Ik vind er niks meer aan
Soms weet je ineens dat je de verkeerde beslissing hebt genomen. Toen ik nog in Nederland woonde, had ik allerlei aannames over mezelf. Ik kon niet zonder Amsterdam, ik was geen avonturier, ik hield van zekerheden. Inmiddels ben ik erachter dat die aannames allemaal kloppen.
De volgende keer haal ik mijn levenslessen wel uit een boekje.
Onderdrukt verlangen
Het besef is vrij plotseling gekomen. Ik onderdrukte het waarschijnlijk al een tijdje, maar bij mijn bezoek aan Nederland was er geen redden meer aan. Ik stond in de trein van Schiphol naar Amsterdam Sloterdijk. Gezellig tussen de Nederlanders op het balkon. Ik keek naar buiten en zag die vertrouwde grijze luchten. En ik dacht: dit is toevallig wel mijn grijze lucht.
Bij de grootgrutter was het alsof ik thuiskwam.
Bij de grootgrutter kwam het echt binnen. Het gevoel van thuiskomen. Met een bonuskaart in je hand zelf je boodschappen scannen. En niet één soort havermout, maar wel vijftien verschillende verpakkingen.
Door de regen
Het lijken alledaagse dingen, maar dat is nou eenmaal wat je het meeste mist als emigrant. Door de regen fietsen. ‘s Ochtends in het schemerdonker invoegen tussen de andere forenzen. En dat je dan een flexbureau uitkiest, inlogt en bij de koffieautomaat de rij voorbij kunt omdat je thee drinkt.
Mijn schrijfplek is ergonomisch totaal onverantwoord.
Vandaag durf ik eindelijk de waarheid onder ogen te zien: ik vind er niks meer aan hier. Het wordt gewoontjes om het hele jaar door buiten te lunchen met uitzicht op de Picos de Europa. Mijn schrijfplek op de veranda is ergonomisch totaal onverantwoord. En de zon kan behoorlijk branden.
Oké, er zitten misschien best nadelen aan kantoortuinen, maar je zit in ieder geval binnen. De hele dag koeienbellen horen is ook niet alles.
Vergane romantiek
Zo’n houtkachel lijkt misschien romantisch, maar dat gevoel vergaat je wel als je dat hout eerst zelf bij elkaar moet zagen en hakken. Nooit eens even een slinger aan de thermostaat geven, altijd maar weer vuur maken.
Had ik dat dan van tevoren niet beseft? Ja ergens wel, maar toen ik nog achter een bureau zat, klonk dat slow living heel aantrekkelijk.
Als ik vroeger sla wilde klaarmaken trok ik een zak open.
Maar het is met name heel veel werk. Als ik vroeger sla wilde klaarmaken, dan trok ik een zak open. Nu moet ik de tuin in lopen, een krop uit de grond trekken, de beestjes eruit vissen en de blaadjes wassen. En dan heb ik het nog niet eens over het werk dat eraan vooraf ging. Spitten, bemesten, zaaien, wieden.
Gisteren hing ik vlak voor de lunch buiten de was op. Na de lunch was alles al droog. Dan denk ik: waarom heb ik dat dan allemaal op zitten hangen?
Nachtje slapen
Het lot wilde dat ik helemaal naar een geel huis halverwege een Asturiaanse berg moest verhuizen om erachter te komen dat mijn oude leven eigenlijk wel prima was. Ik ben voorzichtig begonnen met nadenken over een omgekeerd Project Lonica. Van een leven op het Spaanse platteland naar een Amsterdamse kantoorbaan.
Het is mooi geweest.
Dit avontuur neemt niemand me meer af. Maar ik wil nu wel weer eens in het donker uit mijn werk komen en een kant-en-klaarmaaltijd opwarmen in de magnetron. Het is mooi geweest.
Ik ga er voor de zekerheid nog één nachtje over slapen. Mijn kussen consulteren, zoals de Spanjaarden dat zo mooi zeggen. Morgen is het 2 april, misschien ziet de wereld er dan weer heel anders uit.
Comments
Whahaha. Mooie 1 April grap!
Tja, die ene dag in het jaar hé.
´Mijn kussen consulteren´, is mooi, die kende ik ook nog niet. Maar ga ik nu ook gebruiken. Ik gebruik eigenlijk graag: ´eventjes aan de binnenkant van mijn ogen bekijken´. Van B&A, ja van die generatie ben ik. Veel sterkte deze dag en dagen!
Ah ik lees dat je het besluit genomen hebt. In de actieve FIRE-slack had je het immers al een paar keer genoemd…
Wij klimmers zeggen altijd: “De beste bergsporter is degene die beseft wanneer hij of zij moet omkeren”. Ik volg je reis graag verder!
Ja, ik heb het altijd gezegd: niet alleen over de leuke dingen schrijven hè? Maar toch blijft zo’n openbaar bericht lastig hoor.
Ik snap het wel. Als je gaat omrekenen hoeveel jouw kropje sla heeft gekost (manuren, aankoop, verzorging), dan is de rekensom natuurlijk snel gemaakt. En bovendien heeft Appie zo’n 17 soorten. Mijn Appie XL in ieder geval wel.
17 soorten? Wat is Nederland toch een mooi land…
Haha, ik geloofde het echt!!!!!! Fantastisch geschreven
Even ervanuitgaande dat je dit bericht puur toevallig vandaag post: goed inzicht, en dapper dat je dit wilt posten!
Ik heb me altijd afgevraagd waarom je niet gewoon een huisje in oostgroningen of zuid limburg had gekocht. Daar kosten huizen inclusief tuin ook geen drol, maar heb je wel gewoon de appie om de hoek.
Ik wens je veel sterkte!
Ja, Oost-Groningen is schitterend! Waarom heb ik dat niet willen zien…
Dapper dat je het toegeeft. Ik ben benieuwd hoe je teruggaat naar je niet zo avontuurlijke leven. Ik blijf je reis naar geluk volgen in elk geval. Ook ben ik benieuwd of Andres de grap ervan kan inzien.
Een niet-avontuurlijk leven lijkt me heerlijk! En ik denk dat ik Andrés ook graag zijn koeien en ezels verhuist naar Oost-Groningen.
Hoe dan ook ontzettend stoer!
Voor je firefriends geen verrassing meer natuurlijk, maar stoer dat je het durft toe te geven op je blog. Het is ook best een eenzaam leven zo halverwege een Spaanse berg ondanks de buurmannen die onverwacht langskomen om te pronken met hun motorzaag. En elke dag zon klinkt wel leuk natuurlijk, maar gaat ook best snel snel vervelen dat blijkt maar weer. Heeft Andres al besloten of hij nu in Amsterdam gaat wonen?
Ik wilde Oost-Groningen voorstellen. Daar hebben ze ook klei, dus daar kan hij misschien wat beter aarden.
Is dit een kleine twijfel of is dit de grote hobbel en liggen de kleine twijfels al achter je?
Hoe dan ook, ik vind je stoer.
En mocht het een 1april grap zijn, dan heb je het overtuigend weten te brengen. 😉
Het kwam nogal plotseling opzetten, maar het kan zijn dat het morgen weer over is.
Ik dacht, toen ik de kop zag, dat je zou gaan beschrijven dat je helemaal niets meer aan Amsterdam vond en dat je tijdens je bezoek aan Nederland bevestigd kreeg wat je al een tijdje wist: Asturië is jouw nieuwe land.
Maar toen bleek het omgekeerde, helemaal fout om naar Spanje te gaan. Toen viel het kwartje en dacht ik: 1 april!!
Hahahaha, heerlijk dit!
Ach ja, en je vrienden en familie missen is vooral géén reden om terug te gaan he? Toen ik merkte dat je daarniets over schreef viel bij mij het kwartje 🙂
Groot gelijk Lonneke! Lijkt me daar een enorme saaie boel. Ik zou alleen al afknappen op die sla met beestjes. En die was he?
Lekker terug naar de uitlaatgassen en de kantoortuinen., de drukte, de agressie, heerlijk!
geniale 1 april grap Lonneke!
lonneke, verlos ons uit ons lijden.
Ik begin nu te denken dat het geen 1 april grap is….
maar whatever makes you more happy, gewoon doen!
Morgen jubelblogje over je nieuwe woonplek?
whahaha…goeie grap! Je zult er morgen met hele andere ogen naar kijken….geloof me maar 😉
Joepie, terug naar de rat race !……………….grapjas…..geloofwaardig gebracht hahaha
Geweldig! Ik schrok al, tot het me halverwege begon te dagen 😂
Net terug van de moestuin en gewoon twee aangevreten kroppen sla in de compostbak gegooid. Morgen gaat het hier 4mm regenen. Nou van die regen hebben we de laatste tijd in Zuid Holland meer dan genoeg gehad.
De meeste mensen vinden me toch al idioot, dat ik moestuinier. In de winkel is ook alles te koop, op spekbonen na natuurlijk.
Had ik het al over de spierpijn gehad en mijn vieze handen?
Ik ga ook stoppen. Maar vooralsnog ga ik ook eerst een nacht mijn kussen consulteren…..