Ik ben met Project Lonica op zoek naar mijn ikigai. Een Japanse gedachte, die samen te vatten is in dit ene plaatje. Ik las er een boek over in de trein tussen Barcelona en Gijón. En ik bedacht me dat ik vanaf vandaag weer bij iemand ga werken die haar ikigai duidelijk heeft gevonden.
Boek ‘Vind je ikigai’
Ik zat eergisteren 11 uur en 40 minuten in de trein, van Barcelona naar Gijón. Zonder wifi en zonder stopcontact om
Ik ga terug naar Amsterdam. Na 5 maanden zwerven door Spanje ga ik een weekje op vakantie in mijn eigen huis. Een goed moment om eens stil te staan bij de dingen die de afgelopen tijd veranderd zijn. Conclusie: ik ben al (een beetje) Spaanser geworden. En een beetje plattelandser ook. En een stuk relaxter. ¡Qué guay!
10 veranderingen
Onder het motto: het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen (Saskia en Serge, ken uw klassiekers).
Met deze manier van leven kom je soms op een plek terecht die niet je eerste keus was, of die anders blijkt te zijn dan je had verwacht. Dan maak je er het beste van. En probeer je tussendoor nog iets op te steken van je ervaring. Zo heb ik het vroeger tenminste van mijn baas geleerd. En hij had nog gelijk ook.
De waarde van een vreselijke conferentie
Toen ik nog voor de gemeente werkte, was ik eens
Afgelopen zondag stond ik om 10 uur ‘s ochtends tegelijk met een oudere meneer over dit meer uit te kijken. Het ligt in het natuurgebied Albufera, ten zuiden van Valencia, een halfuurtje met de bus. We wisselden de gebruikelijke dingen uit. ‘Het is al november, maar wat is het nog een heerlijk weer hè?’ ‘Nou, we boffen maar.’ ‘Waar kom je vandaan?’ ‘Uit Nederland.’ ‘Je spreekt goed Spaans (niet, red.). Ben je hier op vakantie?’ ‘Nee, ik volg Spaanse les.’
Aan mijn bezoekerscijfers te zien zitten jullie er helemaal niet op te wachten om gelukkig te worden. Ik ga dus maar een eind breien aan mijn serie naar aanleiding van de gelukscursus van Raj Raghunathan. Hierbij alle 7 doodzonden én de 7 gewoontes van de ‘highly happy’.
Mijn conclusie: gelukkig worden is – zoals veel dingen – een kwestie van oefenen.
De happiness paradox: 7 doodzonden, 7 oplossingen
Raghunathan is professor aan de universiteit van Texas en verwonderde er
Ik voelde me weleens een buitenbeentje in de blogcommunity waar ik onderdeel van ben geworden. Ik schrijf een stuk minder over besparen en financieel onafhankelijk worden dan de meeste andere bloggers die ik volg. Voor mij zijn dat slechts middelen. Het doel is een leven met meer voldoening en gelukkig zijn.
En wat zie ik nu? De hardcore finance bloggers komen mijn kant op! De definitie van financiële onafhankelijkheid (FO) blijkt voor hen ook niet meer zo zwart-wit.
Blogcommunity
Deel 3 in de serie over gelukkig worden volgens Raj Raghunathan. Deze keer over de ‘deadly sin’ om beter te willen zijn dan de rest. Beroemder, rijker, sneller, succesvoller, you name it. Jezelf vergelijken met anderen, we doen het continu. Maar het maakt niet gelukkig.
Er is een oplossing. Streven naar flow.
Hoogste CITO-scores
Onlangs kreeg het Jeugdjournaal veel kritiek toen ze een item maakten over kinderen met de hoogste CITO-scores: wat was er mis met kinderen die een vmbo-advies kregen?
‘Je hebt geen invloed op de wind, wel op de stand van je zeilen.’ Deze is bekend, toch? En hartstikke waar. Maar hoe vaak passen we hem niet toe? Alles willen controleren is de 4e doodzonde uit het boek If You’re So Smart, Why Aren’t You Happy?
Ontslagdatum
We hebben een sterke behoefte aan controle. We worden onrustig van onzekerheid en doen er alles aan om die weer op te heffen. Ik heb die behoefte zelf ook. Het was alweer een
Sommige boeken koop je vooral vanwege de intrigerende titel. Zo kwam ik aan het boek van Raj Raghunathan: If You’re So Smart, Why Aren’t You Happy? De schrijver is hoogleraar aan de University of Texas. Hij benoemt in zijn boek 7 gewoontes van gelukkige mensen, gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek.
Ik las het niet in één ruk uit, want Raghunathan geeft je genoeg om op te kauwen en het is ook een doe-boek. Als je alle oefeningen uitvoert, is de kans
Mijn pot vol mooie momenten heeft een nieuwe bestemming gekregen. In 2016 verzamelde ik 365 briefjes in een glazen pot. Het was me zo goed bevallen, dat ik in 2017 opnieuw begon met het vullen van de pot. Totdat het zomaar niet meer wilde. Ik was niet meer nieuwsgierig naar wat er aan het eind van het jaar allemaal in de pot zou zitten, want dat had ik in 2016 al geleerd.
Ai ai, en ik had nog wel