Nieuwe moestuinfoto’s

In de lente kun je het eigenlijk niet af met maar een moestuinblogje per maand hè? En al helemaal niet in je eerste moestuinseizoen ever. Kijk nou eens hoe lekker mijn tuintje erbij ligt.

Cultuurverschil

Mijn buren vinden het geloof ik allemaal maar gepruts in de marge wat ik doe. Die paden tussen die bedden, nergens voor nodig. En waarom heb ik geen aardappelen? Dat is pas voedsel. Bovendien moet ik nu echt eens een keertje slakkenkorrels gaan rondstrooien. Ecologisch hoor. En veel vaker met de bosmaaier al die gezellige bloemetjes de kop afhakken. Dat woekert maar en er komen allemaal insecten op af.

Ik neem een hoop van mijn buren aan qua tuinwerken, maar niet alles.

We hebben hier te maken met een klein cultuurverschilletje. Ik neem een hoop van mijn buren aan qua tuinwerken, maar niet alles. Dus ja, bij mij hebben de slablaadjes, de snijbiet en de kool gaatjes. Zolang ze maar genoeg voor mij overhouden.

Compostbed

De tuin moet qua weer nogal schakelen. Van drie dagen zon, warme en strakblauwe luchten naar drie dagen non-stop regen en kilte. Dus die eerste drie dagen zuchtten en steunden de slastekjes en die laatste drie dagen werden de tomatenplanten strontchagrijnig.

Tuinplanten zijn net mensen, je kunt nooit iedereen tevreden houden.

Dit is de meest recente foto die ik heb. Genomen op regendag drie. Als jullie dit lezen, zit ik al in de trein naar Burgos voor een weekje Caminowandelen.

Links vooraan het gloednieuwe bed dat ik net op tijd af kreeg, voordat de drie dagen regen begonnen. Er ligt een lekkere laag koeienmest op en voorlopig komt mijn keukenafval er terecht. Omdat een compostsysteem nog ontbreekt, wordt het nieuwste bed automatisch het compostbed.

Het bed rechtsvoor, half zichtbaar zou het pompoenenbed moeten worden, maar het is nog angstvallig leeg. Ik krijg de pompoenplantjes niet zo aan de praat.

Snijbiet, snijbiet…

De bloemkool wordt tot nu toe gelukkig redelijk met rust gelaten door de slakken. Alleen het plantje rechts is een beetje sneu. Maar dat is eigenlijk een bonusplantje, want ik had zes bloemkoolstekjes gekocht op de markt in Cangas de Onís en bij thuiskomst bleken het er zeven. De bloemkool wordt geflankeerd door rode uien. Ik had al witte uien staan en later bedacht ik me dat rode uien natuurlijk ook lekker zijn.

Tegen de snijbiet valt niet op te eten.

Tegen het bed erachter valt niet op te eten. De snijbiet groeit waar je bij staat. En die bladeren zijn zo enorm, dat ik er in mijn eentje aan vier genoeg heb voor een flinke portie bladgroente door mijn eten. Roergebakken, als stamppot rauwe snijbiet, door de soep en laatst probeerde ik ze bij de pasta, in plaats van spinazie, maar dat was niet zo’n succes.

Het hete hoekje

Schaduw is een bijster schaars goed bij mij in de tuin. Behalve als het bewolkt is, dan grossier ik in de schaduw. En verder waait het overal. Behalve in het hete hoekje. Een strookje tegen een stenen muur die de wind uit het noorden afschermt. Daar staan de  tomaten (buiten beeld) en een gezellig allegaartje van citroenmelisse, goudbes, lavendel, Thaise basilicum en munt.

Spannende planten

Ik heb ook wat spannende planten in de tuin. Planten waarvan ik niet precies weet wat het is. Zoals de Asturiaanse berza. Het zou iets van boerenkool weg moeten hebben, maar ik moet nog ontdekken wat ik ermee kan.

En dit heet penca. Kool, ja. Maar wat voor kool? Mijn beste gok is spitskool. Of dat klopt ga ik vanzelf merken. Als de slakken wat voor me over laten.

Kraamkamer

Er staan ook nog veel mini-plantjes hoor. Het seizoen is nog jong. Vooraan twee nieuwe generaties sla (met dank aan de buurvrouw eet ik de komende twee maanden ook nog elke avond salade), spinazie en een paar spruiten (de rest van het zaad is waarschijnlijk in de buik van een vogeltje verdwenen).

In het bed daarachter nieuwe prei en het zaad van een nieuwe lichting spinazie. Ik begin het serieel moestuinieren al een beetje onder de knie te krijgen.

Leerplek

Verder gaat het ook best goed met de nogal laat gezaaide tuinbonen. Met dille ertussen, die hopelijk luis gaat voorkomen. De paprikaplantjes erachter blijven wat sneu. Het zou moeten kunnen met deze grond en dit klimaat, maar ik denk dat ze wel wat meer zon kunnen gebruiken. En wat meer mest misschien. Of weet ik veel eigenlijk. Kwestie van nog even verder prutsen. En google.

Benieuwd hoe de tuin erbij ligt als ik terugkom.

Maar ik ga eerst even een weekje Camino lopen. Benieuwd hoe de tuin erbij ligt als ik terugkom. Mijn vorige house sitters snapten niet helemaal dat planten water nodig hebben als het niet regent. En zo is mijn tuin niet alleen een leerplek voor mezelf.