Inhaalrace met de tuin

Ik kon me er nauwelijks toe zetten tijdens de lockdown. Begin mei was de moestuin meer een oerwoud. Maar ik heb me erdoor geploegd. Een tuinupdate en een twijfel.

#1 Duurbetaalde tuinbonen

Oeh, wat zijn boterzachte tuinbonen zo vanuit de tuin op je bord lekker! Maar toch denk ik niet dat ik ze dit jaar weer zaai. Man, wat een strijd heb ik moeten leveren. Ik had in februari al zwarte luizen op mijn planten. Had ik nog zó vroeg gezaaid. Eind oktober de eerste lichting al en begin december de tweede lichting. Met het idee dat ik dan lekker lang tuinbonen kon eten.

‘Lekker lang’ werd twaalf dagen. In die twaalf dagen heb ik denk ik zes keer tuinbonen gegeten. Ze waren goddelijk, maar daarvoor heb ik wel bijna twee maanden gevochten tegen die kleine zwarte vreetmonstertjes.

#2 Doperwten met grootheidswaanzin

Ik had deze winter ook voor het eerst doperwten gezaaid. Gekregen van de buurvrouw. En ach, altijd leuk om nieuwe dingen uit te proberen. Het bleken makkelijke planten. Geen plagen, niets aan te doen.

Maar het zijn wel megalomane planten voor zulke mini-erwtjes. Ze namen de hele boel over. Zetten mijn aardbeien in de schaduw en sloegen hun tentakels uit in mijn Asturiaanse perzikboom. En daarna moet je heel veel peulen oogsten voor heel weinig mini-erwtjes. Ik zeg leuk voor een keertje.

#3 De wraak van de courgette

Nee, dan een courgetteplant. Die blijft maar produceren. Niet tegenop te eten. Vorig jaar kwam er na veel aandringen van de buurvrouw een klein stekje in de tuin. Ik hoefde namelijk niet zo nodig courgettes. Vond het een wat saaie groente.

Ik oogstte er 33 en werd fan. Dit jaar ben ik al acht courgettestekjes verder. Er leven er op dit moment nog twee. De eerste drie plantte ik nietsvermoedend. Drie leek me een beetje veel, maar ik kon altijd de beste houden. Een dag later was er vrijwel niets meer terug te vinden van mijn stekjes. Opgegeten door de slakken.

Waar ik vorig jaar de oorlog verklaarde aan de rupsen, heb ik dit jaar een grondige slakkenhaat ontwikkeld. Wij hadden hier namelijk wél gewoon een goed nat voorjaar en het was hier een waar slakkenparadijs. Overal waren die krengen in grote getale te vinden.

Ik kocht drie nieuwe stekjes en legde op aanraden van een buurvrouw een dikke beschermingswal van as om mijn plantjes. Daar waren die beesten allerminst van onder de indruk. In een paar dagen tijd waren de drie volgende stekjes met huid en haar opgegeten.

Toen kocht ik er weer twee. Die ik zorgvuldig opkweekte in potten. Een paar dagen geleden vond ik ze groot genoeg om ze in de tuin los te laten en sindsdien tel ik elke ochtend na het opstaan hun blaadjes. Ze leven nog, maar ze zijn zeker niet ongeschonden.

Misschien is het wel de wraak van de courgette. Ik hoefde ze toch niet zo nodig?

#4 Van oerwoud naar moestuin

#5 Twijfels

En ondertussen steken de twijfels de kop op. Is dit nu wel de manier? Het is een continue strijd met wat wij onkruid noemen. Je hebt je hielen nog niet gelicht of overal popt weer groen omhoog waar je het niet wilde hebben. Zeker in dit seizoen kun je de boel nog geen week laten verslonzen.

Het is gewoon niet logisch. Die plantjes willen de aarde bedekken. Kale aarde is kwetsbaar en aan het weer overgeleverd. En ik zit daar maar tegenin te gaan.

De bedden waarin de tuinbonen en de Asturiaanse berza stonden heb ik leeggehaald. Die aarde moet uitgeput zijn. De berza heeft er meer dan een jaar gestaan. Verder stonden er voor de tuinbonen ook al spruiten. En knoflook. Ik besloot dat de aarde rust mocht krijgen. En plempte een flinke lading koeienmest op de bedden.

En nu denk ik: zit ik dus ladingen stikstof op die grond te dumpen om het maar weer zo snel mogelijk geschikt te maken voor de volgende snelproducerende planten. En ondertussen word de tuin geplaagd door rupsen, zwarte luis en slakken. Hier gaat iets mis met het evenwicht. En de stoorzender ben ik.

Ik ga mijn permacultuurliteratuur er maar weer eens bij pakken.

#6 Nieuwe oogst in aantocht

Maar ondertussen heeft deze stoorzender de tuin wel weer aardig vol staan. Dit seizoen wordt er nog eentje van traditioneel tuinieren. In aantocht:

• Knoflook – hangt nu bijna twee weken te drogen, veel kleiner dan vorig jaar, dus dat vergt ook nog wat onderzoek
• Uien – minder in aantal dan gewild, want nadat ik de eerste lading had gekocht en geplant begon de confinamiento
• Spitskool – een stuk minder groot dan de reuzen van vorig jaar, want de slakken hebben als een malle huisgehouden
• Sla – serieel geteeld, de eerste lichting is inmiddels op, van de tweede staat er nog één krop, de derde is in aantocht en de vierde vandaag geplant
• Paprika – hopen op wat warmer weer…
• Pepers – milde pimiento de padrón en pikante pepertjes, ik weet niet meer wat wat is, maar dat proef je vanzelf
• Prei – de eerste lichting is bijna klaar, de tweede lichting ging vandaag de grond in
• Savooiekool – als opvolger van de spitskool, de eerste rupsen zijn inmiddels waargenomen
• Courgette – who knows
• Snijbonen – ze klimmen als een gek
• Aardappel – spontaan gaan groeien tussen de compost
• Snijbiet – good old snijbiet, wel wat minder dan vorig jaar…
• Selderijknol – leuk, leuk, gekregen van een buurvrouw, die koop je hier bijna nergens
• Romanesco – van dezelfde buurvrouw, bedreigd door slakken
• Aubergine – ook een nieuw experiment, benieuwd of dat hier lukt zonder kas
• Pompoen – ik kreeg vijf plantjes van een vriendin en er leeft er nog eentje, ook weer het werk die slijmerige veelvraten
• Spruitjes – van zaad uit Holland, vorig jaar erg lekker van gegeten
• Boerenkool – ook zaad uit Holland, de oogst viel vorig jaar tegen, maar het ziet er nu veelbelovend uit

Als het een beetje wil, eet ik deze zomer en herfst dus toch nog volop uit eigen tuin. En als ik een beetje bijblijf met onkruid- en beestjesbestrijding. Ik vind het leuk hoor heus. Maar iets zegt me dat ik een rare strijd aan het voeren ben met de natuur.

O, en nog een toegift naar aanleiding van twee reacties op mijn blog. Zo eindigden mijn tuinbonen vorig jaar. Keurig tussen de dille en ik liet de zwarte luizen en de lieveheersbeestjes het lekker met elkaar uitzoeken. Geen tuinboon gegeten…