Het loopt natuurlijk weer anders

Die lege zomer waar ik het over had, die nadert met rasse schreden. Over twee weken vertrek ik naar Amsterdam om mijn appartement leeg te halen. Op 10 juli keer ik terug naar Spanje. Dakloos.

Ik had allerlei plannen. Een roadtrip, house sits, pelgrimstochten en ander vrij gefladder. Maar ik bleef een beetje besluiteloos. Totdat ik me realiseerde waarom. En zo loopt het natuurlijk weer anders de komende zomer.

Ardèche

Het klonk echt wel een tijdje aanlokkelijk. Een auto, een tentje en verder niks. Geen huis, geen baan, geen katten, geen verantwoordelijkheden. Ik dacht aan Frankrijk. Had ook al geschreven naar de eigenaar van een mooi boerderijtje in de Ardèche, die een house sitter zocht. En ik vond een stukje noordelijker een kleine camping waar ze vrijwilligers zochten voor een permacultuurproject.

Maar de eigenaar van de boerderij stuurde geen antwoord terug. En ik ging twijfelen.

Het kwartje viel. Ik wil helemaal niet weg uit Asturias.

Toen viel het kwartje. Ik wil helemaal niet weg uit Asturias. Het mag dan mijn laatste kans zijn op nog flink wat buitenspelen, maar ik heb vorig jaar wel genoeg gezworven. Ik vind het fijn hier. Ik begin een sociaal netwerk op te bouwen, voel me thuis en het is hier zo mooi! Ik hoef helemaal nergens heen, want ik ben er al.

Dak nodig

Nou ja, en nog wat rationele argumenten. Ik wil verder kunnen met de huizenzoektocht. Ik heb hier nog een aantal dingen te regelen en wil een beetje bereikbaar blijven voor de instanties. Ik begin eindelijk de taal enigszins onder de knie te krijgen en ik heb inmiddels best lol in het toeren door de provincie met de wagen.

Ik schreef 13 eigenaren van appartementen aan.

Dat betekent dat ik vanaf 10 juli toch weer een Asturiaans dak boven mijn hoofd nodig heb. Hoewel in juli en augustus zo ongeveer elke bezemkast tegen toeristenprijzen wordt verhuurd, besloot ik er nog één rondje aan te wagen. Ik schreef bij elkaar 13 eigenaren aan die een appartement in de aanbieding hadden. Dat resulteerde in acht keer ‘in die periode is het appartement niet beschikbaar’ en vier keer geen antwoord.

En één keer ‘ja hoor, het appartement is nog vrij’. Uitgerekend in Ribadesella. Waar ik best nog wat langer zou willen blijven.

Ezelparadijs

Geregeld, zou je denken. Maar nog niet helemaal. Ik had in de tussentijd ook al bij Marleen van het Ezelparadijs gepolst wat ze ervan zou vinden als ik een kamer bij haar zou huren. Dat zou mij de tijd en ruimte geven om door te gaan met de dingen waar ik mee bezig ben. En natuurlijk help ik graag af en toe mee met de ezels, in de moestuin en in de keuken, maar dan meer op ad hoc basis. Marleen wilde eigenlijk van geen geld weten, maar ik was wel welkom.

Huizenjacht

Maar er is nog iets. Ik had bedacht dat het goed zou zijn om de huizenjacht even de huizenjacht te laten. Ik vond de snoepwinkel niet zo leuk meer en was wel toe aan een pauze. Als ik hier toch op 10 juli alweer terugkom, dan kan ik mijn laatste twee weken in Ribadesella misschien ook gewoon nog een beetje genieten en me richten op andere regeldingen.

Dat huis, het zou zomaar iets kunnen worden.

Ik besloot nog één huis nader te onderzoeken. Daarna zou ik het voorlopig laten rusten. En ja hoor. Dat huis, het zou zomaar iets kunnen worden… Dus nee, ik weet nog steeds niet waar ik precies uithang deze zomer, maar Asturias it is!