13 jul

Springpunt

Ik heb het gevoel dat ik steeds dichterbij het eerste springpunt kom. Het begint spannend te worden. Durf ik? Het was namelijk best relaxed om in een veilige zone plannen te maken en te dromen over een nieuw leven. Ik liep met redelijk vaste tred de juiste kant op, maar nu nader ik het punt waar de vaste grond onder mijn voeten ophoudt. Ga ik springen?
Verder lezen
05 feb

Van doodlopende wegen en wat dies meer zij

Ach ja, waar bleef ze nou? Januari werd een worstelmaand. Een maand van vertwijfeling, niet kunnen kiezen, halfslachtige pogingen, moed die in schoenen zonk, dingen die niet lukten, inertia en ontkenning. Wat nou, Groot Plan? Wat nou, emigreren naar Spanje? Waarom wil ik eigenlijk een weg vol met beren inslaan? Zie je wel, bij mij komt er nooit wat van Grote Plannen terecht. Ik kan het niet, ik durf het niet, ik vind het te moeilijk, ik heb er geen
Verder lezen
19 dec

Raad van Toezicht

Gisteravond ontving ik mijn Raad van Toezicht voor de tweede keer. En net als de eerste keer heb ik dat geweten. Het is alsof ze al jaren bij elkaar over de vloer komen, zo goed spant dit driekoppige gezelschap samen. Alsof ze elkaar vooraf hebben gebeld, handenwrijvend: ‘We gaan haar weer even flink het vuur aan de schenen leggen!’
Verder lezen
19 nov

Spijbelweek

Ik was dus best gedisciplineerd bezig hè, met mijn planning en mijn projecttime en zo. Er hangt sinds september een whiteboard in mijn kamer. Aan het begin stond ie met name vol met inspirerende spreuken. Maar de laatste tijd schrijf ik er op zondagavond trouw mijn weekplanning op. In rood wat er de komende week sowieso gepland staat, in groen wat ik verder nog heb gedaan. En dit ging dus best goed hè? Ik stond elke werkdag om half zeven
Verder lezen
04 nov

Concreet worden

Broer uit Zwitserland op de skype. Om me te feliciteren met mijn plan, maar ook om te horen wat ik nou eigenlijk precies van plan ben. ‘Want die blog van jou blijft tot nu toe best vaag.’ Ai… Ik ben deze blog begonnen ongeveer 50 dagen nadat ik mijn plan bedacht heb. In die 50 dagen is er al best het een en ander gebeurd. Om het hier een beetje leesbaar te houden, ben ik toch maar bij het begin
Verder lezen
28 okt

Lessen

Goed, en dan heb je besloten dat je het wél durft, dat je pas weet of je het kan als je het probeert en dat je waarschijnlijk spijt gaat krijgen als je het niet probeert. Je gaat het doen dus! Maar dan? Ik haalde een aantal waardevolle lessen uit het boek ‘Waanzinnige Plannen’.
Verder lezen
26 okt

Het Grote Plan

Er waren onderweg naar Santiago een aantal beslissende momenten. In Moissac, op de GR65 richting de Pyreneeën, mocht ik in een herberg een briefje trekken. Abandonner tes peurs stond erop, laat je angsten los. Ik wist niet zo goed wat ik ermee aan moest. Ik was op de Camino nergens bang voor. Ik stopte het in mijn portemonnee. Honderden kilometers later, tussen Estella en Los Arcos op de Camino Francés, komt het weer tevoorschijn. En opeens weet ik het: dit
Verder lezen
25 okt

Proloog

Er is een Lonneke van vóór de zomer van 2015 en eentje van daarna. De Lonneke van vóór de zomer was een ooit-dromer. Iemand die het op papier prima voor elkaar had. Een luxe appartement in de mooiste stad van de wereld, gezond als een vis, een goed betaalde baan en een leuk sociaal leven. En toch sluimerde er een ongenoegen. Een is-dit-alles gevoel.
Verder lezen