It’s the climate, stupid
Het bericht haalde eind juli nauwelijks de kranten: de stijging van de temperatuur in de eerste helft van 2016 is zo hoog, dat zelfs klimaatwetenschappers erdoor verrast zijn. Al veertien maanden lang wordt record na record gebroken.
En tegelijkertijd is het niets nieuws. Sinds ongeveer 1880 houden we de temperaturen op aarde een beetje netjes bij. De top-16 van warmste jaren ooit bestaat uit 2001 tot en met 2015, plus 1998. Het lijkt nu al bijna zeker dat 2016 het derde recordjaar op rij wordt. En juist dat het allemaal niets nieuws is, maakt het zo verontrustend.
En nee, dit wordt geen vrolijk verhaal. Er valt gewoon niets te nuanceren.
Oorzaak: wij
Volgens ongeveer 97% van de klimaatwetenschappers staat het met ‘aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid’ vast dat de mens de belangrijkste veroorzaker is van de snelle opwarming van de aarde. Van alle politici is Donald Trump zo ongeveer nog de enige die het allemaal maar kul vindt. Daarmee onderscheidt hij zich van lieden als Kim Jong-un en Bashar al-Assad, die de opwarming van de aarde wél erkennen.
Klimaatakkoord Parijs
Trump heeft beloofd dat de VS zich terugtrekt uit het klimaatakkoord van Parijs als hij president wordt. Een akkoord waarin 171 landen met elkaar afspraken om de gemiddelde temperatuurstijging ten opzichte van 1880 niet boven de 1,5 graden uit te laten komen. We zitten in de eerste helft van 2016 op 1,3 graden. De gangbare theorie is dat het proces onomkeerbaar wordt en in een stroomversnelling komt vanaf 2,0 graden. Er is al de nodige discussie onder klimaatwetenschappers of dat niet te optimistisch gedacht is.
Elfstedentocht
Wat mij het meest verontrust is dat we er met zijn allen nauwelijks serieus iets aan doen. Klimaatverandering is geen terrorisme. Het uit zich niet in vreselijke, bloedige aanslagen die in één klap voor grote angst, enorme woede en diepe rouw zorgen. En toch is het een stuk bedreigender voor de mensheid. Het is ook best ongrijpbaar en ver weg. Natuurrampen als gevolg van klimaatverandering vinden met name in ontwikkelingslanden plaats. En op de Noordpool voltrekt zich een drama, maar daar komen we toch nooit. Het enige dat wij ervan merken is dat we al bijna twintig jaar geen Elfstedentocht meer hebben gehad.
Gezamenlijke vijand
Het grootste probleem: we hebben geen gezamenlijke vijand. Die vijand zijn we namelijk zelf. En dat is best ongemakkelijk. Ik zat laatst naar een vermakelijke lezing van Joris Luyendijk te kijken bij de TU Delft over zijn boek ‘Dit kan niet waar zijn’. Hij legde de motieven van bankiers uit om mee te doen aan exorbitante zelfverrijking en trok daarmee een parallel met wat hij zelf eigenlijk deed voor het milieu. ‘Ja, ik kan mijn auto wel weg doen, maar dan maak ik mijn eigen leven heel lastig, terwijl het voor het klimaat een druppel op de gloeiende plaat is.’ Individuele bankiers bleken precies hetzelfde te denken over bonussen: ‘Als ik afzie van mijn bonus, wordt de bankensector daar niet beter van. Het maakt geen enkel verschil, dus kan ik die bonus net zo goed wel pakken.’
Over bankiers zijn wij collectief verontwaardigd. Over onszelf natuurlijk niet. En zo gaan we als lemmingen op de afgrond af.
Misschien vind je dit ook leuk
Waarom ik blij ben dat ik niet FIRE ben
Hoe leefstijlinflatie erin sluipt
Reacties
Klimaatopwarming wordt gebruikt als verdienmodel en voor symboolpolitiek. Flauwekul als gloeilampen verbieden en stozuigers die met minder zuigkracht toe moeten. En extra belastingen voor burgers. De echte grote factoren zoals de veehouderij, luchtvaart en scheepvaart worden buiten schot gehouden.
Ha, ik vind klimaatopwarming als verdienmodel een originele gedachte 😉
Je zou veel meer moeten belasten volgens het principe ‘de vervuiler betaalt’. Natuurlijk moet je het bedrijfsleven niet ontzien, maar in het geval van de veehouderij, de luchtvaart en de scheepvaart, kom je uiteindelijk ook bij ‘ons’ gebruikers uit. Wij (ik niet trouwens) eten dat vlees uit die intensieve veehouderij. Wij stappen in dat vliegtuig. En die schepen varen uiteindelijk meestal ook voor ons consumenten. Het is lastig te beseffen dat we echt een stap terug moeten doen.
Het wordt gebruikt als verdienmodel voor de overheid. vooral de Nederlandse overheid. En nog even voor de duidelijkheid. Wij eten meestal vegan en ik heb nog nooit gevlogen. We zijn consuminderaars, afvalscheiders, houden niet van winkelen, hebben zonnepanelen, gebruiken heel weinig energie (geen vaatwasser, droger), geen open haard etc.
Dus ik vind het heel vervelend als er gesproken wordt over ‘ons’ want daar hoor ik absoluut niet bij. Ik denk dat het gedeelte van de luchtvaart zwaar onderschat wordt. Ik ben nu vijftig en ik heb de lucht zien veranderen. Als kind zag ik veel meer blauwe luchten en niet de sluierbewolking door zoveel vliegtuigen.
Verder vind ik dat er in de media vooral aandacht is als het ergens warmer is en niet als het ergens kouder is. Er wordt veel meer gemeten. Statistiek kun je beinvloeden.
Ik vind het de hoogste tijd dat er dingen gaan veranderen. Niet alleen vanwege het klimaat, want ik ben een beetje sceptisch. Alleen al vanwege de vervuiling, het dierenleed en de eerlijke voedselverdeling moeten we naar een ander voedingspatroon met minder dierlijke producten. De wereld moet schoner. Het kan zo niet doorgaan en al helemaal niet met symboolpolitiek.
Ha sorry, wat ik bedoelde is dat vervuilende bedrijven worden gedreven door consumenten die graag kiloknallers kopen en goedkoop willen vliegen. Goed bezig, ik hoop de stap naar vegan ook nog eens te maken. Verder helemaal eens! Zonder rigoureuze maatregelen komen we er niet…
Prachtig stuk Lonneke!
Een flinke wake-up call voor iedereen, terwijl we het allemaal al heel goed weten, maar dat koppie zakt zo makkelijk in het zand weg.
Mag ik hem delen op mijn FB-tijdlijn?
Groetjes, Barbra
Tuurlijk!
Heel naar om over na te denken, maar zo ontzettend waar. Daarom sleep ik toch maar die emmertjes water van de douche naar de wc… En eten we zoveel mogelijk vegetarisch. En proberen we zoveel mogelijk te fietsen. (Om vervolgens wel met het vliegtuig op vakantie te gaan, want het moet wel leuk blijven. Erg is dat.)
Het zijn van die knoop-in-je-maag-dingen he, waarvan je hoopt dat ze weggaan als je er niet over nadenkt.
Ja, knoop in je maag is een goede omschrijving! Ik worstel ook.
De uitstoot van vervuilde lucht (en de invloed daarvan op het klimaat) zal denk ik niet verminderen zolang alles om geld en macht draait. Er kan allang op waterstof gereden worden, of meer op elektra, maar zolang de belangen van de olie industrie zo groot zijn zal het niet veranderen. Als de olie industrie weg valt, dan verdienen een heleboel mensen minder en misschien zakt de economie in. De fabrieken investeren ook onvoldoende in het verlagen van hun uitstoot, want als je hierin investeert, kost het alleen maar geld en levert het niet op, dus hun winst is minder groot als zou kunnen. De grote jongens moeten verplicht worden om technologie te ontwikkelen en de bestaande te gebruiken om de uitstoot terug te dringen., zolang dat niet gebeurd, zal er geen grote doorbraak komen. Let wel. daar mee wil ik absoluut niet zeggen dat wij als individu dus niets hoeven te doen. Want alle beetjes helpen, al is het dan misschien alleen maar dat de temperatuur minder snel stijgt. Maar dat is in ieder geval al iets.
Eens! Wat de grote industrieën betreft, moeten er echt radicale keuzes worden gemaakt, en snel ook. Ondertussen kunnen we gelukkig als consumenten en individuen ook best veel doen. Maar dat vraagt ook opoffering en dan kom ik toch weer bij de vergelijking met de bankiers uit: hoeveel mensen gaan dat in hun eentje doen?