In mijn oude leven bestond er zoiets als de zondagavondblues. Ik moet mezelf nog regelmatig knijpen om te beseffen dat dit echt, echt, echt mijn nieuwe leven is. Nooit meer op maandagochtend door de regen naar kantoor!
Wil je al jarenlang die voettocht lopen? Droom je over een studie geschiedenis, maar komt het nu niet uit? Ik zal je wat vertellen. Het beste moment komt nooit.
Iedereen heeft zijn eigen definitie van geluk en voor mij hoort voldoening daarbij. Dingen gedaan krijgen. Het tadaaa-gevoel. Dat je een verschil hebt gemaakt. En dat hoeft echt niet groots en meeslepend. Ik ervaar de meeste voldoening met simpele dingen die je met je handen doet. Dingen waarvan je dacht dat je ze niet kon.
Om half zes ‘s ochtends beginnen de eerste bedden te kraken. Hoofdlampen floepen aan, geroezemoes klinkt en plastic zakken ritselen.
Een nieuwe dag op de Camino de Santiago is begonnen.
Fotoblog van het vaste ochtendrondje door de tuin. De katjes in mijn kielzog. Nada más.
Weten jullie nog dat ik – heel optimistisch – zeven goede daden wilde doen voor het eind van het afgelopen jaar? Ik had mezelf daar een week de tijd voor gegeven. De hoogste tijd om verslag uit te brengen.
Het wordt een heel matig jaar. Sommige dingen mogen namelijk echt wel wat minder in 2019. Goede voornemens heb ik het over. Het plan is om een aantal dingen alleen nog maar met mate te doen. En vooruit, een aantal andere dingen misschien juist wat meer.
En nu weer iets positiefs. Ik heb nog een week voor zeven goede daden voor het einde van het jaar. Een idee dat ik geheel heb afgekeken van collega-blogger Anja van Minimalist Dutchie.
Madre mía, zijn dit die donkere, natte, grijze maanden waar ik vroeger geen doorkomen aan vond? Foto’s uit het dagelijks leven in een geel huis halverwege een berg in Asturias.
Let op: kattenspam.
Lekker bezig zijn met fysieke dingen. Hartstikke leuk, maar niet als je ziek bent. Er is geen thermostaat die je dan even een graadje hoger zet. Leve het landleven.
Zelfs als je ziek bent. Eigenlijk.