Hoe is het om FIRE te zijn?

De afgelopen tijd heb ik geleefd alsof ik FIRE ben. Ik kan jullie vertellen: dat is een fantastische ervaring. Maar zo langzamerhand groeit de onrust. Ik snap nu waarom mensen die FIRE zijn (of gewoon stinkend rijk) nog steeds werken. De behoefte aan ikigai komt om de hoek kijken.

Uitgelogd

Het is bijna vijftien maanden geleden dat ik voor het laatst uitlogde op kantoor. Het voelt als drie jaar. Puur omdat de afgelopen tijd zo intens was. Ik liep met een rugzak door Baskenland en Cantabrië, werkte als vrijwilliger in Asturias, Galicië, Andalusië, Catalonië en op Mallorca, nam Spaanse les in Valencia en overwinterde in het Ezelparadijs. Vervolgens huurde ik voor vier maanden een appartement in Ribadesella, kocht mijn eerste auto en leerde autorijden, verkocht mijn appartement in Amsterdam en verhuisde naar een geel huis halverwege een berg.

Wat een intens jaar was het.

En ik vond het fantastisch. Het leven uit een rugzak, het buiten zijn, alle indrukken, de mensen, de lessen, de vrijheid en alles steeds weer anders. Wat een jaar was het. Zoveel herinneringen, ze poppen nog dagelijks op in mijn hoofd. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik mijn oude kantoorleven geen minuut heb gemist.

Doel bereikt

Maar twee maanden geleden streek ik neer op een berg. Ik pakte mijn rugzak voor de laatste keer uit. Het grootste doel van mijn reis was bereikt: een eigen plek op het platteland van Asturias.

Ik mis iets waar je ‘s ochtends je bed voor uit komt.

En nu begint het dus te jeuken. Ik heb een beetje wat medeblogger Cheesy Finance onlangs zo goed beschreef. Ik mis iets waar je ‘s ochtends je bed voor uit komt. Ik heb behoefte aan een ikigai.

FIRE

Ik bedacht me dat dit het leven moet zijn als je FIRE bent. Financially Independent Retire Early, financieel onafhankelijk, met vervroegd pensioen, niet meer hoeven werken voor je geld. Ik ben natuurlijk niet FIRE, maar ik gedraag me wel al vijftien maanden alsof ik het ben. En het is geweldig. Elke dag helemaal zelf weten wat je gaat doen.

Maar het moet wel een beetje ergens naartoe gaan.

Transactie

Ik snap nu dus ook waarom bekende Amerikaanse bloggers die FIRE zijn nog gewoon geld verdienen. Het is fijn als er mensen iets van je verwachten, als je anderen kunt helpen met waar je goed in bent. Zo langzamerhand begin ik te hunkeren naar een deadline. Naar een transactie. Jij doet iets voor een ander en die ander betaalt jou daarvoor.

Ik hunker naar een deadline.

Het is overigens maar goed ook dat ik daar zin in begin te krijgen, want ik ben dus niet FIRE. Ik leef sinds ik ontslag nam van mijn spaargeld en dat raakt een keertje op.

Projecten

Ik verveel me absoluut niet. De afgelopen maand werd mijn huis verbouwd. Vanavond komt de timmerman om te kijken of hij nog iets van mijn keuken kan maken. En ik ben nog volop aan het inrichten. Gisteren heb ik gepuzzeld en getekend aan een mozaïekontwerp voor de schouw. Ik heb een hele grote moestuin (nu nog met name een grasveld) die klaar moet worden gemaakt voor de lente. Ik moet een houtvoorraad aanleggen. En zo zijn er tal van projecten.

Ik wil nu wel weer eens voor anderen werken.

Maar het zijn allemaal dingen voor mezelf en ik wil nu wel weer eens iets voor anderen doen. Het broeden is begonnen en het uitzoekwerk ook. In de loop van deze week komen mijn ouders op bezoek. Dan ga ik nog even de toerist uithangen in eigen land. Daarna moesten we maar eens wat serieuzer worden.