Interviews
‘Had je niet liever terug gewild naar Nederland?’ Die vraag heb ik de afgelopen maanden regelmatig gehad. Het antwoord is nee. Mijn leven is hier. Voordat ik ziek werd, heb ik twee interviews gegeven en een artikel geschreven. Die vertellen precies waarom.
De mammapoli
Ik ben heus weleens jaloers geweest op borstkankerpatiënten in Nederland. ‘Maar dan vraag je dat toch even aan de mammapoli?’ zei een vriendin een keer, toen me vertwijfeld afvroeg of ik een bepaald medicijn nou echt moest slikken. De mammapoli? Hallo jongens, die hebben we hier niet hoor. Als ik een vraag wil stellen, dan kan ik hooguit een brief schrijven. Of googelen.
Ik heb me de afgelopen maanden suf gegoogeld.
Hersteloord
Maar ik woon wel hier. In voor- en tegenspoed. Het leven is nergens perfect. En ik zit dan wel weer in het beste hersteloord ever. Mijn leven bestond de afgelopen tijd – naast bezoeken aan ziekenhuizen – vooral uit wandelen en zwemmen in de natuur, gezond koken uit de moestuin en met een boek in de tuin zitten met uitzicht op de Picos de Europa. Dat kan echt slechter.
Het leven gaat door
Ik weet nog steeds niet wanneer ik bestraald ga worden. De mevrouw van radiologie wist me onlangs te vertellen dat ze vertraging hadden opgelopen. Het gaat dus allemaal nog wel even duren.
Maar ik ben ondertussen ook weer zoveel mogelijk doorgegaan met leven. Eerder deze week plonsde ik hier met een vriendin in zee. Nu zit ik bij de houtkachel te schrijven. Ik ben net door de storm en de regen naar buiten gelopen om boerenkool uit de tuin te halen. Gisteren at ik kastanjesoep uit het bos.
Lockdown
Ik heb de afgelopen maanden nooit gedacht ‘was ik nu maar in Nederland gebleven’. Eerder het omgekeerde. Mijn ziekte is voor mij een bevestiging dat je je leven niet moet uitstellen, want je weet niet hoe het leven loopt.
Toen ik hier in het voorjaar twee maanden opgesloten zat tijdens de strenge Spaanse lockdown, heb ik twee interviews gegeven en een artikel geschreven over mijn leven hier. En ik besefte onlangs dat ik die nog nooit met jullie heb gedeeld. Bij deze.
- Pelgrim met een vaste standplaats (april 2020, dit artikel verscheen in de Jacobsstaf, het kwartaalblad van de Nederlandse Vereniging van Sint Jacob, april 2020)
- Podcast ‘getting comfie with’ (mei 2020, een podcastserie van Future Communication, aflevering 4: hoe is het om te werken als tekstschrijver vanuit het buitenland?)
- Ik vertrek voor angsthazen (juli 2020, verschenen in ‘Vandaag nog weten wat je wilt‘ van uitgeverij Thema)
Ze vertellen waarom ik – ondanks een zwaar jaar – hier nog steeds hartstikke gelukkig ben. En misschien ben ik door alle gebeurtenissen zelfs alleen maar meer geworteld hier.
Zo, en nu de pan met boerenkool op het vuur!
Lees hier alle verhalen over en van mij in de media.
Comments
Hi Lady,
Wat ontzettend leuk om je stem eens te horen!
Mooie interviews!
Succes met alles!
Dankjewel!
Blij te horen dat je toch nog op de goede plek zit daar in Spanje op een berg in een geel huis. Sterkte en beterschap uit Nederland!
Het leven is nergens perfect… Bij die zin heb ik even stil gestaan want je hebt gewoon gelijk!! Overal is wel wat…
Hoop voor je dat de behandelingen snel mogen starten.
Ik heb met veel plezier naar jouw verhaal in de podcast gelustered.
Heel veel sterkte en beterschaap!
Het is wel de perfecte lakmoesproef en een teken dat je echt thuis bent in Spanje nu. Anders had ik me inderdaad kunnen voorstellen dat in barre tijden een gevoel van heimwee en verlangen naar huis de kop op zou steken. Wat fijn dat Spanje echt als thuis voelt!
Ja, lakmoesproef is wel het goede woord!
Ik woon sinds kort een gedeelte van het jaar in Kreta. Toen ik met deze keuze bezig was heb ik je boek gelezen. Behalve interessant en grappig, sterkte dat mijn beslissing om het te gaan doen. Nu kijk ik uit op een prachtig berggebied en op de zee, terwijl ik de belletjes van de schaapskudde hoor. Ik denk vaak aan jou en lees je blog. Graag wil ik je bedanken voor je teksten maar vooral wil ik je een hart onder de riem steken en sterkte wensen met je behandeling en herstel.
Ha Yolanda, wat gaaf om te lezen dat jij ook de sprong hebt gewaagd en dat ik je daarbij nog een beetje heb kunnen stimuleren. En dankjewel!