JOMO op het Asturiaanse platteland
Vandaag wordt er in de Vuelta een spectaculaire etappe gereden. De finish ligt vlakbij mijn huis: de beroemde meren van Covadonga. Ik kijk uit op de bergen waar de wielrenners straks doorheen ploegen. Maar ik ga mooi niet kijken.
Over introvert zijn en the Joy Of Missing Out.
Alleen op mijn berg
Helemaal alleen wonen op het Spaanse platteland, madre mía. Zou je dat nou wel doen? En dan ook al geen collega’s meer en geen werk om naartoe te gaan. Ga je niet vreselijk vereenzamen? Ik zou het helemaal niks vinden. Ik zou het doodeng vinden. Ik zou de gezelligheid missen. En hoe moet dat nou toch met je sociaal leven?
Als het gaat schemeren beginnen de bosuilen.
Dat soort vragen en opmerkingen, ik heb ze veel gehad. Snap ik ook wel. Maar geloof me, ik vind het heerlijk hier op mijn berg.
Vandaag ben ik voor het eerst deze week helemaal alleen en ik heb ernaar uitgekeken. Met de kruiwagen in de weer geweest op het land en toen heerlijk lui met de katjes op de bank gelegen. Straks haal ik nog even de schilderskwast langs een paar dingen, ruim een beetje op en ga een uurtje zitten schrijven op mijn veranda.
Het is hier een oase van stilte en rust. Overdag hoor je de koeien en als het gaat schemeren beginnen de bosuilen. En heel soms hoor je een auto.
JOMO
Of het geluid van carbidschieten. Want er is in de zomer elke dag wel ergens een dorpsfeest. Van de week hoorden Andrés en ik het toen we hier aan het werk waren. We zagen in de verte een groep mensen uit de dorpskerk komen, zo te zien met een beeld van de maagd Maria op hun schouders. ‘Fiesta!’ zei Andrés. ‘In je eigen dorp nog wel. Ga erheen. Dansen, drinken!’
Spanjaarden maken overal een feestje van.
Mooi niet. The Joy Of Missing Out. Op 4 augustus was de beroemde Descenso Internacional del Sella. Je zou het niet zeggen als je het filmpje ziet, maar dat is een kanorace. Spanjaarden maken overal een feestje van. Dat gun ik ze van harte. En ik ben lekker het hele weekend op mijn berg blijven zitten.
Gisteren was het Día de Asturias en kwam de Spaanse koning met zijn gezin naar Cangas de Onís, hier twaalf kilometer vandaan. Is vast een enorme toestand geweest, maar het is allemaal langs me heen gegaan.
Introvert
Ik ben een introvert. Dat betekent dat sociale activiteiten mij energie kosten. En dat ik daarna weer in mijn eentje de batterij moet opladen. Net als de meeste introverten hou ik wel van gezelligheid, maar niet van drukte en feestjes.
Ik wil met mensen die ik aardig vind kijken naar de sterrenhemel.
Ik wil met mensen die ik aardig vind op mijn veranda een glas wijn drinken. Of goed bier. En niet meer dan een of twee tegelijk graag. Die mensen dan hè. Met uitzicht op de Picos. En dat dan langzaam zien veranderen in een sterrenhemel. Terwijl de bosuil schreeuwt en de vleermuizen vliegen.
Augustus in Asturias
Ik ben bijna de hele maand augustus op mijn berg blijven zitten. Augustus is de maand van de invasie, van de hordes. Dan komen de toeristen. Dan sta je rij voor de rotonde, rij je in een sliert auto’s achter de voorste aan, die niet harder dan vijftig wil. Kun je nergens meer parkeren. Moet je om negen uur bij de supermarkt op de stoep staan om nog een beetje normaal je boodschappen te kunnen doen.
Spanjaarden hebben de gewoonte om op vakantie met de hele familie naar de supermarkt te gaan. Kinderen, opa, oma, ooms, tantes, iedereen gaat gezellig mee.
Ik ga wel weer in zee zwemmen als iedereen naar huis is.
Dit is de derde keer dat ik hier in Asturias een augustusmaand heb meegemaakt. Augustus is een kwestie van uitzitten. En dat heb ik nu dus voor het eerst op mijn eigen berg gedaan. Was heerlijk. Ik ga wel weer in zee zwemmen als iedereen naar huis is. Als parkeren geen tangram puzzel meer is. En het strand niet één rokende barbecue.
Gedoseerd
Dus nee, ik vind het niet erg om geen collega’s meer te hebben. En mijn sociaal leven hier is prima. Gedoseerd. Zoals het in Amsterdam ook altijd al was. En ik kijk straks wel even vanaf de bank hoe het met de Vuelta gaat.
Comments
Ik ben géén introvert. Maar ik had vandaag net zo’n dagje als jij en was er net zo hard aan toe…!
Lekker he?
Heerlijk!
Ik ben een combinatie. Kan heel extravert zijn, maar heb ook heel veel tijd alleen nodig. Om op te laden, mijn hoofd rustig te krijgen, mijzelf te zijn…
Fijn dat jij een berg hebt om de tijd uit te zitten. Dan kan je echt even afschakelen..
Het is echt een heerlijke plek. Alles gaat aan me voorbij 😉
Lekker he, zo’n plek op een berg 🙂
Heel fijn!
Haha, heel herkenbaar!
Fijn om te lezen dat je het zo lekker naar je zin hebt op je berg!
Ik had de indruk dat het in jouw regio altijd heel rustig is, maar dat is dus niet zo. Heerlijk dat jij wel een rustige plek hebt om helemaal jezelf te zijn!
Altijd rustig hier. Behalve in augustus.
Na een doorwaakte nacht met een zieke dreumes haast ik me om 7:15h richting trein. Chagrijnig drink ik de koffie waar ik thuis geen tijd voor had. Na overstap heeft de trein wifi. Dat is waar ook. Ik heb nog een paar blogs van Lonica te gaan.
De gortdroge grappen (“ik moet dus geen mensen meer uitnodigen”) laten me glimlachen. Ik word me bewust dat ik geluk heb met mijn zitplaats in deze overvolle trein. En dat ik in deze trein dit omdat ik ook bezig ben met een droom in uitvoering. In januari stopte ik met mijn adviesbaan en inmiddels ben ik onderweg om aardrijkskundedocent te worden. Een financieel ongunstige beslissing die moeilijk te verenigen is met twee jonge kinderen. Maar wel één waarvan ik nu al veel blijer wordt dan mijn oude baan. Enfin. Dat is dus de reden dat ik al vroeg in een drukke trein stapte.
Bedankt voor het herinneren aan het waarom. En voor je gortdroge grappen. Toch nog iets droogs daar boven op de berg. Het lijkt bijna alsof ik even naast je mocht zitten (No worries, ik ben ook introvert). Bedankt!
Wow, wat een mooie reactie! En wat gaaf om te lezen dat je je droom aan het najagen bent. Kon me herinneren dat je zoekende was. Well done en hou vol! Lijkt me geen kattenpis met twee jonge kinderen. En fijn trouwens, dat jij mijn humor begrijpt 😉
Wat een geheugen heb jij! Tot een volgende blog!
JOMO klinkt als muziek in de oren (als die maar niet te hard staat, want dan hoor je de vogels niet meer 😉
Haha! Dat vind ik dus eerlijk gezegd wel relaxed, dat je de muziek hier zo hard kunt zetten als je zelf wilt.
Goed bezig en ik moest aan je denken toen ik voor mijn plasma de Vuelta bekeek en ze het hadden over Asturias. Toen dacht ik waar zou ze dan precies wonen en komt wellicht haar huisje nog in beeld 🙂
Vlakbij die berg waar de finish was dus 😉
Ha, ik geniet nu al een tijdje van je blog, maar moet toch even een reactie achterlaten. Naast dat ik veel dingen herken als introvert in het buitenland (vooral de soap met de administratie was me uit het hart gegrepen), wil ik vooral even kwijt hoe humoristisch je vergelijking is tussen parkeren en een tangrampuzzel! Heb erg moeten lachen. 🙂 bedankt!
Haha, graag gedaan!
Ook weer even een reactie van mijn kant: ‘ik blijf het toch zeggen’: zo mooi geschreven weer. Af en toe moet ik aan Theo Koomen denken en dat boek ‘Woekeren met de Waarheid’. Zo vaak bekruipt me dat gevoel. Alsof je toch gewoon in je appartement in een (1) of ander door god verlaten Jorwerd zit. Maar hoe dan ook dat maakt mij niet uit. Blog maar lekker verder. Veel succes nog.
Opnieuw dank voor je compliment! Haha, als ik in Jorwerd in een appartement zou wonen (hebben ze die daar?), dan zou ik over Jorwerd schrijven. Zijn vast ook prachtige verhalen over te vertellen.
Ik herken helemaal dat een gezelschap van ongeveer maximaal twee voor je genoeg is. Ik houd ook helemaal niet van drukte, maar rustig koffie drinken met iemand vind ik wel geweldig. Dan kun je tenminste ook echt praten.
Ja, dat dus inderdaad!
Wat heerlijk herkenbaar. Geniet!
Hartelijke groet vanaf mijn eigen franse berg ?