Mijn moestuin in september

Het is weer tijd voor de MoestuinRendementsMeter. Wat bracht de moestuin op in september? Alles omgezet naar lokale supermarktprijzen. En nog iets over hete pepers, spruitjes en de buurvrouw.

Bespaart een moestuin geld?

Ik wilde heel graag een moestuin. Omdat het leuk, lekker, gezond en duurzaam is en enorm veel voldoening geeft, maar ook omdat het me zelfvoorzienender maakt en het geld bespaart. Ik was benieuwd in hoeverre dat laatste echt zo is en besloot de proef op de som te nemen.

Sinds het begin van dit jaar hou ik precies bij wat de moestuin kost en wat ie oplevert: hoeveel had ik voor dezelfde groente anders betaald in de supermarkt? Ik tel hierbij alleen mee wat ik oogst en opeet of weggeef. Wat mislukt, wat ik aan groente krijg of wat ik voor niks in de natuur vind, blijft buiten de statistieken.

September oogstmaand

Zoals voorspeld was augustus de topmaand, maar september deed het nog steeds heel erg leuk. Ik oogstte 10 pimientos de padrón, 11 pompoenen, 3 preien, 4 komkommers, 23 aardbeien, 3 rode kolen, 51 spruiten, 19 goudbessen, 12 courgettes en 13 paprika’s.

Samen vertegenwoordigden deze groenten een lokale supermarktwaarde van 34,47 euro. En dat betekent dat de MRM er nu zo uit ziet. Totaal heeft de moestuin tot nu toe 157,25 euro opgebracht. Ik begin in mijn eerste jaar al aardig in te lopen op de uitgaven.

Kneiterhete pepers

Ik wilde dit jaar heel graag chilipepers verbouwen. Die kun je hier niet vers in de winkel kopen en ze zijn in allerlei Aziatische gerechten eigenlijk onmisbaar. Maar al mijn pogingen om uit zaadjes plantjes te kweken strandden.

Als troost nam een vriendin in juli uit Amsterdam twee verse peperpakketten, een grote pot sambal en nog een pot knoerthete Surinaamse gele sambal mee. Ik kon overwinteren.

Pepers verbouwen was niet gelukt, maar de pimiento de padrón deed het fantastisch. Heerlijke eenhapspaprikaatjes die je bakt in hete olie en besprenkelt met grof zeezout. Het eten is Russische roulette, want één op de acht à tien is heet. Zie het moestuinrendement van juli voor een verdere toelichting.

In augustus merkte ik dat naar mate de maand vorderde de verhouding heet/niet heet een stijgende lijn vertoonde. Tot het moment dat élke pimiento de padrón waar ik mijn tanden in zette kneiterheet was. En nu is dus zomaar mijn wens vervuld en heb ik planten in mijn tuin die vol hangen met hete pepers.

Plus de voorraad uit Amsterdam.

Spruitjes!

Ik had ze met mijn leven verdedigd, maar de rupsen begonnen de strijd te winnen. Ze vraten die arme planten helemaal kaal. En spruitjes zijn hier dus net zo cruciaal als hete pepers. Ze liggen namelijk niet vers in de supermarkt.

Toen ik in september in Nederland was, waren ze tot mijn verbazing al te koop. En dus aten mijn ouders en ik die avond spruitjes. Had ik ze toch maar mooi binnen! Terug in Asturias zei Rebecca dat er eigenlijk best nog wat spruitjes aan mijn gehavende planten zaten.

En zo at ik in een week tijd twee keer spruitjes. Een keer van de Appie en een keer uit eigen tuin. Raad maar welke het allerlekkerst waren.

Gekapitteld door de buurvrouw

De rupsen hadden het trouwens niet alleen op mijn spruitjes voorzien. De berza in het bed ernaast had nog veel meer van ze te lijden. Berza is een typische groente uit Noord-Spanje. Voor zover ik weet, bestaat er alleen Galicische berza en Asturiaanse berza. De planten staan op de foto bovenaan.

De buurvrouw had me in februari maar liefst achttien berzastekjes gegeven. Deze zomer groeide er een heel berzabos in mijn tuin. Terwijl twee van die gigantische bladeren meer dan genoeg zijn voor een maaltijd voor één persoon. Ik heb de rupsen dus maar hun gang laten gaan. Hadden zij er tenminste lol van.

Maar daar dacht de buurvrouw anders over. Uitmoorden die rupsen! Fijnknijpen tussen je vingers. En anders gif. Ecologisch uiteraard, net als de blauwe slakkenkorrels waar we eerder een discussie over hadden gevoerd. Ik zei tegen de buurvrouw dat ik het berzabos ging uitdunnen tot een stuk of vier planten en beloofde om daar goed voor te zorgen. Meer dan genoeg voor wat winterse stamppotten straks.

Zo gezegd zo gedaan. ‘Maar je moet al die troep ónder die planten ook weghalen!’ maande de buurvrouw. Die ‘troep’ is prachtige mulch van oude berzabladeren. Het beschermt de aarde tegen felle zon, houdt het water vast en het onkruid tegen. Ik had al maandenlang niet meer hoeven wieden in mijn berzabos.

Ik heb inmiddels geleerd om dit stapsgewijs aan te pakken. Dus ik heb nu alleen een beetje geknikt. Als ze er de volgende keer weer over begint, ga ik voorzichtig proberen uit te leggen dat ik die bladeren bewust laat liggen. De keer daarna zeg ik dan gewoon dat ik een wat raar mens ben uit de grote stad. En dan lachen we er samen om.

Verrassingsgroente

Verder kan ik de septembermaand samenvatten als: nauwelijks tegenop te eten. Ik oogstte twee soorten pompoenen. De schuur ligt al vol, maar er komen er nog minstens tien aan. Ik heb ook alweer drie rode kolen weggezet. Wat een prachtplant is dat toch! Eentje zelf, eentje met logés en eentje gedoneerd aan het Ezelparadijs. Ik heb geluk dat ze in twee verschillende bedden stonden en dat ze daardoor in twee verschillende snelheden groeiden. Ik heb nu dus heel even rode koolpauze.

Er kwam ook een verrassingsgroente tevoorschijn. ‘Hé, die pompoen lijkt wel een komkommer!’ zei Rebecca. Het was een komkommer. En ik vond er nog drie tussen de pompoenen. Hoe dat kan? Het enige wat ik me kan bedenken is dat de pompoenen in een bed stonden dat eerder gebruikt is om de compost uit de keuken in te storten en dat er stiekem wat is gaan kiemen.

Mijn tuin zit vol feestelijke verrassingen. En eergisteren kwam de buurvrouw vertellen dat de tuinbonen en de knoflook nu al de grond in kunnen. Zo eet ik straks zelfs nog zonder vriezer, wecken en fermenteren het jaar rond uit de tuin!