Negen dingen die ik mis aan Nederland

Een blogje vol emigrantenweemoed. Het is hier natuurlijk fantastisch, maar dat betekent niet dat ik nooit wat mis. Nu ik ruim anderhalf jaar weg ben uit Nederland, weet ik ook steeds beter wat. En dat zijn nog best verrassende dingen.
1. Kneuterige NS-wandelingen
Ja heel suf, maar die mis ik dus. Dat kneuterige wandelen in Nederland. Truttige paaltjesroutes, perfect gemarkeerde LAW’s, Groene Wissels. Van die keurig uitgezette wandelingen van treinstation naar treinstation. En dat je dan precies weet waar je aan toe bent. Na zeven kilometer is er een uitspanning en die gaat zondag om elf uur open.
Onderweg doe je aan omgevallen bomen klimmen, modderploegen en spoorzoeken.
Ik woon in een wandelparadijs. De meeste paden lopen van A naar B en daarna zie je maar weer hoe je thuiskomt (meestal door dat stuk nog een keer te lopen, maar dan van B naar A). Onderweg doe je aan omgevallen bomen klimmen, modderploegen en spoorzoeken.
Of je moet slalommend om de Spaanse families met picknickmanden heen. En daar heb ik niet altijd (bijna nooit) zin in. Ik wandel heel soms met Andrés. Op rubber regenlaarzen en dan zelf een pad maken langs de berghelling.
Ik wil gewoon zo’n boekje met een kaartje waarop je kunt zien hoe ver het nog is.
2. De Aziatische keuken
Dat Nederland geen eigen keuken heeft, is een groot voordeel. Daardoor kun je er genieten van bijna alle keukens in de wereld. Ik ben gek op Aziatisch eten. Ik ging in Nederland weleens uit eten, maar ik kookte het ook vaak zelf. Dan haalde ik bij de Chinese supermarkt in de Stormsteeg op de Wallen alle ingrediënten.
Thaise groene curry, pad thai met verse pindasaus… madre mía…
3. Werken in Artis
Ik was tweeënhalf jaar vrijwilliger bij Artis, tot vlak voor mijn vertrek naar Spanje. Een paar keer per maand draaide ik diensten van drie uur tussen de rode vari’s, de wallaby’s, de vlinders, de luiaards, de leguanen, de doeroecoelies, de groene wateragames, de vleerhonden en de dwergoeistities.
Als je geluk had, nam Fred je mee bij het leeuwen voeren.
Drie uur waarin je niks anders kon doen dan dieren en mensen observeren. Vertellen waar de dichtstbijzijnde wc was, dat je de dieren niet mocht aaien en dat er toch echt een flinke hagedis op die tak naast uw hoofd zit.
En dat vleerhonden mét harem grotere ballen hebben en vleerhonden zonder harem een grotere herseninhoud.
Als je geluk had, nam Fred je mee bij het leeuwen voeren. Als je pech had, stond je drie uur lang met een vrijwilliger die het klagen over de bedrijfsvoering tot voornaamste taak had verheven. Mijn bedrijfskleding leverde ik in met een brok in mijn keel.
4. Bieren en dan op de fiets naar huis
Ja, ik mis mijn fiets. Natuurlijk mis ik mijn fiets. Maar wat ik nog meer mis is fietsafstand. Dat je met vrienden kunt afspreken in een van de beste biercafés van Nederland en dat je dan een paar uur later weer op de fiets naar huis kunt.
Gewoon even inhaken bij vrienden die altijd op donderdag aan het eind van de middag in Brouwerij het IJ zitten. Op zondagmiddag naar een taplijst met veertig bieren staren en dan constateren dat er maar drie Russian Imperial Stouts tussen staan. En eentje Barrel Aged, dus die valt af.
En dan alleen naar huis en met de poes op de bank. In plaats van dat je elkaar in de badkamer ook weer tegenkomt.
5. De platheid van Nederland
En nu bedoel ik niet de Nederlanders. Maar dat als je een stukje gaat wandelen, je gewoon recht loopt. In plaats van eerst hijgend omhoog en daarna glijdend en struikelend weer omlaag. Of dat je in de trein een beetje uit het raam staart naar oneindig laagland. Dat je over een polderweg fietst en denkt: over tien minuten fiets ik dáár.
O, wat haatte ik dat vroeger.
Dat je over een polderweg fietst en denkt: over tien minuten fiets ik dáár.
Dat als iets hemelsbreed tien kilometer is, het volgens de routeplanner elf kilometer is. In plaats van dat je eerst nog even om een bergketen heen moet rijden.
6. Pindakaas en wat dies meer zij
Ik snap nu waarom emigranten Croma uit Nederland laten opsturen. Natuurlijk zijn buitenlandse keukens en eetgewoontes heel leuk. Maar uiteindelijk ben ik toch wel een paar Nederlandse dingen gaan missen. Geen Croma overigens. Qua pindakaas ben ik inmiddels volledig uit de brand. Mijn broer en schoonzus stuurden me twee potten van een kilo op. En ik heb ook nog een potje sambal staan.
Dingen waar ik het nog wel zonder moet stellen: pinpassendrop, slagroomtruffels, witte thee, vegetarische rookworst (eigenlijk de hele vega afdeling), paprikachips, verse spruitjes, rode linzen en appeltaart met slagroom.
7. Zwemmen in het Flevoparkbad
Pas in mijn laatste jaren in Amsterdam heb ik ontdekt hoe lekker zwemmen in de buitenlucht is. Het Flevoparkbad (op vijf minuten fietsen van mijn oude huis) heeft een vijftigmeterbad. En daar heb je midden op een doordeweekse dag zonder warm zomerweer een hele baan voor jezelf.
Die cadans van stadsgeluiden – stilte – stadsgeluiden – stilte. En elke keer als je bovenkomt zo’n snuif lentezuurstof.
Die cadans van stadsgeluiden – stilte – stadsgeluiden – stilte.
In het Flevoparkbad heb ik ontdekt dat je met een buitentemperatuur van veertien graden ook nog prima buiten kunt zwemmen. Ook als het regent. En dat je dan nog steeds een vakantiegevoel hebt.
Ik ben als watermens een beetje ontheemd in de bergen. Afgelopen zomer heb ik gezocht naar een geschikte zwemplek, maar niet gevonden. Komende zomer ga ik beter zoeken.
8. Cultuurshots met een Museumkaart
Waar is de tijd gebleven dat ik in mijn lunchpauze even naar de nieuwe tentoonstelling in de Hermitage ging kijken? Dat ik in het weekend een halfuurtje door het Stedelijk Museum liep. Ik had het Rijksmuseum, het Van Goghmuseum en FOAM allemaal op fietsafstand.
Soms mis ik mijn cultuurshot. Er zit een mooi kunstmuseum in Oviedo, op anderhalf uur rijden. Wel gratis.
9. DigiD
Ik vertelde afgelopen zomer al dat ik vreselijke heimwee had naar DigiD. Echt jongens, leve de Nederlandse overheid. Hoe fijn is het dat je regels hebt en dat iedereen het er min of meer over eens is wat die regels zijn. In plaats van dat je naar de dienst gaat die rijbewijzen uitgeeft en dat jij aan de mevrouw achter het loket moet uitleggen dat jouw Nederlandse rijbewijs gewoon tot de verloopdatum in Spanje geldig is.
In persoon uiteraard, met je hele papierhandel mee.
Ik heb hier niet alleen voor het eerst van mijn leven een auto aangeschaft, maar ook voor het eerst een printer. Het was gewoon geen doen meer. Bij elke instantie moet je kopietjes mee van alle registraties die je je maar kunt bedenken.
Ik heb voor het eerst van mijn leven een printer aangeschaft.
Ik heb nu weer een nieuwe die om te huilen is. De Spaanse belastingdienst. Leuker kunnen we het niet maken, honderd keer makkelijker zou eventueel kunnen, maar dat is niet ons probleem. Dit is zo’n stom verhaal, dat ik er misschien nog een apart blogje aan wijd.
Waar is de tijd gebleven dat ik mijn vooringevulde aangiftes alleen nog even vanaf de bank hoefde te ondertekenen met mijn DigiD.
Wat ik niet mis…
Nou, valt hartstikke mee toch? Negen dingen maar en ik heb er nog best lang over na moeten denken. Eigenlijk ben ik hier nauwelijks bezig met wat hier niet is. Want dat heeft weinig zin. En een deel van dit lijstje haal ik graag weer even in als ik in Nederland op bezoek ben.
Benieuwd hoe lang de lijst wordt van dingen die ik absoluut niet mis aan Nederland. Want die komt er natuurlijk ook!
Comments
de tulpenvelden, ieder jaar april heb ik “heimwee” . gr, Cisca Servie
Nederland heeft wel degelijk en “Hollandse Pot” aardappelen, vlees en groente en stamppotten met een kuiltje jus zijn dat toch? en toe een bakje griesmeelpudding met bessensap
Ik ben opgegroeid in de 50-er jaren en was een slechte eetster en nogal mager. Pas midden 60-er jaren kwam ik er achter dat er ook nog lekker eten bestond, namelijk in het buitenland, sindsdien ben ik nooit meer mager geweest!
Surinaams is mijn favoriet.
Waar die voorkeur, ook bij mijn zus, vandaan komen weet ik niet want we zijn verder nogal hollands.
Die Hollandse pot, dat noem ik dus geen keuken. Ik maak hier een heel enkele keer een fusion stamppot. Bijvoorbeeld roergebakken acelgas met veel knoflook, die ik dan door de aardappelen stamp met een seitanburgertje.
Vers brood. De geur van net-gemaaid gras als de mannetjes van de gemeente langs gekomen zijn. Goeie sushi. Supermarkten, de bakker en slager om de hoek. De rijkdom (goede zorg, goed onderwijs, een stevig rechtssysteem). En zelfs: het aloude gezeur om het weer. Sinds ik vaker reis, waardeer ik Nederland zoveel meer 🙂
Nederland is een fantastisch land om in geboren te worden, op te groeien en te wonen! Ik was Nederland ook helemaal niet zat, maar wat ik wilde was daar simpelweg onbetaalbaar.
Wat een leuk leven had jij eigenlijk in Amsterdam….!
Ja hè? Was alleen jammer dat ik vier dagen per week op kantoor moest zitten om het te bekostigen…
Die “platheid” van Nederland.
Ik kende eens een Amerikaan die zei: “tjee het is hier zo plat dat je een week van tevoren al ziet wie je op visite krijgt”…haha
Nou, dat dus! 🙂
Leuk om te lezen! Het lijkt mij heel lastig om te aarden in een heel ander land. Ben er toch te Nederlands voor, vrees ik.
Grappig hoe de kleine dingen soms zo geweldig lijken…als je ze niet meer hebt 😉
Appeltaart kan je zelf maken, net als pindakaas. Die kilopotten worden snel minder lekker, zelfs als je ze in de koelkast bewaard. Als je geduldig bent kan het met een staafmixer, ik geef de voorkeur aan een blender.
Geen rode linzen te vinden daar? Dat verbaasd me, ik dacht dat die gedroogd overal wel te koop waren, ik heb ze zelfs in Nigeria en Oman zien liggen.
Maarre mensen die bij je komen buurten, helpen, logeren weten nu wat ze voor je mee kunnen brengen als cadeautje voor je gastvrijheid 😉
In mijn Amerikaanse tijd mistte ik de bitterballen enorm. En echt boord.
Maar ach. Dat laatste mag ik niet meer hebben, en het eerste smaakt glutenvrij toch net iets minder dan in mijn herinnering.
De Marokkaanse winkel, en Surinaamse pindakaas! Ik moet wel toegeven dat dit Randstadheimwee is, want in het dorp van mijn ouders heb je geen van deze opties. En fietspaden, overal! Zelfs al wil je om vier uur ‘s nachts na een feestje twaalf kilometer naar huis fietsen, dan kan dat, geheel veilig. En zoveel stations, en nachttreinen in de Randstad! En als het winter is, gaat iedereen schaatsen! Ah, dat hysterisch drukke landje heeft zo z’n voordelen.
Hele leuke post.
Maar ik lees hier wat je mist aan je oude leven en niet zo aan Nederland.
De vergelijking is niet helemaal eerlijk, een grootte stad in een land met DigiD met een bergdorpje in een land zonder DigiD. Waarschijnlijk zou je dat allemaal (behalve DigiD) kunnen vinden in een grote Spaanse stad, inclusief de platheid in bepaalde gebieden.
Toen ik in de VS woonde (vor 26 jaar) miste ik vooral drop, de grijze lucht van Nederland, de tulpen, en hoe alles maar dan ook alles goed geregeld is. Sociale verzekeringen, aardige ambtenaren. Zulke dingen. Nu ben ik 5 jaar terug in NL. Ik dacht dat ik een lijstje mkon maken met dingen die is is uit de VS, de cornfields of Iowa, the smell of the harvest, the attached garage, de hele aardige mensen die in de Midwest wonen. Maar toch heb ik nu een beter leven.
Het is langzamer en rustiger, alhoewel ik een hele drukke baan heb, ben ik toch meer vrij. Ik ben blij dat ik terug ben.
Tja, er is natuurlijk ook wel heel veel anders om aan te wennen. En natuurlijk kan je niet zomaar dingen vervangen. Toch hier een paar ideeën, wie weet kan je er wat mee 😉
1. Leve Wikiloc!
3 Wow, je hebt een dierentuin praktisch om de hoek! http://www.zoolagrandera.es
6. Hoezo geen rode linzen?! El Druida Verde in Arriondas heeft het allemaal. Waarschijnlijk ook witte thee, want dat is hier ook populair.
7. Wat dacht je van Playa Fluvial Olla De San Vicente…..misschien wel wat koud water..
Lieve groet,
Cecile
Ha, dank voor de tips!
1) Wikiloc check. Moet alleen mijn abonnement even vernieuwen. Heb hier in de buurt wel wat geprobeerd, maar dat pad liep dood.
3) Ik durf daar niet zo goed naartoe vanwege het leed dat je er waarschijnlijk aantreft. Geen beste recensies…
6) Heeft El Druida Verde rode linzen? Ah super, ik ga kijken!
7) Geprobeerd. IJskoud water. Ik ben echt geen watje, maar dit was niet te doen. En langs de kant ontelbaar veel Spaanse families met picknickmanden 😉
Hoewel ik dolgraag reis en heel graag ergens anders ben, ben ik ook altijd weer blij als ik terug in Nederland ben. Voor mij zit ‘m dat vooral in het eten; gewoon lekker, zoals ik dat zelf gewend ben. Met drop als ik wil, smaakvolle groenten en fruit, lekker water uit de kraan, mayonaise van de frietboer. Wat me ook altijd weer opvalt; veel dingen zijn hier wél goed voor elkaar. Wegen, openbaar vervoer, winkels. Er is vaak ook genoeg om over te zeuren, maar het valt me altijd weer op dat we het hier best luxe hebben.