Hoe ziet een week er bij mij uit?

Ik denk dat sommige mensen zich best weleens afvragen wat ik hier de hele dag doe. Sterker, dat vraag ik mezelf ook weleens af.

Elke week is anders

Laat ik om jullie een idee te geven gewoon eens vertellen wat ik vorige week heb gedaan. Dat is deels representatief en deels ook niet. Elke week is anders. Het hangt van het seizoen af, van het weer, van wat er te doen is en van wat er op mijn pad komt.

Ik had vorige week bijvoorbeeld weinig betaald werk, maar er zijn ook weken dat ik dertig uur zit te redigeren (puf, hijg, steun). Juist omdat er zo weinig moet, ben ik voor opdrachtgevers zo flexibel als een elastiekje.

Regendagroutine

Maandag was de laatste dag in een bizar lange reeks van twintig regendagen. Op dat soort dagen begin ik meestal met vuur maken. Het is in de winter als ik wakker word in huis niet warmer dan dertien graden. Geen probleem als er buiten wat te doen is, maar als het regent gaat de kachel aan. Ik had nog een schrijfklus liggen en heb een paar uurtjes gewerkt achter mijn laptop. Vervolgens heb ik uitgebreid gekookt en gegeten en daarna nog een paar uurtjes gewerkt.

Lunch koken is vaste prik. Ik heb met dit leven dus gewoon de tijd om elke dag vers te koken, nog steeds deels met groente uit eigen tuin.

Eind van de middag was het tijd voor badminton. Officieel duurt de training anderhalf uur, maar vaak spelen we nog een halfuur tot een uur door. Ergens tussen acht uur en half negen zit ik moe en tevreden met een kop soep en één of twee katten bovenop me onder een dekentje op de bank.

Woensdag was als maandag: regen, vuurtje stoken, paar uurtjes werken, lunch koken, paar uurtjes werken (toen was het af voor die week) en naar badminton.

Buitenwerkdag!

Dinsdag was de eerste droge en zonnige dag in drie weken.  Por fin! Ik ben de hele dag buiten geweest. Twee wassen gedraaid en in de tuin te drogen gehangen en verder in het bos bezig geweest met hout. Dat begon met het vrijmaken van een pad met de zeis, de hakschep en een bijl. Toen een beetje kettingzagen en hout naar boven slepen en zo.

Alles op zijn elfendertigste hoor.

Tussendoor heb ik Spaanse les gehad via italki op een bankje in de zon. Via deze website kun je les krijgen in bijna elke taal ter wereld. Je kunt er je eigen leraar uitzoeken en boekt vervolgens privélessen via Skype. Mijn lerares is geboren in Benidorm en woont in Griekenland. Ze werkt dus net als ik locatie-onafhankelijk.

Naar de kust

Donderdag was net als dinsdag een heerlijke, zonnige dag. Ik heb eindelijk weer eens wat gewandeld aan de kust. Dit rondje, om precies te zijn. Als ik iets moois heb gevonden, dan zet ik mijn wandeling op Wikiloc in de hoop dat andere mensen er later ook van genieten.

De Asturiaanse kust werkt als een magneet. Ik vind het er zo onbeschrijflijk mooi. Deze keer viel ik dubbel met mijn neus in de boter. Want ondanks dat de lucht blauw was en er nauwelijks een briesje stond, was de zee wild. En zo heb ik voor het eerst de spuitende Bufones de Pría kunnen bewonderen. Dit zijn door de zee uitgesleten gaten in de rotsen waar het water bij een ruige zee meters hoog kan spuiten.

Ezelparadijs

Vrijdag is sinds kort mijn vaste zwemdag. Toen ik nog in Amsterdam woonde, trok ik zo’n twee keer per week baantjes. In de zomermaanden in het onvolprezen Flevoparkbad, een buitenbad van vijftig meter. De rest van het jaar wurmde ik me tussen de vele andere zwemmers in het Sportfondsenbad Oost.

In het zwembad van Arriondas heb ik tot nu toe nog altijd een baan voor mezelf alleen gehad. Het verschil tussen Amsterdam en ontvolkt gebied.

Na het zwemmen ontmoette ik Marleen bij de garage. Haar auto moest gerepareerd en ik heb Marleen een lift terug gegeven naar het Ezelparadijs. Daar heb ik thee gedronken en gekletst met de vrijwilligers, de laatste appels geraapt, geholpen met koken en ben ik blijven lunchen.

Gijón

Zaterdag zou het weer de hele dag gaan regenen en ik had geen zin in binnen zitten. In plaats daarvan ben ik naar Gijón gereden. Anderhalf uur heen en anderhalf uur terug, maar ja, ik heb de tijd en in de auto luister ik naar Radio 3.

Het officiële doel: bier inslaan bij Señor Lúpulo. Het tweede doel: stadslucht snuiven. Ik vind het geweldig op het platteland, maar ik heb wel 25 jaar in Amsterdam gewoond hè?

Het begon al snel niet een beetje, maar hevig te regenen. De golven sloegen de boulevard op. Het was al net zo’n gaaf gezicht als bij de bufones, maar dit keer werd ik er wel nat van.

Koeien

Zondag was zo’n typische dag. Zo’n dag dat je wakker wordt zonder plan en dan opeens is het avond. Ik wilde na een zondags ontbijt van boekweitpannenkoeken net naar buiten lopen om de was op te hangen, toen de buren op de stoep stonden. Ze kwamen hun koeien brengen. Die grazen regelmatig in mijn weiland.

Auto wegzetten, koeien naar het weiland begeleiden, afrasteren, badkuip vullen en natuurlijk het praatje. ‘Je eik is omgevallen hè?’ Buurman en ik door het bos naar de eik.

‘Ik ben bezig met zagen, maar die stam is veel te dik voor mijn babyzaag.’

‘Ah, dan kom ik wel een keer langs met mijn zaag.‘ (Jeej.)

En zo verder. ‘Wat een regen hebben we gehad hè? Wat saai was het om de hele tijd binnen te zitten. Je moet je doperwten opbinden hoor! Heb je nog mest nodig?’ 

Daarna heb ik dan toch nog de was opgehangen en ben naar de zondagsmarkt vertrokken. Na de markt was het eigenlijk de hoogste tijd voor de lunch, maar eerst kwam er nog een andere buurvrouw langs met haar hondje. Klets, klets en toen koken. Na de lunch besloot ik dat ik weleens wat kon bosmaaieren en toen was het tijd om vuur te maken, een warme douche te nemen en zo’n overheerlijk biertje uit Gijón.

Dag om.

Luizenleven

Welkom bij mijn luizenleven, waar aan tijd zelden een gebrek is. Er is altijd mañana. Deze week ziet er weer net zoiets uit en is toch ook weer helemaal anders. Ik denk dat ik daar binnenkort nog wel wat over schrijf.