ik stopte het in mijn portemonnee. Honderden kilometers later, tussen Estella en Los Arcos op de Camino Francés, komt het weer tevoorschijn. En opeens weet ik het: dit

25 okt

Proloog

2 comments

Er is een Lonneke van vóór de zomer van 2015 en eentje van daarna. De Lonneke van vóór de zomer was een ooit-dromer. Iemand die het op papier prima voor elkaar had. Een luxe appartement in de mooiste stad van de wereld, gezond als een vis, een goed betaalde baan en een leuk sociaal leven. En toch sluimerde er een ongenoegen. Een is-dit-alles gevoel. Ze werkte niet met hart en ziel, maar met haar hoofd. Ze vroeg zich na een