Een jaar vol mooie momenten

Bijna een jaar geleden blogde ik over twee goede voornemens voor 2016. Een daarvan was de happiness jar: een pot vol mooie momenten. Het idee was briljant in zijn eenvoud. Schrijf elke dag op een briefje wat het hoogtepunt van die dag was. Ik heb het een jaar lang gedaan. De afgelopen twee avonden heb ik alle briefjes van 2016 uit de pot gehaald en ze herlezen.

Echt, mocht je nog om een goed voornemen voor 2017 verlegen zitten, maak een pot vol mooie momenten! Het kan nog best, je weet vast nog wel wat het hoogtepunt was van 1, 2 en 3 januari. Het is een ideale vorm van self-nudging: ook op shitdagen ga je op zoek naar het allerleukste van die dag. Er is altijd iets, hoe klein ook.

Een heerlijk jaar

Het heeft me twee avonden gekost om alle briefjes van vorig jaar open te maken en te herlezen. Dat was een fijne bezigheid! Bij vrijwel elk briefje kon ik me de situatie of het moment weer voor de geest halen. Omdat ik over elke dag iets positiefs heb opgeschreven is het alsof ik een fantastisch jaar heb gehad! Nou héb ik vorig jaar ook een bijzonder en mooi jaar gehad, maar zo’n lange serie hoogtepunten teruglezen geeft het wel een hoop extra glans.

Gelukkige momenten

Ik deed het niet alleen om mezelf zachtjes te dwingen om meer aandacht te hebben voor positieve dingen. Ik was ook oprecht benieuwd wat er na een jaar op al die briefjes zou staan. Waar gaan die mooie momenten over? Project Lonica is een zoektocht naar geluk. Ik hoopte dus dat mijn pot vol mooie momenten me ook meer inzicht zou geven in waar ik nou gelukkig van word.

Stapeltjes

En dus heb ik de afgelopen twee avonden die briefjes een beetje zitten analyseren en er stapeltjes van gemaakt (noem het een afwijking). Er kwamen een aantal zeer herkenbare dingen uit en een aantal dingen die me verrast hebben. Herkenbaar was bijvoorbeeld de enorme stapel ‘buiten’. Ik schreef tientallen briefjes over blauwe luchten, de zee, bomen die weer blaadjes kregen, over vogels die floten en koeien die in de wei stonden. Over lange wandelingen, over het schoonmaken van ezelhoeven, over wroeten in de aarde. Er was gelukkig ook een grote stapel ‘mensen’. Onverwacht leuke ontmoetingen, prettige feestjes, mooie momenten met mijn lieve ouders en goede gesprekken met goede vrienden. En: een flinke stapel ‘ondernemen’. Daar heb ik echt veel lol in. Van de eerste opdracht die ik kreeg, de eerste training die ik gaf tot mijn eerste btw-aangifte (ja echt, op één briefje staat het afdragen van belasting als hoogtepunt van de dag).

Doen

De meest verrassende stapel was de stapel ‘getting things done’. Natuurlijk! Hoe lekker is het om iets af te vinken waar je tegenop zag, wat je moeilijk vond of waar je geen zin in had. Twee andere stapels waar ik erg blij mee was: ‘out of comfortzone’ en ‘nieuwe dingen doen’. Sowieso blijkt ‘doen’ een sleutelwoord. Een groot pak briefjes ging daarover. Over bierbrouwen, over uitgebreid koken, over zwemmen in open water, over behang van de muur halen (met dank aan één van mijn lieve lasten). Ik lees op dit moment het boek If you’re so smart, why aren’t you happy van Raj Raghunathan (daar blog ik later nog weleens meer over) en één van de dingen die hij noemt waar mensen gelukkig van worden is ‘flow’: lekker bezig zijn en de tijd vergeten, werk verzetten, nieuwe dingen maken. Getting things done.

Dus ik weet wat me in 2017 te doen staat. Lekker bezig blijven, werk verzetten, nieuwe dingen doen, af en toe mijn comfortzone uit, veel zwemmen, fietsen en wandelen, veel afspreken met mensen die belangrijk voor me zijn en… weer een pot vol mooie momenten vullen!