November FAQ

Nu de eerste stap is genomen en steeds meer mensen mijn plannen kennen, krijg ik regelmatig dezelfde (logische) vragen. Dit zijn de zeven meest gestelde, met de antwoorden erbij.

1) Wat is je planning?

Sinds 1 november 2016 werk ik nog maar drie dagen per week, zodat ik meer tijd heb voor Lonica Tekst. Per 1 maart 2017 ga ik terug naar twee dagen per week en op 1 augustus 2017 gaat formeel mijn ontslag in (ik hoop de maand juli met vakantiedagen te vullen). Op dat moment ben ik dus niet meer aan Amsterdam gebonden.

2) Vertrek je in augustus 2017 naar Spanje?

Waarschijnlijk wel. Er zijn twee varianten. De ene optie is dat ik ergens op het platteland van Asturias een huisje huur en vanuit dat huis rustig op zoek ga naar een geschikt lapje grond met bouwval. De andere optie is dat ik eerst nog een vuelta por España doe, een rondje door Spanje van ongeveer een halfjaar, om zeker te weten dat Asturias echt de mooiste regio is. En – laten we eerlijk wezen – dat begint natuurlijk met de Camino del Norte, want mijn pelgrimsbloed stroomt nog steeds.

Er is altijd een kans dat er tegen die tijd iets is dat me (voorlopig) in Nederland houdt. Dat kan Het Leven zijn (van het soort: het leven is wat je gebeurt als je andere plannen maakt). Maar het kan ook zijn dat ik er op dat moment nog onvoldoende vertrouwen in heb dat ik vanuit Spanje genoeg tekstopdrachten verwerf.

3) Hoe gaat het dan met Lonica Tekst?

Tot nu toe heel goed. Ik ben in februari 2016 begonnen en heb (in ieder geval tot het eind van het jaar) vrijwel continu werk gehad. Maar normaal gesproken moet je als startende tekstschrijver wel wat aanlooptijd rekenen om een portfolio en een klantenkring op te bouwen. Ik ga er vanuit dat dit makkelijker lukt vanuit Nederland dan vanuit Spanje. Als het blijft gaan zoals het nu gaat, dan heb ik er wel vertrouwen in. Gelukkig heb ik dat voor een groot deel in eigen hand.

4) Wat doe je met je huis in Amsterdam?

Verkopen of verhuren, dat is nog steeds de vraag. Uiteindelijk ga ik mijn huis sowieso verkopen. Ik heb de overwaarde nodig om in Spanje iets te kunnen kopen. Als ik eerst nog een halfjaar door Spanje ga trekken, dan verhuur ik het wellicht nog even. Maar ik weet mijn budget pas las mijn appartement is verkocht. De huizenmarkt in Amsterdam is op dit moment mesjogge, om het op zijn Amsterdams te zeggen. Het is lastig in te schatten wat mijn huis gaat opbrengen en zo hard als de huizenprijzen nu stijgen, zo hard kunnen ze straks net zo goed weer dalen.

5) Waarom wil je naar Spanje?

Het simpelste antwoord: omdat mijn plan in Nederland onbetaalbaar is. Zelfs in Noord-Oost Groningen koop ik van de overwaarde op mijn huis geen lapje grond met een huisje erop. Ik wil mijn afhankelijkheid van geld flink verminderen en van een klein budget gaan leven. Vrijwel alles is in Spanje goedkoper dan in Nederland. Het is bovendien het enige andere land waarvan ik me kan voorstellen dat ik er wil wonen. Dat is lastig uit te leggen. Laat ik zeggen dat Spanje vanaf de eerste keer dat ik er kwam als een tweede thuis heeft gevoeld. En Asturias is gewoon heel erg mooi.

6) Waar wil je dan precies van gaan leven?

Ik zie twee inkomstenbronnen. Allereerst mijn tekstbedrijf. Ik wil vanuit Spanje als tekstschrijver blijven werken voor opdrachtgevers in Nederland. Op afstand dus. In de veronderstelling dat ik twee tot drie keer per jaar in Nederland zal zijn om opdrachtgevers te ontmoeten. Verder wil ik heel graag een vakantiehuisje bouwen op datzelfde lapje grond in Spanje. Zodat familie en vrienden makkelijker langs kunnen komen, maar dus ook als tweede inkomstenbron.

Het is de bedoeling dat tegenover deze twee inkomstenbronnen een laag uitgavenpatroon staat, met een kleine ecologische voetafdruk. Ik wil in ieder geval geen hypotheek. Zelf kunnen voorzien in elektriciteit en water zou heel mooi zijn.

7) Wat vind je het lastigste aan je plan?

Ik vind meerdere dingen lastig, maar met stip op één staat het achterlaten van familie en vrienden. Op de allereerste plaats mijn ouders. Er zijn ook een aantal goede vrienden die ik heel erg zal gaan missen. En mijn sociaal leven hier natuurlijk. Gelukkig ligt Spanje niet aan de andere kant van de wereld, maar even op de fiets springen is er straks niet meer bij.