Mijn eerste Workawayers

Er klinkt gegiechel in mijn huis. En er staat een wasrek bij de houtkachel met druipende jongenskleren. Er zijn mensen die het licht uit doen als ik allang op een oor lig. Heel apart.

Zelf Workawayer

Ik vind het een briljant systeem. De een biedt handjes, de ander biedt eten en onderdak. Ik was in het laatste halfjaar van 2017 zelf een Workawayer. Ik werkte op zes verschillende plekken in Asturias, Galicië, de Balearen, Andalusië en Catalonië. Van pelgrims opvangen tot kattenbakken schoonmaken.

In principe is het een droge transactie: vier à vijf uur werken per dag en twee dagen vrij in ruil voor volpension. Maar het gaat natuurlijk om de uitwisseling. Om het samenleven met wildvreemde mensen met andere gewoontes en nieuwe verhalen.

Ronja en Namid

En nu zie ik voor het eerst de andere kant. Workaway host worden was een van mijn plannen voor 2019. Dit zijn Ronja (21) en Namid (20), twee Duitse studenten milieukunde. Ik viste ze afgelopen zondagavond van het busstation in Arriondas, na een reis van in totaal 24 uur over land.

Helden.

Deze week is mijn huis gevuld met het gegiechel van Ronja en de natte kleren van Namid. Hij heeft gisteravond alles in mijn badkamer op de hand gewassen en druipnat aan een lijntje in hun slaapkamer gehangen. Dat ergens midden in de nacht knapte. Nu hangen ze op een rekje bij de kachel.

En ik me maar afvragen waarom ‘nog even onder de douche’ vijf kwartier duurde.

Vogels en bloemen

Mijn eerste Workawayers zijn twee hardwerkende schatten. Ze hebben de afgelopen dagen takken van mijn oude appelbomen tot brandhoutjes verknipt, onkruid gewied, nieuwe bedden in de moestuin gemaakt en stammetjes gezaagd in het bos. Heel fijn, vier extra handjes.

‘s Middags na de lunch gaan ze vogels en bloemen kijken, foto’s maken van koeien of stenen verzamelen.  En morgen op hun vrije dag op excursie naar de Picos de Europa.

Cateren en chauffeuren

Bij het eten hebben we allerlei gesprekken en daarna doen ze helemaal uit zichzelf de afwas. Gisteravond luisterden we met zijn drieën naar Doe Maar, André Hazes en De Dijk en ik denk dat het vanavond wel van een bordspel gaat komen.

Ik voel me stokoud, mijn dagen bestaan opeens uit cateren en chauffeuren, maar stiekem vind ik het hartstikke gezellig. Ik wil best nog een keer een weekje een Ronja en Namid over de vloer.