Mustachians

Toen ik besloot om flink te bezuinigen om zoveel mogelijk geld voor mijn Grote Plan opzij te zetten, ging er een intrigerende wereld voor me open. Zuinig leven blijkt een cultus op zich. Er zijn talloze mensen die als een bezetene de schuld op hun huis aflossen om zo snel mogelijk ‘hypotheekvrij’ te zijn. Er zijn hele communities van consuminderaars, die ernaar streven om zo min mogelijk (geld) te verspillen aan spullen, eten, energie, water en vaste lasten. En ik stuitte op Mustachians: mensen die sparen dat hun leven ervan afhangt, om met hun 40e met pensioen te kunnen.

Mustachians zijn de volgelingen van Mr Money Mustache. Deze Amerikaan ging samen met zijn vrouw op zijn 30e met pensioen. Al vanaf hun studententijd leefden zij zeer sober en gaven steevast minder dan de helft van hun inkomen uit. De rest werd belegd. Tegen hun 30e was dit bedrag zo hoog opgelopen, dat werken niet meer nodig was. Er valt nog wel wat op af te dingen, want Mr Money Mustache begon met een startsalaris van $41.000 per jaar en eindigde met $125.000, dus niet helemaal wat de average American verdient. Maar toch, terwijl leeftijdsgenoten dure auto’s, huizen en vakanties genoten, hielden Mr en Mrs Money Mustache vast aan hun sobere leefstijl. En nu zijn ze vrij om te doen wat ze willen en inspireren ze een grote groep Mustachians om hetzelfde te bereiken.

Minder uitgeven

Er zijn meer van dit soort goeroes op internet te vinden. In de Ardennen woont de Nederlandse Green Evelien. Zij zoekt zuinigheid in een zo ecologisch mogelijke levensstijl. Ze is er trots op dat het waterverbruik van haar gezin inmiddels teruggebracht is tot 8 liter per persoon per dag (gemiddeld gebruiken Nederlanders 120 liter water per dag). Een andere bekende blog is Go Curry Cracker: spend little, save more, travel the world. Geschreven door twee dertigers, die inmiddels 52 weken per jaar vakantie hebben.

Het is allemaal extreem, maar zeker inspirerend. En wat mij aanspreekt: de meeste van deze blogs gaan niet over meer verdienen, maar over minder uitgeven. Bewuster omgaan met het verbruik van energie en de aanschaf van spullen. Zo las ik het verhaal van een Nederlandse vrouw die met haar dochtertje van minder dan een uitkering leeft. Ze heeft een kleine baan, maar vindt het onnodig om aanvullende bijstand aan te vragen. Ze is gelukkig, kan van haar geld doen wat ze wil en voelt zich zelfs rijk. Wat een voorbeeld.

Leve de fiets

Volgens het Pareto principe start je bij bezuinigingen met de grote posten. Verschillende Amerikaanse sites laten zien dat het grootste deel van ons geld op gaat aan wonen, vervoer, eten en verzekeringen (o.a. pensioen en zorgverzekering). De standaard tips: hou je woonlasten laag (bijvoorbeeld door kleiner te gaan wonen) en zorg dat je ergens gaat wonen waar je zonder auto kunt. Twee keer check. Zo doe ik binnen Amsterdam alles op de fiets. Dat loont. Ik moest deze week nogal vaak aan de andere kant van de stad zijn. De afgelopen zes dagen heb ik daarvoor bij elkaar 71,3 kilometer gefietst. Als ik dat allemaal met het OV had gedaan, was ik 19,45 euro kwijt geweest. Alleen al het dagelijkse ritje naar mijn werk zou me met de tram 10,96 euro per week kosten. Per jaar is dat 504,16 euro!

Op de goede weg

Mijn grootste klapper haalde ik uit het opzeggen van allerlei lidmaatschappen en abonnementen. Daarmee heb ik bijna 200 euro per maand bespaard. Verder zit het voornamelijk in de categorieën ‘eerst nadenken’, ‘alle beetjes helpen’ en ‘keuzes maken’. Gisteren ging een groep vriendinnen uit mijn studententijd met elkaar uit eten. Ik ben een uurtje later gekomen en aangeschoven voor een glas wijn. Scheelde me 40 euro en ik heb een erg gezellige avond gehad. Ik zag een heel leuk bier t-shirt. Nog even getwijfeld of ik het op de post ‘projectkosten’ zou afschrijven (als een soort bedrijfskleding). Maar nee, niet gekocht. En vandaag had ik wat weinig tijd om mijn lunchsalade te maken. Ik had al een pakje kant-en-klare gegrilde courgettes in mijn hand (2,99), maar heb dat snel teruggelegd voor een verse courgette (0,69). Als je het vrijwillig doet, is besparen best makkelijk. Ik zit zeker nog niet op de helft van mijn inkomen, maar ben op de goede weg.

Ecologisch leven

Ik bezuinig overigens niet alleen om zoveel mogelijk geld te sparen. Het is ook een oefening in de levensstijl waar ik naartoe wil: leven van minder geld en met een kleinere ecologische voetafdruk. Omdat waarde niet in geld zit, de aarde nog langer mee moet en ik geloof dat je van ervaringen veel gelukkiger wordt dan van spullen.