Ik ben een verwende deeltijdprinses en het is heerlijk

De laatste tijd verschenen er in een aantal Nederlandse media columns en artikelen over vrouwen die in deeltijd werken. Daar kwamen kwalificaties aan te pas als ‘decadent’ en ‘verwende prinsesjes’.

Mijn fulltime kantoorcarrière aan de wilgen hangen is één van mijn beste beslissingen ooit geweest. En het klopt, ik voel me enorm verwend.

Driehoog achter

Vooral Catherine Keyl en Sander Schimmelpenninck gingen er onlangs lekker op los. ‘Geen man, geen kinderen en toch parttime werken: dat is het eerste wat moet veranderen.’ Aldus mevrouw Keyl. Nederlandse vrouwen zijn niet geëmancipeerd, niet ambitieus en verwende prinsesjes. ‘Blijf maar dromen van de rijke prins op het witte paard, dames. Uiteindelijk zul je dan in de bijstand en driehoog achter eindigen.’ besluit ze haar column.

Ik moest hardop grinniken vanaf mijn landgoed van 1,7 hectare.

Economisch gecompenseerd

Sander Schimmelpenninck verwijt de parttime werkende vrouw ook van alles. ‘Kiezen voor zelfontplooiing en thuiszitten met kinderen wordt door vrouwen (en mannen) dikwijls gezien als een altruïstische keuze, als een morele overtoep. Terwijl het in werkelijkheid een egoïstische keuze is, die door anderen economisch gecompenseerd moet worden.’ 

Wie precies moet wat precies voor mij economisch compenseren?

Achtergesteld

Ik zou hier heel veel over kunnen schrijven. De conclusie van beiden is namelijk dat vrouwen het aan zichzelf te danken hebben dat ze op allerlei manieren op de arbeidsmarkt nog steeds achtersteld worden ten opzichte van mannen. En dat slaat op allerlei manieren nergens op. Maar deze laat ik even liggen, daar heeft Mariimma al enkele mooie betogen over geschreven.

Leve vrijheid

Noem me een vrijgevochten vrouw, maar ik bepaal graag zelf wat ik in het leven belangrijk vind.

Er zijn dus gewoon mensen die denken dat er méér in het leven is dan carrière maken, geld verdienen en geld uitgeven. Die vinden dat ze met vrijwilligerswerk, anderen verder helpen en een beetje consuminderen misschien wel meer bijdragen aan de maatschappij. Of die leven belangrijker vinden dan werken.

En misschien zijn er wel mensen die het niet nodig vinden dat de economie altijd maar groeit. En zeker niet als dat ten koste gaat van onze mooie aardkloot.

Kantoorcarrière

Ik was vijftien toen de campagne “een slimme meid is op haar toekomst voorbereid” begon. Ik heb dus netjes gestudeerd. En toen ben ik – o gruwel – 32 uur per week gaan werken. Ik had namelijk de eerste 10 jaar werkgevers bij wie 32 uur fulltime was. Hun tijd ver vooruit. Maar volgens mevrouw Keyl had ik een deel van mijn opleiding terug moeten betalen.

Toen ik ambtenaar werd, werd dat 36 uur. Dat heb ik 9 jaar volgehouden. De rest is geschiedenis en staat beschreven in mijn boek.

Straalverwende prinses

Ik vond dus dat het leven te kort was voor een fulltime kantoorbaan. En ik werd alleen maar onrustig van die ratrace die carrière heet. Bovendien had ik veel te weinig tijd om de dingen te doen die ik belangrijk vond en graag deed.

En kijk mij nu eens? Een straalverwende prinses. Ik ben niet een beetje parttime gaan werken, maar zwaar parttime. Gemiddeld misschien 16 uur per week. Geen carrière, maar een ambacht zonder poespas. Dat mag mevrouw Keyl rete onemancipatoir vinden, maar ik gok zomaar dat zij niet haar eigen hout hakt en zaagt.

Deze verwende prinses kan van haar zelfverdiende centjes alles kopen wat haar hartje begeert. Want haar hartje begeert niet zoveel. Weinig materiële zaken tenminste. Goed bier op zijn tijd is fijn.

Stinkend rijk

Ik ben – de decadentie ten top – stinkend rijk in tijd. Ik kan dus Bruno opvangen (het wordt al een echte hond), een beetje in de tuin werken, maar ook spontaan besluiten om met een vriendin te gaan badmintonnen in Llanes en daarna samen ergens pizza te gaan eten.

Ik ben nog elke dag blij dat ik mijn kantoorcarrière aan de wilgen heb gehangen. Mijn bruto inkomen is met ongeveer 3500 tot 4000 euro per maand gekelderd, maar ik heb me nog nooit zo rijk gevoeld als nu.

En ook nog nooit zo geëmancipeerd trouwens.