In 2018 wordt het anders

Ik werkte het afgelopen halfjaar op 6 verschillende plekken als vrijwilliger. Hoewel het zwerven nog prima bevalt, ben ik het meedraaien in de huishoudens van anderen wel een beetje zat. En ik kan nog meer van Spanje gaan bekijken, maar Asturias heeft zich nou eenmaal gevestigd in mijn hoofd. Eigenlijk is er dus geen excuus meer om begin 2018 de volgende stap te zetten.

6 verschillende gewoontes

Ik woonde en werkte op 6 verschillende plekken met telkens andere gewoontes. In een pelgrimsherberg op de Camino del Norte, bij het Ezelparadijs in Asturias, op een op permacultuur geïnspireerde finca in Galicië, bij een mevrouw op het platteland van Mallorca, op 1500 meter hoogte in Andalusië en bij een echtpaar dat zwerfkatten opvangt in Catalonië.

• Op 4 plekken had ik een eigen kamer, op 1 plek sliep ik in een caravan en op 1 plek deelde ik mijn kamer met een praatgrage Spaanse.
• Op 2 plekken werkte ik tussen de 4 en 5 uur per dag, op 2 plekken was het meestal minder en op 2 plekken kwam het in de buurt van de 8 uur.
• Op 2 plekken was er werkende wifi, op 1 plek moest ik mijn laptop op een kabel in de woonkamer aansluiten, op 2 plekken was de wifi gelimiteerd (respectievelijk tussen 18.00 en 22.00 uur en tot 19.30 uur) en op 1 plek was er geen wifi.
• Op 4 plekken bestond een substantieel deel van mijn werk uit schoonmaken en ander huishoudelijk werk. Vegen, vloeren moppen, wc’s schoonmaken, bedden verschonen, wassen en afwassen.
• Ik leefde met 123 dieren: 15 honden, 27 ezels, 1 muildier, 5 paarden, 2 pony’s, 39 katten, 1 varken, 28 kippen, 4 eenden en 1 schaap.
• Op 2 plekken werd er op Spaanse manier afgewassen (afwassen, afspoelen en dan laten opdrogen), op 2 plekken op de Nederlandse manier (afwassen en afdrogen) en op 2 plekken was het een combinatie van die 2.
• Van mijn hosts waren er 2 Nederlands, 3 Frans, 1 Spaans, 2 Iers en 1 Brits-Palestijns. De voertaal was 1 keer Engels, 2 keer Nederlands/Engels en 3 keer Spaans.
• Op 4 plekken werd eten zoveel mogelijk opgegeten, aan de dieren gegeven of gecomposteerd. Op 2 plekken zag ik met lede ogen aan hoe er enorm veel voedsel werd verspild.
• Op 3 plekken waren er restricties wat douchen betreft: op 1 plek was er geen water en ging ik onder de tuinslang, op 1 plek was er warm water tussen 18.00 en 19.30 uur en op 1 plek mocht ik alleen douchen voordat ik de badkamer ging schoonmaken.
• Op 5 plekken zorgde ik zelf voor mijn ontbijt, op 4 plekken zorgde ik zelf voor mijn lunch en op 3 plekken zorgde ik zelf voor mijn avondeten.
• Op 2 plekken mocht het wc-papier in de wc. Op de andere 4 plekken in een bakje ernaast.

En nu is het wel even mooi geweest.

De volgende stap

Ik zou nog veel meer kunnen leren van hosts, maar ik leer het vast ook wel door het zelf te gaan doen. En ik zou nóg meer van Spanje kunnen zien, maar het komt er toch steeds op neer dat ik naar Asturias wil. Tegelijkertijd merk ik dat de zin steeds groter wordt om aan mijn eigen project te gaan bouwen. Het wordt tijd voor de volgende stap. Een spannende stap, de huizenjacht!

Appartement huren

En dus is dit het plan. Allereerst ga ik terug naar Asturias. Op 8 januari zit ik 11 uur in de trein, van Barcelona naar Gijón. Op 10 januari heb ik een afspraak voor de bezichtiging van een huurappartement in een fijn kustplaatsje. Als het wat is en het nog beschikbaar is, dan zou het zomaar kunnen dat ik dat voor een tijdje ga huren. Zodat ik een basis heb in Asturias om van alles te gaan ondernemen:

• Het bezichtigen van bebouwbare lapjes grond, huizen en ruïnes.
• Het uitzoeken van de plaatselijke regelgeving en de benodigde vergunningen, met name wat betreft vakantieverhuur.
• Contact leggen met mensen die mij vóór zijn gegaan, ik kan vast veel van hun ervaring leren.
• Op zoek naar professionals: een makelaar, een advocaat, een gestor (een bemiddelaar, iemand die de regelgeving kent).
• Alvast iets van een plaatselijk netwerk opbouwen.
• De rest is schrijftijd.

Good old Ezelparadijs

Maar eerst nog even naar het Ezelparadijs. Ja, dat is ook een Workaway plek, maar zo voelt het niet. Het Ezelparadijs voelt als thuiskomen. Als oude vrienden terugzien. Het wordt hard werken, want er zijn op dit moment maar weinig vrijwilligers. En nee, er is nog steeds geen water en de tuinslang is nu echt te koud. Het wordt afzien dus. Zin in.

Organisch project

Dit is het hele plan voor 2018 tot nu toe: ik wil stoppen met Workaway en ik wil tijdelijk iets huren om de volgende stap te kunnen voorbereiden. Het heeft niet zoveel zin om verder vooruit te plannen, want eerst maar eens zien wat ik tegen ga komen. Misschien stuit ik zomaar ergens op een geweldige showstopper.

Sorry jongens, dat heb je met projecten die organisch tot stand komen. De live trial and error agile scrumshow, weten jullie nog wel? Paso a paso.